Wspomnienia spisane w formie kapitańskiego dziennika.

Przed laty, kiedy polowałam głównie na książki z medycyną w tle, przepuściłam jakoś tę historię o nieco szalonej wyprawie w brazylijski Pantanal, podjętej przez trzech polskich emigrantów; lubiłam autora, lecz ta akurat książka opisywała zupełnie niemedyczny fragment jego biografii. Okazało się, że dziś, gdy od uwiecznionych w niej wydarzeń upłynęło równe 70 lat, a od jej wydania dobrze ponad 60, nadal może zaskakiwać świeżością i wyrazistością… Organizator ekspedycji, niejaki Stanisław, zasiedziały w Brazylii od lat, ma renomę znawcy dżungli i znamienitego myśliwego. Jego towarzysze, zagnani do tego kraju przez powikłany los wojennych uchodźców – Tadeusz, z zawodu instruktor lotniczy, oraz sam autor, „lekarz bez pracy i żeglarz bez statku”[1] z włóczęgowską żyłką – muszą z czegoś żyć na obczyźnie, a przy tym są jeszcze młodzi i żądni przygód, więc obietnica zrobienia „kokosowego interesu”[2] na wypychaniu upolowanej egzotycznej zwierzyny robi swoje. Jeszcze nim osiągną skraj Pantanalu, staje się jasne, że Stanisław, pomijając inne przykre cechy charakteru, to niezły bufon i naciągacz. Ale cóż, słowo się rzekło, kobyłka u płotu… a poza tym, choćby nawet przyszło wrócić bez obiecywanych kokosów, przynajmniej wrażeń się nazbiera… I rzeczywiście, wygląda na to, że warto cierpieć niewygody, użerać się z kłótliwym i bezczelnym szefem, narażać się na ataki najróżniejszej szkodliwej fauny, od mrówek począwszy, a na jaguarach i krokodylach skończywszy, wreszcie doznawać udręki moralnej związanej z narastającą świadomością, że zabijanie zwierząt tylko po to, by ktoś mógł podziwiać ich martwe ciała, nie przydaje podróżnikowi godności. Warto, bo to, co się podczas takiej wyprawy zobaczy i usłyszy, wystarczy na lata. A jeśli ma się – jak Korabiewicz – dar słowa, pozwalający barwnie i wyraziście opisać swoje przeżycia, starczy jeszcze i dla kolejnych pokoleń, jeśli tylko nie będą kręcić nosem na anachroniczność pewnych faktów (cóż, świat się zmienia i trudno oczekiwać, że w reportażu sprzed 70 lat znajdziemy aktualne informacje o liczbie mieszkańców Rio de Janeiro czy o stanie brazylijskich kolei), za to spróbują docenić inne walory tej prozy (ale czy chcą i potrafią? Zastrzeżenie to czynię nie bez kozery: żadna z książek tego autora nie doczekała się w Biblionetce nawet 20 ocen – na ponad 120 tysięcy użytkowników! – a w niewiele mniej licznym gronie użytkowników Lubimy Czytać jeszcze gorzej, bo nie ma choćby dziesięciu…).

Zło, którego się dopuszczają, niewiele różni się od krwawych zbrodni. Wywołuje cierpienie, bezpowrotnie łamie ludzkie życie. Jednak w oszustach jest też coś, co nas intryguje, przyciąga jak magnes. To właśnie bezwzględnego, ale i doskonałego w swoim fachu oszusta Daniela Skalskiego zdecydowała się opisać Katarzyna Bonda w swojej najnowszej powieści Miłość czyni dobrym. Mężczyzna bez najmniejszych skrupułów manipuluje każdym, kto stanie na jego drodze. Począwszy od zakochanych w nim kobiet, po specjalistów od finansów.Daniel Skalski marzy o zdobyciu naprawdę dużych pieniędzy i życiu w luksusie. W poszukiwaniu łatwego zarobku schodzi na drogę przestępczą, zostaje bezwzględnym oszustem. Odtąd jego codzienność to nakręcająca się spirala kłamstw i intryg, które zniszczą niejedno życiePierwszą ofiarą oszusta jest zauroczona nim Gabrysia pracownica banku. To ona zdradza Skalskiemu, że czeki są weryfikowane tylko raz na pół roku. Dzięki niej Daniel poznaje także słabe elementy zabezpieczania papierów wartościowych. Skalski najpierw okrada przedstawicieli firm handlowych w Polsce, a potem rozpoczyna działania na skalę międzynarodową, obracając milionami dolarów. Przenosi się do Londynu, gdzie konsekwentnie buduje swoją markę finansisty i maklera od funduszy hedgingowych. W otoczeniu Skalskiego, który zaczyna przedstawiać się jako spadkobierca rodziny Hochbergów, pojawiają się liczni oszuści i fałszerze. Wraz z nimi i przeciwko nim Daniel konstruuje kilka przemyślnych intryg, które jeszcze pomnażają jego zasobyAkta sądowe jednego z największych oszustów III RP liczą ponad sto dwadzieścia tomów. Zapoznałam się z każdą włączoną do tego materiału kartą. To, co Państwu przedstawiam w postaci fabularnej opowieści, jest ledwie kroplą w morzu niegodziwości i krętactw, które miały miejsce w rzeczywistości. Praca ze zgromadzonym materiałem była tak dotkliwa, jakby to było obcowanie z diabłem. I taki też archetyp obrałam dla bohatera. Katarzyna Bonda

