Ilustrowany inwentarz zwierząt" zawiera wizerunki i opisy stu gatunków zwierząt Europy i świata. Emmanuelle Tchoukriel, ilustratorka specjalizująca się w tworzeniu rycin naukowych, sportretowała je z precyzją i artyzmem godnymi przyrodników z minionych stuleci. Czarne kontury rysunków wykonane są rapidografem i tuszem chińskim. Do kolorowania zostały użyte akwarele, które pięknie oddają grę odcieni i różnorodność faktur.

Kiedy nadchodzi pora snu, Lasse zawsze bawi się w najlepsze i nigdy nie chce iść do łóżka.

Pewnego dnia sąsiadka pożycza mu swoje niezwykłe okulary.

Dzięki nim Lasse przekonuje się, że nie tylko on musi chodzić spać.

Tego wieczora zasypia bez protestów.

Idealna książka do poduszki, kolejna nieznana dotąd w Polsce książka obrazkowa Astrid Lindgren z klasycznymi ilustracjami Ilon Wikland.

Jedna z niewielu książek tej autorki, w której pojawiają się zwierzęcy bohaterowie – misie, wiewiórki, pisklaki…

Jabłonka jest najlepszą kryjówką Eli i Olka.

Bawią się na niej przez cały rok

Ale pewnej zimowej nocy wichura powala jabłonkę.

Eli tak bardzo brakuje ukochanego drzewa!

Wiosną mama kupuje w szkółce nową jabłonkę.

Kilka miesięcy później uroczyście zrywają pierwsze jabłko z nowego drzewka

Jest pyszne!

To jest opowieść o wielkim byku Adamie Engelbrekcie, który dawno temu, w Niedzielę Wielkanocną, nagle zerwał się z powroza. Ludzie z całej okolicy zbiegli się, by zobaczyć to niezwykłe przedstawienie. Trudno sobie wyobrazić, jak by się to wszystko skończyło, gdyby nie Kalle – mały wiejski chłopiec z pobliskiej zagrody. Opowiadanie Astrid Lindgren zilustrowane przez nieznaną jeszcze w Polsce Marit Törnqvist, której wspaniale udało się oddać charakter dawnej Smalandii oraz jej mieszkańców.

Czy mamy potrafią bawić się w Indian?

rzekonuje się o tym Ulf, kiedy pewnego dnia udaje mu się odciągnąć mamę od smażenia kotletów - czyli uwolnić z niewoli u bladych twarzy.

Spędzają ze sobą niezwykły dzień.

Mama zmienia się nie do poznania - przypomina sobie czasy, kiedy sama, jako mała dziewczynka, bawiła się w Indian.

Ten jeden raz kotlety mogą poczekać!

Tata zabiera Ulfa na wieczorny spacer, by pokazać mu wszechświat. Idą na łąkę. Kiedy Ulf podziwia wszechświat, przyglądając się ślimakowi i źdźbłu trawy, tata irytuje się i każe mu patrzeć w górę. Tata pokazuje Ulfowi gwiazdy i nazywa je po imieniu. Ta wzniosła chwila kończy się jednak dość drastycznie w momencie, gdy tata wdeptuje w psią kupę… Przepiękna książka o rzeczach małych i wielkich, o rzeczach przyziemnych i niemal mistycznych. W prosty i niezwykle ujmujący sposób pokazuje przedszkolakowi otaczający go mikro- i makrokosmos, a rodzicom podpowiada, że dzieci rozumieją więcej, niż dorosłym mogłoby się wydawać. [empik].

Tata zabiera Ulfa na wieczorny spacer, by pokazać mu wszechświat.

Idą na łąkę.

Kiedy Ulf podziwia wszechświat, przyglądając się ślimakowi i źdźbłu trawy, tata irytuje się i każe mu patrzeć w górę.

Tata pokazuje Ulfowi gwiazdy i nazywa je po imieniu.

Ta wzniosła chwila kończy się jednak w dość nieoczekiwany sposób…

Tata nie ma w zwyczaju się bawić. Ale pewnego wieczora, kiedy Ulf i Janne zostają pod jego opieką, tata proponuje im zabawę w chowanie klucza. Komu uda się schować klucz w najlepszym miejscu i jak się skończy ta zabawa? Kolejne spotkanie z małym Ulfem i jego rodziną - tym razem z jej męską częścią. I tak jak w poprzednich książkach i tutaj nie zabraknie humoru, wnikliwej obserwacji świata dzieci i świata dorosłych oraz wspaniałych ilustracji. [lubimyczytac.pl]

Tata nie ma w zwyczaju się bawić.

Ale pewnego wieczora, kiedy Ulf i Janne zostają pod jego opieką, tata proponuje im zabawę w chowanie klucza.

Komu uda się schować klucz w najlepszym miejscu i jak się skończy ta zabawa?

Kolejne spotkanie z małym Ulfem i jego rodziną - tym razem z jej męską częścią.

I tak jak w poprzednich książkach i tutaj nie zabraknie humoru, wnikliwej obserwacji świata dzieci i świata dorosłych oraz wspaniałych ilustracji.

Dla małego człowieka każdy, nawet najzwyklejszy dzień, może być przygodą. Posłuchaj o tym, jak Kajtek prawie nauczył się pływać, jak próbował wbiec na drzewo i jak bawił się w pustynię w środku zimy. Częstą towarzyszką zabaw Kajtka jest Tosia. Każdego wieczora, kiedy Kajtek idzie spać, opowiada Misiowi o tym, co wydarzyło się tego dnia, i razem zasypiają. Piętnaście opowiadań o Kajtku, misiu i Tosi napisanych przez autorów książek o Mamie Mu - w sam raz do głośnego czytania najmłodszym - przed snem lub o każdej innej porze dnia.

Jutro Dunia kończy pierwszą klasę. Dunia, która jest taka szczęśliwa, że mogłaby o tym napisać książkę! Właściwie to już prawie napisała. Siedzi w sali udekorowanej na zakończenie roku i zastanawia się jeszcze tylko nad ostatnim rozdziałem. Nagle ktoś puka do drzwi. Dunia zostaje wywołana na korytarz i dowiaduje się, że wydarzył się wypadek. Duni robi się zimno. Lodowato…

O trudnych, nieprzewidzianych zdarzeniach, którymi czasem zaskakuje nas życie, ale też o tym, że nawet w chwilach nieszczęścia można i wolno odczuwać radość. Mocna, wzruszająca historia.

Książka w sam raz dla początkujących czytelników – czytanie ułatwiają: prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Albert niedawno wprowadził się do nowego domu i nie zna tu żadnych dzieci. Z nikim się nie bawi. Chyba brak mu odwagi. Jest taki samotny… Na szczęście odwiedza go Molgan, tajemniczy kolega. Niestety Molgan znika, kiedy jest naprawdę potrzebny. Nigdy go nie ma, gdy duzi chłopacy gonią Alberta albo strzelają do niego z pistoletów na wodę… Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce. Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje – radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach. Książki o Albercie, tłumaczone na kilkadziesiąt języków, rozeszły się dotąd w niemal ośmiomilionowym nakładzie w Szwecji i poza jej granicami, a na ich kanwie powstały liczne spektakle teatralne i filmy animowane. W Szwecji to już kultowa seria, licząca ponad trzydzieści tytułów. Jej autorka i ilustratorka, Gunilla Bergström, otrzymała za swoją twórczość wiele nagród i wyróżnień, włącznie z wyborem jej książki na książkę roku 1997 przez szwedzkie Jury Dziecięce. W 2012 roku minęło 40 lat od ukazania się pierwszej historii o Albercie Albertsonie, który w Szwecji nazywa się Alfons Åberg. Przy okazji jubileuszu Gunilla Bergström uhonorowana została przez szwedzki rząd medalem Illis quorum za „nowatorską twórczość literacką i ilustratorską znakomicie ukazującą świat z dziecięcej perspektywy”. Książki o Albercie cieszą się niesłabnącą popularnością i wciąż powstają nowe. Nie mamy wątpliwości, że zaprzyjaźnicie się z Albertem i jego tatą od pierwszego czytania!

Albert niedawno się przeprowadził i nie zna żadnych dzieci na nowym osiedlu. Z nikim się nie bawi.

Z nikim się nie bawi.

Chyba brak mu odwagi.

Jest taki samotny!

I choć czasem odwiedza go Molgan, tajemniczy kolega, to jednak zawsze znika, kiedy Albert najbardziej go potrzebuje.

