Bartolomea Maria Capitano, urodziła się 12 lutego 1807 r. w Lovere k. Bergamo. Założyła Zgromadzenie Sióstr Miłości od Dzieciątka Maryi dla opieki nad biednymi, chorymi i dziećmi.

O. Honorat jest pierwszym błogosławionym kapucynem polskim. Urodził się 16 X 1829 r. w Białej Podlaskiej jako syn Stefana Koźmińskiego, architekta powiatowego i Aleksandry z Kahlów. W domu rodzinnym otrzymał staranne wychowanie religijne. Po ukończeniu szkoły średniej w Płocku, we wrześniu 1844 r. rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziale budownictwa. Podejrzany przez władze carskie o działalność rewolucyjną został dnia 23 kwietnia 1846 r. aresztowany i osadzony w Cytadeli Warszawskiej. Tam ciężko zachorował i był bliski śmierci. Dzięki modlitwie rodzonej matki i wstawiennictwu Matki Najświętszej, jak sam później często podkreślał, powrócił do wiary i odzyskał zdrowie. Po uwolnieniu z więzienia kończył studia, nie troszcząc się jednak o uzyskanie dyplomu. 18 grudnia 1848 r. wstąpił do Zakonu Kapucynów w Lubartowie i przyjął imię zakonne Honorat. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych otrzymał święcenia kapłańskie 27 XII 1852 r. Rozpoczął w Warszawie pełną poświęcenia działalność duszpasterską, stając się jednym z żarliwych obrońców wiary i życia zakonnego w Polsce pod zaborami. Tej idei poświęcił całe swoje życie kapłańskie i zakonne - za pośrednictwem ambony i konfesjonału, także za pomocą pisania książek religijnych, a zwłaszcza przez powołanie do istnienia licznych zgromadzeń zakonnych. Przebywając w Warszawie (1852-1864) i Zakroczymiu (1864-1892) dał się poznać jako wybitny kaznodzieja. Jego kazania były głęboko podbudowane myślą teologiczną, przepełnione ewangelicznym zapałem, nakłaniające słuchaczy do wewnętrznych nawróceń. Błogosławiony Honorat zyskał jednak uznanie głównie jako nadzwyczajny spowiednik, który umiał doprowadzić dusze ludzkie do głębokiej skruchy i skierować je na drogi doskonałości.

Andrzej z Betsajdy, Apostoł, którego sam Chrystus powołał do grona najbliższych uczniów. Według tradycji apostołował w okolicach Morza Czarnego i w Grecji. Tam też poniósł śmierć męczeńską, zawieszony na krzyżu w kształcie litery X. Kult jego szybko rozwinął się w całym Kościele. Wspomnienie 30 listopada.

Adam Chmielowski, zakonnik, urodził się w Igołomii pod Krakowem w 1845 r. Brał udział w Powstaniu Styczniowym, w którym stracił nogę. Po zagranicznych studiach malarskich zamieszkał w Krakowie, gdzie rozpoczął pracę artystyczną. Poznał niedolę najbiedniejszych, dlatego porzucił malarstwo i oddał się służbie ubogim. Troszczył się o ogrzewalnie, bezdomnych, zakładał noclegownie. W 1888 r. złożył śluby zakonne. Założył Zgromadzenie Braci i Sióstr Posługujących Ubogim dla opieki nad bezdomnymi i potrzebującymi (albertyni i albertynki). Zmarł w Krakowie w 1916 r. Wspomnienie 17 czerwca.

Urodził się 7 kwietnia 1506 r. w Hiszpanii. Po ukończeniu szkoły elementarnej udał się do Paryża, by podjąć studia uniwersyteckie ukończone stopniem magistra. Będąc wykładowcą, studiował równocześnie teologię. Oprócz Franciszka, do św. Ignacego Loyoli dołączyło jeszcze kilku innych młodych ludzi gotowych służyć Kościołowi w trudnym okresie reformacji. W 1534 r. na Montmartre w kaplicy Męczenników złożyli oni śluby zakonne. Był to zalążek Towarzystwa Jezusowego (jezuitów). Święcenia kapłańskie św. Franciszek przyjął w Rzymie w 1537 r. W 1541 r. wysłany na misje, przez 10 lat apostołował w Indiach, Japonii i na wyspach. Zmarł w 1552 r. w drodze do Chin, na wyspie Sancian. W 1927 r. Pius XI ogłosił go głównym patronem misji katolickich.

Kult św. Judy Tadeusza był żywy w wielu krajach także w Polsce. Odbierał i nadal odbiera cześć jako patron od spraw trudnych i beznadziejnych. W wielu kościołach naszej Ojczyzny odbywają się raz w tygodniu specjalne nabożeństwa ku czci św. Judy Tadeusza z odczytaniem próśb i podziękowań. Do dzisiaj w Warszawie - gdzie kult św. Judy Tadeusza szczególnie się rozwinął w okresie dwudziestolecia międzywojennego i drugiej wojny światowej - w Kościele Św. Krzyża gromadzą się rzesze wiernych na cotygodniowe nabożeństwo ku jego czci. Tu też znajduje się obraz przedstawiający Świętego z obrazem Pana Jezusa, bowiem według legendy miał on wizerunkiem Pana Jezusa uzdrowić króla Abgara w Edessie. Obraz św. Judy Tadeusza utrzymany w manierze malarstwa wschodniego ikonowego namalowany został przez Pię Górską około 1938 roku. Ikonografia przedstawia także Judę Tadeusza z pałką lub włócznią w ręku, od których miał ponieść śmierć męczeńską.

Krystyna z Bolsena we Włoszech, żyła w III w. Podziwiała odwagę i męstwo prześladowanych chrześcijan, których ojciec sądził jako namiestnik miasta. Zainteresowało ją źródło tego bohaterstwa, którym był Chrystus. Potajemnie poznawała Jego naukę i przyjęła chrzest. Gdy ojciec się o tym dowiedział, dziesięcioletnią córkę kazał torturować hakami, ogniem i utopić z kamieniem u szyi. Wspomnienie 24 lipca.

Święta Maria Magdalena była kobietą pochodzącą z wioski Magdala (obecnie północny Izrael), która pojawia się we wszystkich czterech Ewangeliach. Do kręgu Jezusa dołączyła wtedy, gdy Zbawiciel wypędził z niej siedem złych duchów.