Pierwszy tom przejmującej sagi o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Galicja, rok 1902. Niepiśmienny chłop Włodek Gajda słyszy w karczmie opowieść miejscowego nauczyciela o mlekiem i miodem płynącej Brazylii. Zafascynowany, podejmuje najważniejszą decyzję w życiu – z żoną Hanną i trójką dzieci opuszczają ubogą wieś i wyruszają za ocean. Wierzą, że w krainie rzekomo ofiarowanej Polakom przez Matkę Boską czeka ich dostatnie życie. Tymczasem już sama podróż przynosi ogrom problemów. Biedacy muszą zmierzyć się z ludzką niegodziwością i bezdusznym systemem. W Bremie Gajdowie w odruchu serca przyjmują pod swoje skrzydła osamotnioną Zuzannę, córkę warszawskiego dorożkarza. Dodatkowo Hannę dręczy skrywana tajemnica, która jeszcze bardziej skomplikuje losy rodziny. Jakie powitanie zgotuje Polakom Brazylia? Czy odnajdą się w obcym świecie? I czy ziemia obiecana okaże się rajem?

Porywająca epicka opowieść o miłości i stracie – pierwsza z wyjątkowej serii siedmiu książek, osnutych wokół legendy o konstelacji Siedmiu Sióstr. Na wieść o śmierci bajecznie bogatego i otoczonego aurą tajemniczości ojca Maia D'Aplièse i jej pięć sióstr, wszystkie adoptowane przez Pa Salta jako małe dziewczynki, spotykają się w domu, w którym spędzały dzieciństwo. „Atlantis” – to wspaniały zamek położony nad brzegiem Jeziora Genewskiego. Każda z dziewcząt otrzymuje wskazówkę, która pozwoli jej odkryć istotę dziedzictwa otrzymanego w spadku po ukochanym ojcu. Maię tropy wiodą do zrujnowanej willi w Rio de Janeiro, gdzie poznaje historię swojej przodkini z czasów Belle Époque, pełnej pasji Izabeli Bonifacio. Elementy zagadkowej układanki zaczynają powoli tworzyć całość.

Książki Toniego to nadal fascynujące książki, nie tylko ciekawe z powodu tematu, ale pisane barwnym soczystym językiem, pełnym metafor i wyrafinowanych skojarzeń. Ale też książki poznawcze, wnikające głęboko w problemy antropologii, etnografii, kultury. Zawsze pozostaną opowieściami z pierwszej ręki, z własnego doświadczenia. Jestem pewna, że podróże i książki Toniego wniosły dużo do poznania świata zwłaszcza tego, który jest zagrożony zanikiem tożsamości a bywa, że nawet istnienia. Z ukochanego przez niego świata indiańskiego, którym się utożsamiał, dumny, że był białym Indianinem niewiele dziś pozostało. Tony odszedł, ale... ten świat w jego książkach pozostał - zatrzymany na klatkach filmu, zawarty w barwnym słowie, kwiecistej metaforze...

Książki Toniego to nadal fascynujące książki, nie tylko ciekawe z powodu tematu, ale pisane barwnym soczystym językiem, pełnym metafor i wyrafinowanych skojarzeń. Ale też książki poznawcze, wnikające głęboko w problemy antropologii, etnografii, kultury. Zawsze pozostaną opowieściami z pierwszej ręki, z własnego doświadczenia. Jestem pewna, że podróże i książki Toniego wniosły dużo do poznania świata zwłaszcza tego, który jest zagrożony zanikiem tożsamości a bywa, że nawet istnienia. Z ukochanego przez niego świata indiańskiego, którym się utożsamiał, dumny, że był białym Indianinem niewiele dziś pozostało. Tony odszedł, ale... ten świat w jego książkach pozostał - zatrzymany na klatkach filmu, zawarty w barwnym słowie, kwiecistej metaforze...

Zawiera powieści "Żyto w dżungli" i "Pamiętnik morski" oraz reportaże "Ludzie na morzu", "Narkotyk Ameryki Południowej" i "Asunción".