Wielokrotnie wydawane dzieła ks. Fabera zaliczają się do najpiękniejszych tekstów literatury chrześcijańskiej i w swoim czasie, także dzięki licznym przekładom, zyskały nadzwyczajną popularność.

Rozważanie tytułowych cudów miłości Bożej to fascynująca podróż duchowo-intelektualna w samo serce największych tajemnic teologicznych, które autor ukazuje w nowym świetle, posługując się pięknym literacko i zarazem przystępnym stylem.

Frederick William Faber (1814-1863) wybitny angielski pisarz i poeta, ceniony kaznodzieja i duszpasterz. Jeden z wielkich dziewiętnastowiecznych konwertytów z anglikanizmu na katolicyzm, uczeń i bliski współpracownik św. Johna Henry'ego Newmana, którego śladem wstąpił do zgromadzenia oratorianów.

"Deus caritas est" to pierwsza encyklika papieża Benedykta XVI, poświęcona miłości. Papież podkreśla w niej, że miłość jest najważniejszym z pojęć tworzących obraz Boga i określających istotę chrześcijaństwa. Jest odpowiedzią na miłość Boga, którą obdarzył ludzi. Encyklika wskazuje na trzy zagrożenia dla miłości we współczesnym świecie – niedostrzeganie faktu, że tylko dzięki niej możliwa jest prawdziwa relacja między człowiekiem i światem a Bogiem, kwestionowanie małżeństwa jako właściwych ram dla miłości kobiety i mężczyzny oraz sensu miłości małżeńskiej jako poświęcenia się dla drugiego, a także rozumienie miłości jako czegoś spontanicznego, a nie decyzji na całe życie. Benedykt XVI wskazuje też, że działalność charytatywna, której podstawą jest miłość bliźniego, nie jest uboczną działalnością Kościoła, lecz należy do jego istoty.

List do rodzin napisał Jan Paweł II z okazji Międzynarodowego Roku Rodziny (1994), ogłoszonego przez ONZ. Jest on nadal bardzo aktualny jako zbiór mądrych nauk dotyczących miłości, dobra, rodzicielstwa, wychowania.

Jest to niezwykle serdeczny i wyjątkowy list, który Papież skierował do rodzin w czasie Roku Rodziny (1994). Jak mówi sam Ojciec Święty, list ten stanowi dogodną okazję, aby zapukać do drzwi wszystkich domów, aby się z wszystkimi spotkać i przekazać szczególne pozdrowienie. Warto nieustannie powracać do treści tego papieskiego dokumentu, bowiem ma on niezwykle aktualną i nieprzemijalną wartość.

Rozważania zawarte w tej książce zostały wygłoszone przez Ojca Świętego Jana Pawła II podczas środowych audiencji ogólnych 5.IX.1979-2.IV.1980 ; 11.XI.1981-9.II.1983; 23.V.-28.XI. 1984 roku.

Zagadkowy wizerunek Matki Bożej, który nie został wymalowany ludzką ręką. Kawałek zgrzebnego płótna, który w ciągu kilku lat nawrócił na wiarę katolicką całą rdzenną populację Meksyku. Aztecki kodeks. Rdzenni mieszkańcy Meksyku na fałdach płaszcza Maryi odnajdowali astronomiczną mapę nieba i mapę lokalizacji wulkanów w ich kraju. Zgrzebne płótno z agawy na którym widnieje Wizerunek, powinno rozpaść się już kilkaset lat temu, a jednak ma się świetnie; nie zabrudziły go dymy kadzideł i nie uszkodził kwas azotowy, wylany nieopatrznie na wizerunek przez konserwatorów. Nie został wymalowany żadnymi ziemskimi farbami, przypomina zdjęcie z polaroida – zwykłe włókna z agawy w niewytłumaczalny sposób zostały zabarwione od wewnątrz za pomocą techniki nieznanej do dzisiaj. [nota wydawcy].

Opowiem ci o Janie Pawle II to historia wielkiego i niezwykłego człowieka, opowiedziana jednak tak, jak opowiada się o kimś najbliższym i kochanym. Zanim Karol Wojtyła został Janem Pawłem II, papieżem-pielgrzymem uwielbianym przez miliony ludzi na całym świecie, był najpierw kardynałem, biskupem krakowskim, prostym księdzem z malutkiej miejscowości pod Krakowem, uśmiechniętym Lolkiem z malowniczo położonych Wadowic. Ta niewielka książeczka opowiada o niełatwym dzieciństwie małego Karola, jego rodzicach i starszym bracie, o latach szkolnych i górskich wycieczkach z przyjaciółmi, o tajnych studiach i ciężkiej pracy w czasie wojny. Kolejne rozdziały prowadzą szlakiem człowieka, który z wesołego skromnego chłopca piszącego wiersze wyrósł na przywódcę całego Kościoła katolickiego i którego słuchali z uwagą nie tylko chrześcijanie. Opowiem ci o Janie Pawle II to mały przewodnik po wielkim życiu dla młodych ludzi, którzy stają dopiero na początku swojej drogi, rozpoczynają naukę w szkole, przystępują do pierwszej Komunii. Do nich właśnie skierowane są słowa listu Ojca Świętego. Być może ta piękna i budująca historia spełnionego bez reszty ludzkiego losu stanie się i dla Ciebie, Czytelniku, wzorem do naśladowania. Papież zawsze przypominał: każdy człowiek powołany jest do świętości.

