Jest rok 1932. Gertruda Stein, z dnia na dzień, staję się sławna. äAutobiografia Alicji B. Toklasö bije rekordy popularności i szybko osiąga status książki kultowej. Sama Gertruda Stein staje się zaś postacią kultową. Kim jest pani Stein? Prawie sześćdziesiąt lat po jej śmierci niewiele osób o niej pamięta, choć äAutobiografię...ö wciąż czyta się z wypiekami na twarzy. Po wydaniu äAutobiografii...ö Gertuda Stein zyskuje wiele wrogów. Georges Braque, Tristan Tzara, Henri Matisse i jeszcze kilku malarzy podpisuje się pod listem otwartym ôŚwiadectwo przeciwko Gertudzie Steinö. Co ciekawe, obrażają się na nią wyłącznie malarze. Nie licząc, zawsze drażliwego na swoim punkcie, Ernesta Hemingwaya, który staję się jej śmiertelnym wrogiem, choć za młodu biegał przynosić jej do oceny wszystko, cokolwiek wyszło spod jego pióra, a może właśnie dlatego. Niewykluczone też być może, że powodem jego antypatii było zdanie, którym go kiedyś podsumowała: "Erneście, zbiór obserwacji, to jeszcze nie literatura." äAutobiografia...ö jest wspaniałym świadectwem pierwszych trzydziestu lat dwudziestego wieku. Gertruda była przyjaciółka Picassa i pierwszą kolekcjonerką obrazów kubistycznych. Wszyscy malarze z tego kręgu gościli u niej na obiadach, gotowanych przez nieodłączna towarzyszkę jej życia, tytułową Alicję B. Toklas. Jest zatem äAutobiografia...ö galerią błyskotliwych portretów, niezwykłych anegdot i sławnych postaci. Ale nie tylko. Jak mówi moja dziewczyna, najfajniejsze u Gertrudy Stein jest to, o czym pisze i to, o czym nie pisze. Pozornie to zdanie można by odnieść do każdego pisarza. Ale w istocie Gertruda jest wyjątkowa. Weźmy, na przykład, bitwę po Marną, której trzy opisy mamy w äAutobiografii...ö Pierwszy ogranicza się do tego, że Alicja i Gertruda dostały list opisujący tę bitwę i obie są nim zachwycone. Drugi, przedstawiony przez niejaką Nelli (dziewczyna, która nazwała Picassa przystojnym pucybutem) mówi o tym, jak z powodu bitwy miała problemy ze złapaniem taksówki w interesującym ją kierunku, choć oferowała suty napiwek. Trzeci jest autorstwa Alfy. Opowiada on jak siedział sobie w kawiarni i zobaczył masę koni ciągnących masę wozów. Było tam też dużo żołnierzy, a na skrzyniach napis Banque de France. To było złoto, które sobie odjeżdżało przed rozpoczęciem bitwy - komentuje Alfa. Czyż nie dowiadujemy się wielu ciekawych rzeczy o bitwie pod Marną? Przykłady są drastyczne, ale prawda jest jeszcze bardziej zaskakująca. Świat, który opisuje Stein, jest światem, który widzimy na co dzień, ale którego nie dostrzegamy i dopiero musi przyjść taka kobieta, żeby pokazać go nam w całej jego wyrazistości, w całej ironiczności i groteskowości, świat pełen piękna i uroku. Urok to ważne słowo u autorki äAutobiografii...ö Ciągle się czymś zachwyca i uważa, że jest urocze. Ale nie jest to podniecenie podlotka, ale zachwyt geniusza. Że Gertruda Stein była geniuszem, nie mam wątpliwości. Zresztą nigdy nie zamierzała być nikim innym.

"Azyl" - niewątpliwie jedno z najwybitniejszych dzieł Faulknera - stanowi część (...) sagi umieszczonej w wyimaginowanej krainie Yoknapatawpha ukazującej zanik i degenerację dawnych patriarchalnych tradycji Południa. Książka, drastyczna w treści, jest równie okrutna, co głęboka w wymowie i mistrzowska pod względem formalnym. Ukazuje społeczność w stanie moralnej degrengolady; ludzi starających się dotrzymać kroku gwałtowenemu rozwojowi cywilizacyjnemu, lecz popadających w zapaść duchową. Jest to świat, w którym gwałciciel i jego ofiara są jednakowo godni pogardy.

„Bajki dla Ewy” Mieczysławy Buczkówny to kolejna część przygód Piotrusia, którego czytelnicy mogą pamiętać z „Piotrusia pierwszaka” i „Piotrusia zucha”. Tym razem główny bohater zmierzy się z nie lada zadaniem, przyjdzie mu bowiem zabawiać tytułową Ewę – swoją młodszą, chorą na koklusz siostrę. Dzięki pomysłowości i dobrym chęciom Piotruś w dość niezwykły sposób poradzi sobie z tą sytuacją. Zamiast nudzić się w dziecięcym pokoju, z fantazją i talentem godnymi prawdziwego bajarza zabierze siostrę w krainę zaczarowanych przygód, których bohaterami staną się wspólne zabawki rodzeństwa. Chociaż zarówno w polskiej, jak i światowej literaturze wiele jest bajek, których bohaterami są zaprzyjaźnione ze sobą zwierzątka, żadna z nich nie ma tyle uroku, co te opowiadane siostrze przez brata. Z „Bajek...” dowiemy się, jak rzadka i cenna bywa prawdziwa przyjaźń, jak odpowiedzialna jest rola starszego rodzeństwa oraz jak w zwykłych, życiowych sytuacjach odkryć można swoje największe talenty.

Czym jest ta książka? Zbiorem szkiców. Sprawozdaniem z podróży. Pierwsza podróż realna po miastach, muzeach i ruinach. Druga poprzez książki dotyczące widzianych miejsc. Te dwa widzenia, czy dwie metody, przeplatają się ze sobą.

Nowy wybór opowiadań Wojciecha Żukrowskiego stanowi przekrój przez całą jego twórczość nowelistyczną. Tom obejmuje utwory ze zbiorów: "Z kraju milczenia", "W kamieniołomie", "Nieśmiały narzeczony", "Piórkiem flaminga", "Opowieści z Dalekiego Wschodu". Znalazły się więc w tomie zarówno opowiadania o dramatycznej akcji, jak również utwory pełne przewrotności, drwiny i humoru, nostalgii za ginącym światem dawnych wierzeń, starym obyczajem, magią wyrosłą z prób uproszenia łaski od grożącego Losu.