Albert niedawno wprowadził się do nowego domu i nie zna tu żadnych dzieci. Z nikim się nie bawi. Chyba brak mu odwagi. Jest taki samotny… Na szczęście odwiedza go Molgan, tajemniczy kolega. Niestety Molgan znika, kiedy jest naprawdę potrzebny. Nigdy go nie ma, gdy duzi chłopacy gonią Alberta albo strzelają do niego z pistoletów na wodę… Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce. Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje – radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach. Książki o Albercie, tłumaczone na kilkadziesiąt języków, rozeszły się dotąd w niemal ośmiomilionowym nakładzie w Szwecji i poza jej granicami, a na ich kanwie powstały liczne spektakle teatralne i filmy animowane. W Szwecji to już kultowa seria, licząca ponad trzydzieści tytułów. Jej autorka i ilustratorka, Gunilla Bergström, otrzymała za swoją twórczość wiele nagród i wyróżnień, włącznie z wyborem jej książki na książkę roku 1997 przez szwedzkie Jury Dziecięce. W 2012 roku minęło 40 lat od ukazania się pierwszej historii o Albercie Albertsonie, który w Szwecji nazywa się Alfons Åberg. Przy okazji jubileuszu Gunilla Bergström uhonorowana została przez szwedzki rząd medalem Illis quorum za „nowatorską twórczość literacką i ilustratorską znakomicie ukazującą świat z dziecięcej perspektywy”. Książki o Albercie cieszą się niesłabnącą popularnością i wciąż powstają nowe. Nie mamy wątpliwości, że zaprzyjaźnicie się z Albertem i jego tatą od pierwszego czytania!

Albert niedawno się przeprowadził i nie zna żadnych dzieci na nowym osiedlu. Z nikim się nie bawi.

Z nikim się nie bawi.

Chyba brak mu odwagi.

Jest taki samotny!

I choć czasem odwiedza go Molgan, tajemniczy kolega, to jednak zawsze znika, kiedy Albert najbardziej go potrzebuje.

Na szczęście pewnego dnia Albert kogoś poznaje…

Albert dobrze wie, że duchy i potwory nie istnieją. Czasem jednak o tym zapomina. Przekonuje się wtedy, że wyobraźnia może płatać figle, a strach ma wielkie oczy... Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce. Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje - radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach.

Stina spędza lato u dziadka na wyspie.

Łowią razem ryby, a Stina zbiera patyki, piórka i inne ciekawe rzeczy, które morze wyrzuciło na brzeg.

Czasem wokół wyspy szaleje sztorm, a wtedy dobrze, że w pobliżu jest dziadek.

Na wyspie mieszka też Bujda, dobry przyjaciel dziadka.

Bujda opowiada niesamowite historie o katastrofach morskich i innych niezwykłych zdarzeniach.

Ach, jak Stina uwielbia ich słuchać!

Ilustracje Leny Anderson przepięknie oddają klimat wakacji na wyspie, a tekst pełen jest ciepła i dyskretnego humoru.

Cyfry to matematyczny alfabet.

Służą do zapisywania liczb, które mówią nam, ile czegoś jest.

Tylko skąd wiedzieć ile?

Z tą książką dzieci nauczą się liczyć podczas zabawy na podwórku, w ogrodzie, lesie czy parku — o każdej porze roku.

Książka prezentuje proste zabawy związane z liczeniem - w pojedynkę i w grupie - z wykorzystaniem tego, co można znaleźć podczas spaceru, a więc szyszek, kamieni czy patyków oraz innych elementów ożywionej i nieożywionej przyrody i krajobrazu, które mamy wokół.

Oprócz rozdziałów z matematycznymi zabawami na każdą porę roku, znajdziemy tu pomysłową prezentację liczb od 0 do 10, a także przystępne wyjaśnienie podstawowych działań matematycznych: dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia.

