To co w krajach Zachodu może nawet nie być przewinieniem, na Bliskim Wschodzie jest grzechem – przestępstwem, które można przypłacić głową.

Zdradzenie kraju, rodu, religii czy tradycji bywa śmiertelnie groźne, o czym przekonuje się Warda Albasri, była kochanka męża Doroty, a obecnie jej lekarka i przyjaciółka.

Arabska zdrajczyni to kolejna część orientalnej sagi, lecz jak wszystkie pozostałe można ją czytać niezależnie, gdyż stanowi zamkniętą całość.

Marysia Salimi, pół-Polka, pół-Libijka po rozwodzie z saudyjskim milionerem staje przed trudnym wyborem - załamać się i żyć w cieniu dawnego luksusu czy wziąć sprawy we własne ręce i zawalczyć o swoją przyszłość. W poszukiwaniu odpowiedzi trafia do Polski, gdzie poznaje swą babkę, która odkrywa przed nią nieznany wątek rodzinnej historii. Wypełniając jej ostatnią wolę Marysia trafia do Izraela i Autonomii Palestyńskiej. Poznaje blaski i cienie tej części Bliskiego Wschodu, podąża tropem skrywanych tajemnic, trafia w niebezpieczne miejsca i poznaje kontrowersyjne postacie. Nieodmiennie jednak ciąży nad nią przeszłość.

Udajmy się wraz z bohaterką w nowy, nieznany i arcyciekawy świat.

Dzieci inaczej pamiętają wojnę. Dziewięcioletni Mirek, trzyletnia Ola, pięcioletni Romek, ośmioletnia Marysia. Dzieci rodzące się w bydlęcych wagonach w drodze na Syberię. Dzieci umierające z zimna, pragnienia, wycieńczenia, wyrzucane z transportu na kolejowy nasyp. Dzieci pracujące w tajdze przy wyrębie lasu, walczące o chleb. Dzieci osierocone, którym przyszło odgrywać rolę matek i ojców dla swych młodszych sióstr i braci. Dzieci odważne i niezłomne, które ocaliły siebie i bliskich z sowieckiego piekła. Przeszły z armią Andersa jej żołnierską odyseję, trafiły do Iranu, Afryki, Indii i Nowej Zelandii. Polskie dzieci, którym wydarto dzieciństwo, pamiętają wojnę inaczej niż dorośli. Lektura ich wspomnień porusza, budzi sprzeciw wobec sowieckiego zbydlęcenia i podziw dla heroizmu małych Polaków.

Na imię mi Ana.

Byłam żoną Jezusa z Nazaretu, syna Józefa.

Nazywałam go Ukochanym, a on mnie Małym Grzmotem, zawsze się przy tym śmiejąc.

Twierdził, iż kiedy spałam, rozlegało się we mnie dudnienie, niczym dźwięk pioruna dolatujący z dalekiej doliny Nahal Zippori lub jeszcze odleglejszej Jordanii.

Nie wątpię, że naprawdę coś słyszał.

Odkąd sięgam pamięcią, gnieździły się we mnie tęsknoty, które wzbierały jak nokturny, mącące swymi dźwiękami ciszę nocy.

Tak rozpoczyna się opowieść Any, młodej Żydówki z zamożnej rodziny, blisko związanej z dworem tetrarchy Heroda Antypasa.

Jej los dyktują mężczyźni i tradycje, a przekleństwem nastolatki jest pęd do wiedzy, który nie pozwala się jej podporządkować.

Przemożną chęć do wyrażania swoich myśli i spisywania losu kobiet pielęgnuje w dziewczynie ciotka Yaltha, uczona siostra jej ojca, która po latach banicji powróciła w tajemnicy na łono rodziny.

Brutalny męski świat zmusza Anę do ucieczki.

Dziewczyna rozpoczyna własną podróż przez życie, spisując pomijaną w oficjalnych przekazach historię kobiet początku naszej ery.

Jej droga rozpoczyna się w 16 roku w Seforis, a kończy w 60 roku w Egipcie.

Księga tęsknot przedstawia, z kobiecej perspektywy, wydarzenia znane z Nowego Testamentu.

To poruszająca, hipnotyzująca powieść, napisana z rozmachem i jednocześnie szacunkiem do religii chrześcijańskiej, ukazująca ludzką twarz Jezusa z Nazaretu i jego życie z Aną.

Długo wyczekiwana nowa książka autorki światowych hitów – Sekretne życie pszczół i Czarne skrzydła, które przez wiele tygodni zajmowały pierwsze miejsca listy bestsellerów „New York Timesa”.

Cztery różne osoby. Jedna historia o ojczyźnie i miłości ponad podziałami. Sara zostaje wypędzona z Rosji z powodu żydowskiego pochodzenia. Próbuje ułożyć sobie nowe życie w Palestynie. Pracując jako pielęgniarka, poznaje lekarza, Yousefa. Na drodze ich miłości stają różnice w pochodzeniu i narastający konflikt palestyńsko-izraelski.

Ameer mieszka w obozie dla uchodźców w Libanie. Udaje mu się wyjechać do USA, gdzie rozpoczyna nowe życie jako naukowiec. Wciąż jednak ścigają go echa przeszłości. Rebeka, osiemnastoletnia Żydówka, sprzeciwia się złemu traktowaniu arabskich społeczności przez jej rodaków. Zrywa ze swoim despotycznym narzeczonym. Nie spodziewa się jednak, jak straszne mogą być tego konsekwencje. Ich losy łączą się, tworząc przejmującą opowieść - podróż przez pokolenia i kontynenty, historię o tej samej ziemi po obu stronach konfliktu. Sara i Yousef, Rebeka i Ameer rozumieją, że na ich oczach tworzy się historia ich narodów, traum i nadziei wspólnoty. Mają jednak wybór. Bezpieczeństwo i szczęście nie pochodzi z grodzenia się, z lęku, ale jedynie z otwarcia się, odwagi rozumienia. Nie ma ziemi niczyjej, ale nikt nie ma też jej na własność. Jedyny sposób, żeby przestać się ranić podziałami społecznymi, to podzielenie się - zarówno ziemią, jak i uczuciem. [lubimyczytac.pl]

Na kartach tej książki historia Starego Testamentu nabiega żywą krwią. Pulsuje ona w postaciach znanych nam z Biblii – Abrahama, jego pięknej i wiernej żony Sary, bratanka Lota i jego żony, zamienionej w słup soli podczas ucieczki z płonącej Sodomy, a także całego, wolno żyjącego, pasterskiego plemienia Hebrajczyków, które rządzi się własnymi prawami, swoistą moralnością, wierzy we własnych bożków. Bogactwo szczegółów historycznych i obyczajowych idzie tu w parze z pięknym, plastycznym językiem, właściwym najlepszym historycznym powieściom Zofii Kossak. Ale ta książka przekroczyła granice zainteresowań historycznych autorki – stała się obrazem przeznaczeń ludzkich, znakiem przymierza, jakie zawiera Bóg z człowiekiem bez reszty Mu oddanym. Na naszych oczach pasterski lud przeobraża się w świadomy siebie naród, a jego losy, zamknięte w książce granicami życia Ab-Rama, są zapowiedzią i wytłumaczeniem sensu istnienia człowieka.

Jeden z najbardziej znanych dziennikarzy niemieckich, autor bestsellerów o Chuście z Manoppello i Całunie Turyńskim - wraca z najbardziej osobistą, poruszającą i zarazem trzymającą w napięciu książką o Ziemi Świętej. Badde, przez lata korespondent prasy niemieckiej w Jerozolimie (obecnie w Rzymie), prowadzi czytelnika do najciekawszych zakątków Izraela i Palestyny, pokazując miejsca, do których nie dociera większość wycieczek. Wchodzi do skarbców, do których od dawna nikt nie wchodził, wprowadzając czytelnika do zapomnianego nieco świata. Z detektywistyczną pasją i dociekliwością przemierza szlak w "najbardziej wystrzałowym" miejscu na ziemi, które od początku świata jest świadkiem zmagania się świętości i grzechu, aniołów i diabłów, gdzie sam Bóg ukazał swoje oblicze. Nie jest to po prostu kolejny przewodnik - choć bez tej książki trudno w pełni świadomie pielgrzymować po Ziemi Świętej. To z jednej strony najwyższej klasy literatura faktu: autor pokazuje, jak na tym pustynnym skrawku ziemi przeszłość splata się z teraźniejszością, religia z polityką, świat judeo-chrześcijański z kulturą arabską. Dzięki Baddemu poznajemy również zwyczajnych ludzi - żydowskich i palestyńskich mieszkańców Ziemi Świętej - i ich życie w targanym niepokojami kraju. Ważnym motywem tej szalenie prywatnej opowieści są też spotkania z Janem Pawłem II - zarówno osobiste, jak i zawodowe, podczas pielgrzymki papieża do Jerozolimy, Betlejem i Nazaretu. Z drugiej strony "Ziemia Boga" jest także książką na swój sposób medytacyjną: autor wędruje po dawnej i współczesnej Palestynie szlakiem... 20 tajemnic Różańca. W ten sposób plastycznie odsłania geograficzne kulisy historii Jezusa z Nazaretu, rzuca nowe światło na - zdawałoby się tak dobrze znane - tajemnice Zbawienia oraz ukazuje głębię tak często niedocenianej modlitwy. Fanów książek Baddego ucieszą też na pewno krótkie, ale niezwykle ciekawe wątki autobiograficzne - dziennikarz opowiada o swojej drodze: jak to się stało, że pracujący w satyryczno-pornograficznym piśmie redaktor stał się wnikliwym badaczem i pasjonatem najważniejszych pamiątek chrześcijaństwa i którego książki były inspiracją m.in. dla kard. Josepha Ratzingera. Książką zachwycał się nawet agnostyczny recenzent "Der Spiegel": "To książka tyleż mądra, co trzymająca w napięciu. W samym środku tak boleśnie dotkniętej ziemi Badde wydobywa rzeczywistość wznoszącą go ponad brutalna codzienność tego miejsca".