Porywające i pełne goryczy świadectwo odważnej kobiety. Siła jej myśli i słów w wywiadzie z sobą samą, który dopełnia i wzbogaca rozważania podjęte we Wściekłości i Dumie, a kontynuowane w Sile Rozumu. Tym razem, wychodząc od refleksji na temat raka moralnego i intelektualnego trawiącego Zachód, Oriana Fallaci ukazuje głuchą zaciekłość islamskiego terroryzmu i wojnę, jaką wytoczył on naszej cywilizacji. Latem ubiegłego roku, gdy książka ukazała się w druku z tytułem Oriana Fallaci przeprowadza wywiad z Orianą Fallaci (w wydaniu polskim: Wywiad z sobą samą), nakład pięciuset tysięcy egzemplarzy został wyczerpany w pół dnia. Następne pięćset tysięcy egzemplarzy rozeszło się w trzech kolejnych edycjach. Poszerzona i wzbogacona o liczne, obszerne dopiski dotyczące wydarzeń i postaci istotnych dla naszych czasów (by wspomnieć fascynujący i zdumiewający fragment o bin Ladenie), niniejsza edycja zawiera również niezwykłe Postscriptum, które w rzeczywistości jest odrębną książką. Fallaci dała mu nawet osobny tytuł: Apokalipsa. Apokalipsa odwołuje się do Apokalipsy Jana Ewangelisty. Jednakże, inaczej niż święty Jan, który przekazuje swoje proroctwo poprzez alegorie, przenośnie i zagadki, Fallaci mówi o konkretnych faktach. I kreśli portret bezbronnego, pogodzonego ze swym losem Zachodu, któremu grozi unicestwienie. O tej Apokalipsie długo będzie głośno. Oriana Fallaci - jest florentynką mieszkającą w Nowym Jorku. Wręczając jej doktorat honoris causa w dziedzinie literatury dziekan Columbia College w Chicago nazwał ją ,,jednym z najpoczytniejszych i najbardziej uwielbianych autorów na świecie." Jako korespondent wojenny śledziła losy wszystkich konfliktów zbrojnych naszych czasów, od Wietnamu po Bliski Wschód. Wywiad z samą sobą kobiety, która znajduje odwagę, aby pisać prawdę - i o sobie, i o innych. Temat: rak moralny, który toczy Zachód, i rak, który trawi jej ciało. Antyokcydentalizm, filoislamizm, podobieństwo między Europą z roku 1938 a Europą dzisiejszą, nowy hitlerofaszyzm, który wciąż sunie naprzód w przebraniu naziislamizmu. Czytelnicy Oriany Fallaci, jej wspomnienia, począwszy od Hitlera i Mussoliniego, których widziała jako dziecko podczas ich wizyty we Florencji. A także jej zamiłowanie do polityki, jej poczucie humoru, zagadnienie Śmierci, o którym mówi bez lęku i bez skrępowania. Do niniejszego wydania, poza rozlicznymi dopiskami (szczególnie zaskakujący i porywający jest fragment poświęcony bin Ladenowi w Bejrucie), Oriana Fallaci dołączyła niezwykłe Postscriptum: Apokalipsę. Jest to w gruncie rzeczy osobna książka (ponadstustronicowa), w której odwołując się do Apokalipsy świętego Jana, nadal w formie wywiadu z samą sobą, autorka z właściwą sobie odwagą dopełnia i zamyka okupione tak wielkim trudem dzieło.

Rok 1990. W środku upalnego lata, gdy całe Włochy przeżywają magiczne nce mistrzostw świata w piłce nożnej, bez śladu znika syn potężnego rzymskiego dewelopera. Śledztwo przypada komisarzowi Balistreriemu, którego wcale nie cieszy, że musi szukać zbuntowanego syna przedsiębiorcy. Jednak wszystko zmienia odkrycie okrutnie okaleczonych zwłok młodego mężczyzny obok zwłok dziewczyny zniewolonej przez jednego z bossów camorry. Balistreri weźmie udział w strzelaninie, której dramatyczne konsekwencje uniemożliwią mu rozwiązanie sprawy.

Rok 2018. Po prawie czterdziestu latach służby w policji Michele Balistreri przechodzi na emeryturę. Jego ciało i umysł noszą ślady intensywnego i pełnego cierpień życia. Ale nawet teraz nie znajduje spokoju: kiedy w dawnej rezydencji rodziny zamordowanego chłopaka zostają znalezione dwa manekiny odtwarzające okoliczności nierozwiązanej zbrodni sprzed niemal trzydziestu lat, dawny policyjny śledczy będzie musiał pomóc swojemu następcy w prowadzeniu śledztwa, które może się dla niego okazać ostatnim.

Lato w Toskanii. Piękna posiadłość staje się na kilka tygodni wspólną siedzibą atrakcyjnej malarki i małżeństwa z Florencji. Mimo różnicy charakterów i upodobań, wszystko miałoby szansę ułożyć się nieźle, gdyby nie kot Albert, uważający się - i nie bez racji - za prawowitego właściciela willi z basenem. „Najeźdźcy”, którzy próbują podporządkować sobie kota, są na straconej pozycji.