Czy krowy potrafią budować? I to w dodatku domki na drzewie? Mama Mu jak zwykle dowiedzie, że niemożliwe jest możliwe, szczególnie jeśli wyznaje się zasadę: To nic, że gwóźdź jest krzywo wbity, domek i tak jest znakomity!. Pan Wrona nie byłby sobą, gdyby z wyższością nie skrytykował budowli Mamy Mu i nie zaczął popisywać się własnymi budowniczymi umiejętnościami. Jak wyglądać będzie jego architektoniczne cudo? Smakowite językowo dialogi, szybkie zwroty akcji, niebanalny humor i świetna konstrukcja postaci - tak piszą Jujja i Tomas Wieslanderowie. Przy ich książkach dobrze bawią się nie tylko dzieci.

Kolejna historia o ciekawej świata Mamie Mu i jej gderliwym przyjacielu Panu Wronie. Tym razem Mama Mu postanawia nauczyć się czytać, a Pan Wrona... napisać książkę! Polecamy również „Mama Mu na rowerze i inne historie" (12 opowiadań), „Mama Mu na huśtawce", „Mama Mu na sankach", „Mama Mu sprząta", „Mama Mu buduje" i „Mama Mu nabija sobie guza", a także „Kolorowankę Mamy Mu i Pana Wrony". Smakowite dialogi, niebanalny humor, wyraziste charaktery bohaterów oraz pełne zaskakujących szczegółów ilustracje sprawiają, że przy tych książkach dobrze bawi się cała rodzina.

Dziesięć opowiadań o nietuzinkowej parze przyjaciół - czyli dużo czytania i jeszcze więcej śmiechu! Smakowite dialogi, szybkie zwroty akcji, niebanalny humor i świetna konstrukcja postaci – tak pisze Jujja Wieslander. Bogate w szczegóły, genialne ilustracje Svena Nordqvista, znanego również z książek o Pettsonie i Findusie, pełne są niespodzianek dla spostrzegawczych i wspaniale oddają charaktery obu bohaterów – Mamy Mu, dla której nie ma rzeczy niemożliwych i Pana Wrony, który zawsze musi trochę ponarzekać i pokrakać.

Czy krowy mogą huśtać się na huśtawce? Pewnie nie wszystkie, ale dla Mamy Mu nie ma nic niemożliwego, szczególnie że o pomoc może poprosić swojego przyjaciela, Pana Wronę. Ten oczywiście puka się w czoło - kto widział krowę na huśtawce!? I jeszcze on miałby jej w tym pomagać!? Mama Mu zna jednak sposoby, aby swego przyjaciela Pana Wronę nakłonić do współdziałania i Pan Wrona w końcu przywiązuje huśtawkę na gałęzi. Ale gdy Mama Mu rozsiadła się już wygodnie na huśtawce, okazuje się, że huśtanie wcale nie jest takie proste. Bo czym tu machać i w którą stronę, aby się rozbujać? Pan Wrona nie przyłoży przecież do tego skrzydła, wystarczająco skompromitował się już wieszaniem krowie huśtawki. Bogate w szczegóły genialne ilustracje Svena Nordqvista, znanego polskim dzieciom z książek o Pettsonie i Findusie, pełne są niespodzianek dla spostrzegawczych i wspaniale oddają charaktery obu bohaterów.

Czy krowy mogą jeździć na sankach? Ależ oczywiście, Mama Mu zrobi wszystko, by bawić się tak wesoło jak dzieci! Jak zwykle musi stawić czoła krytycznemu Panu Wronie, który każdy pomysł Mamy Mu kwituje wyniosłym oburzeniem. Wystarczy jednak zasugerować Panu Wronie, że czegoś nie potrafi, a od razu zmienia ton. On, nie potrafi? Nie potrafi pokierować sankami? Brawurowy popis jego umiejętności kończy się oczywiście w zaspie. W śniegu ląduje też Mama Mu - i to właśnie, z całego jeżdżenia na sankach, najbardziej jej się podoba! Bogate w szczegóły świetne ilustracje Svena Nordqvista, pełne niespodzianek dla spostrzegawczych, wspaniale uwydatniają charaktery obu bohaterów.