Na szczęście pewnego dnia Albert kogoś poznaje…

Albert dobrze wie, że duchy i potwory nie istnieją. Czasem jednak o tym zapomina. Przekonuje się wtedy, że wyobraźnia może płatać figle, a strach ma wielkie oczy... Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce. Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje - radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach.

Stina spędza lato u dziadka na wyspie.

Łowią razem ryby, a Stina zbiera patyki, piórka i inne ciekawe rzeczy, które morze wyrzuciło na brzeg.

Czasem wokół wyspy szaleje sztorm, a wtedy dobrze, że w pobliżu jest dziadek.

Na wyspie mieszka też Bujda, dobry przyjaciel dziadka.

Bujda opowiada niesamowite historie o katastrofach morskich i innych niezwykłych zdarzeniach.

Ach, jak Stina uwielbia ich słuchać!

Ilustracje Leny Anderson przepięknie oddają klimat wakacji na wyspie, a tekst pełen jest ciepła i dyskretnego humoru.

Duni od kilku tygodni nie ma w szkole, bo jest chora. Jednak kiedy Poducha, Mattis i Beni przychodzą do niej z jajem wielkanocnym pełnym słodyczy od całej klasy, nikt im nie otwiera. Dlaczego Duni nie ma w domu? Również Frida, jej najlepsza przyjaciółka, która mieszka w Uppsali, nie miała od dawna z Dunią kontaktu.

Frida właśnie przyjechała z mamą i młodszą siostrą do domku na wyspie zrobić wiosenne porządki. Frida tak bardzo tęskni za Dunią, że wrzuca do morza list w butelce, mając nadzieję, że odczyta go ktoś, kto widział Dunię… Bo co się z nią dzieje? I kiedy się wreszcie spotkają?

Książki o Duni to historie o uczuciach i przeżyciach bliskich dziecku opowiedziane z jego perspektywy. Przeznaczone są dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Czytanie ułatwiają: prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Cyfry to matematyczny alfabet.

Służą do zapisywania liczb, które mówią nam, ile czegoś jest.

Tylko skąd wiedzieć ile?

Z tą książką dzieci nauczą się liczyć podczas zabawy na podwórku, w ogrodzie, lesie czy parku — o każdej porze roku.

Książka prezentuje proste zabawy związane z liczeniem - w pojedynkę i w grupie - z wykorzystaniem tego, co można znaleźć podczas spaceru, a więc szyszek, kamieni czy patyków oraz innych elementów ożywionej i nieożywionej przyrody i krajobrazu, które mamy wokół.

Oprócz rozdziałów z matematycznymi zabawami na każdą porę roku, znajdziemy tu pomysłową prezentację liczb od 0 do 10, a także przystępne wyjaśnienie podstawowych działań matematycznych: dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia.

Czy krowy potrafią budować? I to w dodatku domki na drzewie? Mama Mu jak zwykle dowiedzie, że niemożliwe jest możliwe, szczególnie jeśli wyznaje się zasadę: To nic, że gwóźdź jest krzywo wbity, domek i tak jest znakomity!. Pan Wrona nie byłby sobą, gdyby z wyższością nie skrytykował budowli Mamy Mu i nie zaczął popisywać się własnymi budowniczymi umiejętnościami. Jak wyglądać będzie jego architektoniczne cudo? Smakowite językowo dialogi, szybkie zwroty akcji, niebanalny humor i świetna konstrukcja postaci - tak piszą Jujja i Tomas Wieslanderowie. Przy ich książkach dobrze bawią się nie tylko dzieci.

Kolejna historia o ciekawej świata Mamie Mu i jej gderliwym przyjacielu Panu Wronie. Tym razem Mama Mu doskonali swoją umiejętność czytania, a Pan Wrona postanawia napisać książkę!.

Kolejna historia o ciekawej świata Mamie Mu i jej gderliwym przyjacielu Panu Wronie. Tym razem Mama Mu postanawia nauczyć się czytać, a Pan Wrona... napisać książkę! Polecamy również „Mama Mu na rowerze i inne historie" (12 opowiadań), „Mama Mu na huśtawce", „Mama Mu na sankach", „Mama Mu sprząta", „Mama Mu buduje" i „Mama Mu nabija sobie guza", a także „Kolorowankę Mamy Mu i Pana Wrony". Smakowite dialogi, niebanalny humor, wyraziste charaktery bohaterów oraz pełne zaskakujących szczegółów ilustracje sprawiają, że przy tych książkach dobrze bawi się cała rodzina.