Historia Polski to naprawdę zagmatwana opowieść. W szczególności jeśli tyczy się dziejów najbliższych współczesności. ( ...) Studiując II wojnę światową rodzi się pytanie: skoro tak bohatersko umieraliśmy, to dlaczego oddali nas Sowietom ? ( ... ) Tezy Ziemkiewicza są kontrowersyjne, ale i sol idne. Wynika to chyba z tego, że autor stara się realizować testament prof. Pawła Wieczorkiewicza (na którego często się w swojej książce powołuje), który powiedział, że historyk powinien być otwarty na nowe koncepcje. Powinien do badanych problemów podch odzić na nowo, odrzucając wszystko, co napisano w PRL. Powinien stawiać najbardziej szalone tezy i pytania, bo w szaleństwie jest zalążek geniuszu. Praca historyka polega na zadawaniu pytań, a nie powtarzaniu w kółko tych samych odpowiedzi. Mój postulat je st następujący: wymażmy całkowicie całą pisaną historię Polski po 1939 roku i napiszmy ją od nowa! Wnioski Ziemkiewicza są logiczne do bólu, mają solidną podstawę i dlatego ciężko im coś zarzucić

"Od połowy ubiegłego wieku w powszechnej świadomości świata jedyną ofiarą wojny stali się Żydzi. Przeciętny Amerykanin, czy Francuz, czy Niemiec mniema, że II wojna to był Holocaust i tyle. Byli jeszcze jacyś ludzie, którzy Żydów ratowali, reszta jednak, cała wielka wielomilionowa rzesza przyglądała się biernie, albo wręcz w mordzie uczestniczyła. Otoczeni przez mrowie chrześcijańskiej tłuszczy, która czyhała na ich życie i majątek Żydzi ginęli samotnie. Hitler to nie zbrodniarz i morderca ludów, ale wyłącznie zabójca Żydów; podbite narody, Polacy, Serbowie, Rosjanie, czy Białorusini to nie osobne ofiary, ale nieistotny nawóz historii, przypis do wielkiej tragedii Holocaustu. A chrześcijaństwo? Staje się ono wehikułem, za pomocą którego wiele środowisk żydowskich bez oporów i żenady może przypisywać innym winę i opowiadać, że wszyscy mają krew na rękach. Dla polskiej osobnej pamięci, dla polskich ofiar, które ginęły niezależnie od Żydów w ogóle w takim ujęciu nie ma miejsca. W tej książce próbuję powiedzieć jak do tego doszło. Próbuję pokazać w jaki sposób zbrodnie na jednym narodzie, na Żydach, nagle stały się jedynym symbolem uniwersalnego mordu. Dlaczego współczesny Kościół pogodził się z rolą, jaką narzuciła mu religia Holocaustu: praktycznie uznał swoją winę za doprowadzenie do zbrodni, i ogłosił, że będzie zwalczał antysemityzm. Cóż, czasy, kiedy Polacy mogli żyć w naiwnym przekonaniu, że są postrzegani jako współofiary wojny dawno się skończyły. Sakralizacja Holocaustu sprawiła, że dokonał się nowy podział ról." - Paweł Lisicki

Wzajemna percepcja i postrzeganie grup etnicznych i narodowych to problematyka szeroko podejmowana od wielu lat1. „Stereotypy narodowe mogą mieć mocniejszą lub słabszą wymowę. Im ściślejsze i bardziej obciążone są kontakty historyczne, tym wyrazistsze powstają stereotypy.”2 Istnienie wzajemnych stereotypów, uprzedzeń czy wizerunków Polaków i Niemców wydaje się więc czymś nieuchronnym. Dzieje Polski i Niemiec są ze sobą związane ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo owocujące w historii tych dwóch dużych narodów ważnymi wydarzeniami politycznymi, kulturalnymi i gospodarczymi. Bliskość narodów wpływa na powstawanie wyobrażeń i stereotypów zabarwionych niechęcią i negatywnymi uprzedzeniami. W ciągu wieków obraz Polaka w oczach Niemca i obraz Niemca w oczach Polaka ulegał zmianom wraz ze zmianami historycznych warunków i pokoleń; zanikały stare i powstawały nowe obrazy i stereotypy. Problematykę tą porusza profesor Tomasz Szarota w swej pracy zatytułowanej „Niemcy i Polacy. Wzajemne postrzeganie i stereotypy”, historyk, niekwestionowany autorytet w dziedzinie badań dziejów II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej,3 człowiek który poświęcił 10 lat wnikliwych studiów na przygotowanie niniejszej pozycji.4 Przedmiotem zainteresowania autora jest „funkcjonowanie stereotypów we wzajemnym postrzeganiu się Niemców i Polaków w XIX i XX stuleciu.”5 ze szczególnym uwzględnieniem dwóch zagadnień -„genezy stereotypów oraz ich wykorzystania w procesach socjalizacji i propagandowej indoktrynacji”6 i przybliżenie czytelnikowi tych zagadnień stawia sobie za cel Szarota. Praca nie ma charakteru komparatystycznego przeglądu wzajemnych relacji polsko-niemieckich, lecz jest ciekawą konstrukcją (układ mieszany), w której autor poprzez przedstawienie dość wąskich obszarów tematyki pracy (tzw. przyczynków) naświetla odbiorcy szerszy horyzont stosunków między dwoma na ogół zwaśnionymi narodami.7 W pierwszych rozdziałach korzystając z trzech zupełnie odmiennych typów źródeł (materiały pamiętnikarskie oraz wspominkowe, materiały leksykalne, tudzież karykaturę jako źródło historyczne) stosując różnorodne oświetlenie, zarówno czasowe jak i geograficzne i opisując tylko jeden punkt widzenia (polski bądź niemiecki) ukazuje czytelnikowi przejrzysty obraz kształtowania się wzajemnych wizerunków na przestrzeni ponad stulecia. W dwóch ostatnich rozdziałach zawęża okres badań do zaledwie sześciu lat (1939 – 45), jednak traktując temat znacznie obszerniej przedstawia proces kształtowania wizerunku sąsiada podczas II wojny światowej z obu przeciwnych punktów widzenia.

Miesięcznik "Wpis" gromadzi wielu wybitnych autorów, publicystów i patriotów. Ich artykuły, eseje i rozmowy składają się na tę niezwykle patriotyczną publikację. "Polskość jest przywilejem" to niespotykana na naszym rynku księgarskim antologia współczesnej publicystyki konserwatywnej i chrześcijańskiej. Na kartach jednego dzieła zebrał się kwiat polskiego pisarstwa, aby wspólnie zastanowić się nad pytaniami ważnymi dla naszej Ojczyzny, dla każdego z nas. Są tu publikacje nowe, są i sprzed kilku lat. Wszystkie starają się odpowiedzieć na pytania: jakie oblicze ma obecna Polska i kim w niej jesteśmy, jakie zagrożenia – wewnętrzne i zewnętrzne – stoją przed naszą Ojczyzną i przed Europą, co czynić, by zachować swoją kulturę i swój język? Polska jest matką szczególną. (…) Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej, powiedział św. Jan Paweł II, największy z rodu Polaków. Kierując się tym przesłaniem autorzy książki przekonują w sposób mistrzowski i sugestywny, że polskość naprawdę jest cennym przywilejem, wypracowanym i wywalczonym przez całe generacje, o który dzisiaj i my mamy obowiązek dbać. Siłę przekazu wzmacnia 106 kapitalnych, różnorodnych ilustracji.

Przenikliwa wizja Starego Kontynentu w kryzysie. "Przedziwna śmierć Europy" to bardzo osobisty opis kontynentu, który właśnie popełnia samobójstwo. Spadająca stopa urodzin, masowa imigracja oraz pielęgnowanie braku zaufania do siebie i nienawiści do własnych wartości składają się na to, że Europejczycy nie potrafią wystąpić we własnej obronie ani oprzeć się kompleksowym przemianom swojego społeczeństwa, które w końcu doprowadzą do jego unicestwienia. Książka Murraya jest nie tylko analizą realiów demograficznych i politycznych, ale również relacją naocznego świadka o kontynencie, który włączył tryb autodestrukcji. "Przedziwna śmierć Europy" zawiera reportaże z podróży po całym kontynencie, o miejscach, do których migranci przybywają i do których ostatecznie trafiają, a także tych, które ich nie akceptują. Na każdym etapie Murray cofa się o krok, aby objąć spojrzeniem szersze kwestie, które mogą doprowadzić do upadku kontynentu europejskiego, od atmosfery masowych ataków terrorystycznych po stopniową erozję naszych wolności. Autor podejmuje takie tematy jak rozczarowująca porażka multikulturalizmu, wolta Angeli Merkel w kwestii migracji, brak repatriacji i zachodnia fiksacja na punkcie poczucia winy. Murray jeździ do Berlina, Paryża, Skandynawii, na Lampedusę i do Grecji, wszędzie odkrywając chorobę, która toczy europejską kulturę od środka, a także słuchając historii ludzi, którzy przybyli z dalekich krajów do Europy.

Wydanie noweli Rozdziobią nas kruki, wrony... kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika – „pewniak na teście”, czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów. Przygnębiający jesienny krajobraz staje się tłem dla przerażających wydarzeń. Jeden z ostatnich powstańców styczniowych wiozący broń zostaje zamordowany przez oddział rosyjskich żołnierzy. Jego ciało rozszarpują ptaki, a dobytek grabi chłop z pobliskiej wioski. Scena nie tylko przyprawia o dreszcze, ale jest oskarżeniem tych, którzy odpowiadają za ciemnotę i nędzę ludu.

Czy ktokolwiek z nas zastanawia się dziś, co tak naprawdę oznaczała rosyjska szkoła w Królestwie Polskim lat osiemdziesiątych XIX wieku? Jak i do czego dojrzewało się pod władzą nauczycieli, którzy w majestacie praw i regulaminów mogli stosować kary cielesne, rewidować bagaże przyjezdnych uczniów, kontrolować ich prywatne lektury ze spisem dzieł zakazanych w ręku, podsłuchiwać każdą rozmowę, nie mówiąc już o upokarzających karach za rozmowy po polsku? Do czego dorastali chłopcy przymierający głodem na ohydnych stancjach, pozbawieni pomocy i wsparcia rodziców pokolenia zmiażdzonego klęską powstania styczniowego? Kto do podłości? Kto do niepodległości?

Publicystyka Łysiaka, przedruki prasowe, ciąg dalszy wywiadu - rzeki z autorem.

"Zaniemówienie" to książka, która przenosi czytelnika do czasów II wojny światowej. Do świata, w którym losy opisywanych bohaterów, choć każdy inny i na swój sposób wyjątkowy, łączą się ze sobą i przeplatają, tworząc wyjątkową, wypełnioną po brzegi lojalnością, walką o przetrwanie, miłością i trudnymi wyborami, opowieść.[okł.].