Lubicie opowieści o Mamie Mu i Panu Wronie? Bawią was ich odmienne zdania, przekomarzanie i zwariowane pomysły? Tym razem cztery historie o nietuzinkowej parze przyjaciół w zupełnie nowej, komiksowej, odsłonie. Oprócz tytułowej wyprawy na wycieczkę (czy ona w ogóle dojdzie do skutku?), przekonamy się, czy Mama Mu potrafi stać na jednej nodze, czy Pan Wrona doczeka się poczęstunku od żony gospodarza i kto tak naprawdę jest czyim przyjacielem. Polecamy nie tylko najmłodszym, ale też dzieciom, które zaczynają się uczyć czytać!

Mama Mu na pewno znowu planowała jakąś nową wesołą zabawę, ale wszystko potoczyło się inaczej. Właśnie gdy miała przeskoczyć ogrodzenie, by wymknąć się z pastwiska, poślizgnęła się na kamieniu i nabiła sobie wielkiego guza! Chcecie zobaczyć, jak Pan Wrona spisuje się jako pielęgniarka i jaką rolę odgrywa w tym szpinak? Smakowite dialogi, szybkie zwroty akcji, niebanalny humor i świetna konstrukcja postaci – tak pisze Jujja Wieslander. Bogate w szczegóły, genialne ilustracje Svena Nordqvista, znanego również z książek o Pettsonie i Findusie, pełne są niespodzianek dla spostrzegawczych i wspaniale oddają charaktery obu bohaterów. Przy tych książkach dobrze bawią się nie tylko dzieci.

Czy krowy potrafią sprzątać? Jeśli za sprzątanie uznać można przetarcie okna ogonem i postawienie na parapecie bukietu zawilców - to jak najbardziej. Pan Wrona ma jednak inne zdanie. Coś takiego nazywać sprzątaniem? Już on pokaże Mamie Mu, jak się sprząta oborę! Jak nietrudno się domyślić, im bardziej Pan Wrona się przechwala, tym bardziej należy obawiać się efektów jego poczynań. W rezultacie bowiem całe podwórko zasłane jest sianem, a wszystkie krowy białe. Nie, bynajmniej nie dlatego, że są czyste...

Pewnego dnia przed domem dziecka Czysty Kąt, na starannie zagrabionej żwirowej alejce, hamuje z piskiem opon rozklekotane volvo.

Wysiada z niego... gorylica!

Przyjechała, by adoptować jedną z sierot.

Niemal od razu wie, które to będzie dziecko.

Biedna Jonna! Tak marzyła, żeby jej mama byłą elegancka i pachniała perfumami.

Gorylica jest wielka‚ niezgrabna i niechlujnie ubrana.

W dodatku podobno pożera dzieci.

Niestety Jonna nie ma wyboru.

Gorylica zabiera ją ze sobą.

Jaki los czeka Jonnę?

Czy spełnią się jej obawy?

I czy wróci do domu dziecka, gdy tak postanowi urząd gminy?

Znów będzie o Duni. Tej, która jest taka szczęśliwa! Ale ostatnio Dunia ze smutkiem patrzy na puste krzesło obok w ławce. Siedziała na nim Frida, zanim wyprowadziła się do Uppsali. Dunia nie pozwala nikomu zająć tego miejsca, bo gdzie usiądzie Frida, kiedy wróci?

‒ Frida nie wróci ‒ próbuje jej tłumaczyć pani.

‒ Nigdy nic nie wiadomo ‒ szepcze Dunia.

Bo Dunia nigdy nie traci nadziei, nawet jeśli wszystko wydaje się beznadziejne…

O przyjemnych, ale też trudnych chwilach w szkole i wśród rówieśników z perspektywy pierwszoklasistki.