Głosząc Bożą rewolucję czułości, Franciszek zachwyca świat. To efekt nie tylko jego charyzmatycznej osobowości. Niemiecki kardynał-teolog wykazuje, jak głęboko papieska wizja Boga i Kościoła zakorzeniona jest w jego jezuickiej duchowości, latynoskiej teologii i argentyńskim doświadczeniu. Nie jest to wizja liberalna, lecz ewangelicznie radykalna.

Rzeczywistość nie jest jednogłosowa – piękna albo zła. Konieczne jest myślenie polifoniczne, które chroni przed dwoma błędami: rozpaczą w spotkaniu ze złem i z zuchwałością w chwilach powodzenia.

Jeżeli ktoś chciałby zapytać, o czym jest ta książka, o pięknie czy o złu, otrzyma następującą odpowiedź: o pięknie, któremu przydarza się zło i brzydota, albo też o złu widzianym z perspektywy piękna. Niezawodnym przewodnikiem po tym traktacie jest św. Tomasz z Akwinu.

Jedna z najbardziej znanych książek Jana Pawła II. Bestseller, który wzbudził wielkie zainteresowanie i wiele kontrowersji na całym świecie. Do czasu wydania tej książki nie było zwyczaju, by głowa Kościoła katolickiego wydawała pod swoim imieniem osobiste refleksje na temat wiary, historii, kultury i własnego życia. Pewnego rodzaju zaskoczeniem był sukces książki: wywiad-rzeka sprzedał się na świecie w ponad 20 mln egzemplarzy. Jan Paweł II mówił o Kościele, religii, problemach współczesnego świata. Głównym zamiarem Ojca Świętego było zaproszenie współczesnego człowieka do tego, aby przekroczył próg nadziei, to znaczy wyszedł z obszaru smutku, zwątpienia, agnostycyzmu i wszedł w obszar nadziei, gdzie działa Bóg w Osobie Jezusa Chrystusa. Jan Paweł II był świadomy rozlicznych zniewoleń i trudności, które nie pozwalają wielu ludziom uczynić tego odważnego kroku. Papież był wobec nich cierpliwy.

W bardzo interesującej i twórczej pracy ksiądz Andrzej Ślusarz dokonuje próby oceny dorobku księdza Piotra Poręby w odniesieniu do psychopedagogiki rodziny. Ocena ta, poprzedzona dokładną i sumienną analizą tekstów profesora, została dokonana ze względu na zawaartość treściową jego prac, jak też oryginalność i trafność ujęć oraz możliwość zastosowania w duszpasterstwie rodzin. Analiza ta ukazuje nie tylko bogactwo myśli księdza profesora Poręby, ale też aktualną przydatność w działaniach pastoralnych dla małżeństw i rodzin we współczesnych warunkach pracy Kościoła w Polsce.

Książka zawiera katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II wygłoszone w języku włoskim podczas środowych audiencji ogólnych w okresie od 5 grudnia 1984 do 20 sierpnia 1986 roku. Katechezy zawarte w niniejszym tomie ukazały się w kolejnych numerach polskiego wydania "L'Osservatore Romano".

We "Wprowadzeniu w chrześcijaństwo" poprzez analizę Credo autor wtajemnicza czytelników w głębokie rozumienie kluczowych zagadnień wiary, dając świadectwo zarówno doskonałej znajomości sytuacji dzisiejszego człowieka, jak i ogromnej otwartości na współczesne prądy myślowe. "Powróćmy do pytania o Boga i Chrystusa – pytania, które stanowi jądro wszelkiego wprowadzenia w chrze­ścijańską wiarę. Jedno widać już teraz: że mistyczne aspekty pojęcia Boga, na które zwracają nam uwagę religie azjatyckie, muszą wyraźnie określać również naszą myśl i wiarę. Bóg uzyskał w Chrystusie konkret­ną postać, ale też Jego tajemnica tym sposobem stała się jeszcze większa. Bóg nieskończenie przewyższa wszelkie nasze pojęcia, wszelkie nasze obrazy i imiona Boga. Wyznajemy Go jako Trójcę Świętą, co jednak w żadnym razie nie oznacza, że wszystko o Nim już wiemy, wręcz przeciwnie: pojęcie Trójcy Świętej uzmy­sławia nam, jak skromna jest nasza wiedza o Bogu i w jak niewielkim stopniu możemy Go pojąć czy ogarnąć. Problem teodycei, który dzisiaj, po straszli­wych doświadczeniach, jakie zgotowały ludzkości to­talitarne reżymy (pozwolę sobie przypomnieć tylko przestrogę Auschwitz), staje przed nami z palącą siłą, jeszcze raz uwidacznia nam jednocześnie, że Boga nie możemy zdefiniować czy wręcz przeniknąć. Odpo­wiedź, jaką od Boga otrzymał Hiob, niczego wszak nie wyjaśnia, a jedynie przypomina nam o naszych ogra­niczeniach i powściąga nasze urojenie, że możemy o wszystkim wydać sąd i definitywnie się wypowie­dzieć. Zachęca nas, byśmy ufali niepojętej tajemnicy Boga." ~ ze wstępu autora.