Śliczna buzia dziewczynki o imieniu Giovanna uległa przemianie i zaczęła przypominać szpetną twarz złośliwej kobiety. Ale czy naprawdę? A jeśli tak, to w jakim lustrze trzeba się przejrzeć, żeby odnaleźć samą siebie i siebie ocalić? Poszukiwania nowego oblicza, które zastąpi szczęśliwą dziecięcą buzię, toczą się między dwoma spokrewnionymi biegunami Neapolu, które żywią wobec siebie strach i nienawiść: miastem ze wzgórz, które przybrało maskę wytworności, i tym z dołu, kryjącym się za trywialnością i krzykliwością. Giovanna balansuje między jednym i drugim, upada i się podnosi, zdezorientowana, bo tak na dole, jak i na górze nie znajduje ani odpowiedzi, ani ratunku. [lubimyczytac.pl]

Libia, 31 sierpnia 1970 roku. Tej samej nocy, kiedy Muammar al-Kaddafi obala monarchię i przejmuje władzę w kraju, matka Mike'a, Italia Balistreri, spada z wysokiego urwiska. Samobójstwo czy morderstwo? Przez ponad czterdzieści lat odpowiedź na to pytanie skrywać się będzie pośrodku gęstej sieci kłamstwa, zdrady i walki o władzę.

Rzym, lato 2011 roku. W tym samym czasie, gdy arabska wiosna wstrząsa Bliskim Wschodem, a Libię rozdziera wojna domowa, pięć lat po zakończeniu polowania na Niewidzialnego Człowieka, okrutne morderstwo, którego ofiarą pada młoda Melania Druc i jej córka, sprawia, że ponownie spotykają się Michele Balistreri, obecnie naczelnik sekcji zabójstw, i dziennikarka Linda Nardi. Niechętnie podjęte przez Balistreriego śledztwo doprowadzi do zburzenia pozorów spokoju, w jakich żyje ten zmęczony życiem człowiek, i zmusi go do konfrontacji z przeszłością, która nigdy nie została naprawdę pogrzebana. To prawdziwe zstąpienie do piekieł, do zdewastowanego bombami NATO Trypolisu, stanie się dla Balistreriego ostatnią okazją, by nareszcie spojrzeć prosto w oczy chłopakowi, którym kiedyś był, i poznać prawdę, której poszukiwał, i od której uciekał przez całe swoje życie.

W XVI-wiecznej Wenecji osławieni w swym fachu szklarze w tajemnicy pracują nad jednym z najcudowniejszych wynalazków Starego Świata: lustrem. Lustro weneckie, obiekt pełnej lęku fascynacji, to wytwór najnowocześniejszej technologii, przedmiot pożądania sułtanów i władców na całym świecie, zdeterminowanych wykraść sekret jego produkcji. Nic dziwnego, że bezwzględny trybunał Republiki, Rada Dziesięciu, wydaje edykt zakazujący, pod karą śmierci, rzemieślnikom trudniącym się wyrobem luster opuszczania miasta. Lecz pewien człowiek – zmęczony życiem bohater wojenny, który nie ma nic do stracenia – opracowuje plan. Sądzi, że zdoła w ten sposób przechytrzyć złowrogą Radę. Jednocześnie w dwóch innych wcieleniach Wenecji: w kalifornijskiej Venice Beach w 1958 roku oraz w Kasynie Weneckim w Las Vegas w roku 2003 dwóch innych spiskowców wprowadza w życie równie niebezpieczne plany, aby odkryć i wykraść cudze sekrety… Te trzy opowieści przeplatają się ze sobą, tworząc powieściowy majstersztyk i krok po kroku przybliżając czytelnika do zaskakującego finału, który nastąpi w Wenecji…

Kolejna po "Listach do Duszki", "Muzyce dla Ilse" i "Kołysance dla Łani" opowieść ze szkatułki wspomnień. Wzruszająca historia przyjaźni żydowskiej dziewczynki i polskiego chłopca. Palmira i Jerzyk wychowują się na jednym podwórku. Wspólnie się bawią i beztrosko poznają świat, nie przywiązując większej wagi do tego, że należą do różnych narodów. Dopiero wybuch wojny boleśnie im te różnice uświadomi, stawiając przed nimi wyzwania, z którymi nie poradziłby sobie niejeden dorosły. Ich przyjaźń zostanie wystawiona na próbę, a dzieci będą musiały przejść przyspieszony kurs dorastania w nieludzkich, dramatycznych warunkach. Historia prawdziwa. Spisana na podstawie wspomnień, domysłów i tajemnic.

Rzym 2001 roku. Dwie pary, amerykański profesor włoskiego pochodzenia Victor Bonocore i jego żona Nicole Steele, prokurator Bianca Begnini i jej mąż Nanni Annibaldi. Dwa małżeństwa jak wiele innych, czasem szczęśliwe, czasem mniej. Między nimi niebezpieczna dwudziestolatka, Scarlett Steele. Wokół roztacza się półświatek Głuchoniemego i Dziurkacza, ustawianie zamówień publicznych, hazard, lichwa i okrutna śmierć dziewczyny, Donatelli. Wszystko wygląda na kolejny akt przemocy wobec kobiet, morderca zostaje szybko wykryty i sprawiedliwości staje się zadość. A może nie? Kiedy ginie kolejna osoba, Michele Balistreri, naczelnik sekcji zabójstw wydziału kryminalnego prowadzi śledztwo wspólnie z prokurator Biancą Begnini. Oboje tworzą mieszankę wybuchową, sposób prowadzenia śledztwa gwałci wszelkie reguły prawa, a jego wynik to kompletna klęska. Aresztowanie podejrzanych wywołuje międzynarodowy kryzys dyplomatyczny. Wszystko kończy się źle. Po dziesięciu latach nieoczekiwane spotkanie popycha Balistreriego do ponownego zajęcia się sprawą, w której nie znaleziono winnych. A skoro nie jest za późno na sprawiedliwość, może nie jest też za późno na miłość i życie? A może szansa ostatecznie przepadła?