W sam raz dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę. Czytanie ułatwiają prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Dunia nie może zasnąć. Tata każe jej liczyć owce, ale Dunia woli policzyć wszystkie te razy, kiedy była szczęśliwa. A do liczenia ma dużo, bo od kiedy poszła do pierwszej klasy, wydarzyło się tyle dobrych rzeczy.

Przede wszystkim poznała swoją przyjaciółkę Fridę! Ale choć Dunia jest chyba najszczęśliwszą osobą na świecie, to przecież i ona bywa czasem smutna. Jak wtedy, kiedy…

Pogodna opowieść o szkole i przyjaźni z perspektywy pierwszoklasistki - w sam raz dla początkujących czytelników nie tylko ze względu na treść, ale i formę.

Czytanie ułatwiają prosty język, duża czcionka, przejrzysty układ strony i świetne rysunki Evy Eriksson.

Zlatko nie lubi grać w nogę, skakać ani biegać.Nie ma na osiedlu kolegów i często się nudzi.

Siedzi wtedy w piaskownicy i wsypuje piasek do swoich znienawidzonych piłkarskich butów, które dostał od taty.

Wszystko się zmienia, gdy na osiedle wprowadza się Beza, dziewczynka o oczach błyszczących jak złoto!

PRZYGODY W RAJU to nowa seria autorki książek o Tsatsikim, tym razem przeznaczona dla bardzo początkujących czytelników.

Z właściwym sobie ciepłem i humorem, ale też powagą i uważnością wobec dziecięcych emocji, Moni Nilsson opisuje codzienne i niecodzienne zdarzenia z życia dwójki przyjaciół.

Zlatko i Beza mieszkają na osiedlu Raj otoczeni barwną galerią ludzkich typów.

Są wśród nich uciążliwi starsi bracia, sympatyczny sprzedawca, samotny bezdomny, staruszka imigrantka czy osiedlowi chuligani.

Książki zaprojektowane są tak, by ułatwić najmłodszym samodzielne czytanie – jest tu duża czcionka, niewiele tekstu na stronie, za to wiele zabawnych, kolorowych ilustracji, no i przede wszystkim – intrygująca fabuła.

Nareszcie, nareszcie Beza kończy siedem lat!

I nareszcie dostaje to, o czym tak bardzo marzyła: rower.

Beza od razu na niego wsiada i razem ze Zlatkiem jeżdżą po osiedlu jak szalen

Nagle Beza się przewraca – zdziera sobie kolano i obdrapuje rower…

A wszystko to wina Zlatka!

RZYGODY W RAJU to nowa seria autorki książek o Tsatsikim, tym razem przeznaczona dla bardzo początkujących czytelników.

Z właściwym sobie ciepłem i humorem, ale też powagą i uważnością wobec dziecięcych emocji, Moni Nilsson opisuje codzienne i niecodzienne zdarzenia z życia dwójki przyjaciół.

Kiedy tatusiowie chcą mieć spokój, nie za bardzo przejmują się tym, co robią dzieci.

Dziś tak właśnie jest. Tata czyta gazetę.

– Mogę się pobawić skrzynką z narzędziami? – pyta Albert.

– Mmm – mówi tata. – Ale uważaj na piłę.

Albert Albertson mieszka z bardzo miłym tatą i kotem Puzlem. Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce.

Jak każdy kilkulatek czasem ma problemy z zasypianiem, potrafi rano strasznie się grzebać przed wyjściem do przedszkola i jest niezwykle pomysłowy, zwłaszcza jeśli bardzo czegoś chce.

Dzieci rozpoznają w Albercie swoje zachowania i emocje – radość zabawy, ciekawość świata, nieograniczoną fantazję, ale też złość, zazdrość czy strach.

Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok. Książka przede wszystkim dla nastolatków zadających sobie pytania o to, kim są, miotających się pomiędzy poczuciem odrębności i wyobcowania a potrzebą przynależenia i bliskości. To także książka dla wszystkich tych, którzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni.