Biografie 20 lotników, którzy w latach 1944-1945 polegli nad Polską.

Książka upamiętniająca 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej, oraz 75 rocznicę Wybuchu Powstania Warszawskiego. W zajmujący sposób prezentuje dzieje Polski podczas największego konfliktu zbrojnego w XX wieku. Autorka, Wiesława Olejnik, koncentruje się na najważniejszych i najciekawszych wydarzeniach, jakie rozgrywały się wówczas na terenie Polski, i jednocześnie kreśli ich obszerne tło historyczne . Publikacja jest bogato ilustrowana – zawiera archiwalne fotografie, rysunki, schematy oraz kalendaria. Dodatkowym jej atutem są materiały archiwalne (pieśni, przemówienia, fragmenty filmów dokumentalnych) ukryte pod kodami QR.

Pochodzące z archiwum MSW Gruzji dokumenty ukazujące prowadzone na terenie Gruzji w latach 1937-1938 represje aparatu NKWD wobec Polaków w ramach operacji polskiej i tzw. kułackiej. Publikacja zawiera 137 zachowanych protokołów Trójek i 5 protokołów Dwójek - swoistych wyroków śmierci.

Książka odkrywa najważniejszy okres historii powojennego świata, gdy dwa supermocarstwa rozpoczęły wyścig zbrojeń. Stawką było panowanie nad światem. Tworzyli tę historię szpiedzy wykradający najściślej strzeżone tajemnice atomowych laboratoriów, specjalne zespoły poszukujące naukowców, dokumentów i nuklearnych zapasów w podbitych Niemczech, politycy prowadzący grę, od której zależał los całych narodów. Dopiero teraz, gdy archiwa ujawniły dokumenty ściśle strzeżone przez dziesiątki lat, możemy zrozumieć najważniejsze wydarzenia XX wieku.

Wojna?

Nikt nam tutaj szyj nie sprawdza i nie każe mówić pacierza na dobranoc.

Do szkoły chodzić nie trzeba i nikt nie pilnuje, kiedy kładziemy się spać.

Podoba mi się tutaj.

Magdalena Grzebałkowska przedstawia poruszający obraz wojny widzianej oczami jej najmłodszych uczestników.

Trzyletni Arthur trafia do domu dziecka, gdzie będzie wychowywany na idealnego nazistę.

Lilia w łagrze pokocha Stalina, choć jest córką wrogów narodu.

Mały Minoru, Amerykanin japońskiego pochodzenia, pozna życie za drutami, choć żyje w kraju wolności.

Czy Jose Maria, którego rodzice odsyłają z pogrążonej w krwawym konflikcie Hiszpanii, w Związku Radzieckim znajdzie raj?

A może i tam w końcu dopadnie go wojna?

By dotrzeć do ostatnich świadków największego konfliktu w dziejach świata, Magdalena Grzebałkowska wyruszyła m.in. do Hiszpanii, Niemiec, Stanów Zjednoczonych i w najodleglejsze krańce dawnego Gułagu.

Opisuje też wstrząsające historie tych, którzy żyją wśród nas – małych partyzantów, dzieci pułków i nastoletnich powstańców warszawskich.

W Kazachstanie spotyka dziewczynkę – dziś ponad osiemdziesięcioletnią – której wojna zabrała wiedzę o tym kim jest, skąd pochodzi i jakie były losy jej rodziców.

Reporterka chce jej pomóc odzyskać pamięć.

A nam wszystkim pomaga zrozumieć, dlaczego wydarzenia sprzed tylu lat wciąż są tak żywe i wpływają na naszą codzienność.

Dla mieszkających na Wołyniu Polaków pamięć tego, co w XX wieku wydarzyło się w okolicach Dowbysza, Żytomierza czy Szepetówki, pozostaje wciąż żywa i bolesna. Od Wielkiego Głodu lat 30. i przymusowej kolektywizacji, przez zsyłki do łagrów i wywózki na Daleki Wschód, bestialstwa banderowców oraz represje ze strony Sowietów - przez cały ten czas Polacy na Wołyniu robili wszystko, by ocalić własną tożsamość narodową oraz wychować w wierze katolickiej i poszanowaniu polskich tradycji następne pokolenia; by także one nie zapomniały o swoich korzeniach. Choć po upadku Związku Radzieckiego represje ustały, dla Polaków mieszkających na Wołyniu batalia o polskość i Kościół katolicki na Ukrainie jeszcze się nie zakończyła... Relacje oraz pozostałe materiały dotyczące prześladowań Polaków na sowieckiej Ukrainie zebrał i opracował niestrudzony tropiciel polskości na obszarach postsowieckich - pisarz, dziennikarz i reporter - Marek A. Koprowski.

oskonale napisana książka, będąca zapisem wspomnień autora, który mając kilka lat został zesłany wraz z matką i rodzeństwem do Kazachstanu. Barwnie i żywe opisy codzienności Polaków w Kazachstanie w czasach głębokiego stalinizmu (konkretnie w latach 1940-1946) nie pozwalają oderwać się od lektury i przenoszą czytelnika w zupełnie inny i na swój sposób egzotyczny świat. Poprzez opis konkretnych zdarzeń i historii realnych ludzi autor kreśli wyraźny i żywy obraz kazachstańskiej codzienności w czasach II Wojny Światowej. Jest to nie tylko znakomicie napisana książka nadająca się do poczytania w fotelu przy kominku, lecz także znakomite źródło informacji dla osób zainteresowanych sytuacją zesłańców, repatriantów, miejscem Polaków w ZSRR czy codziennością Związku Radzieckiego pod rządami Stalina. Dla wszystkich pozostałych książka ta może być niezwykle ciekawą lekcją obcej kultury, ciekawej i wartej poznania. Jest to z całą pewnością książka godna polecenia, jednak osobom, które nigdy nie miały styczności z językiem rosyjskim, sugeruję, aby podczas lektury miały zawsze słownik pod ręką, gdyż autor ma skłonność do pozostawiania niektórych wypowiedzi w języku rosyjskim bez wyjaśnień czy tłumaczenia.

Od autora: Zamiar wiarygodnego odtworzenia przebiegu deportacji Polaków w głąb terytorium radzieckiego w lutym 1940 roku powstał u mnie już na początku drogi na Sybir. Przygnębiony zastosowaną przemocą i brutalnością napastników, w skrytości prosiłem Boga by dane mi było przetrwać, powrócić i postanowienie spełnić. Zamiar ten umacniał się we mnie w miarę narastania tragicznych przeżyć, moich moralnych i fizycznych klęsk po sobie następujących. Nigdy nie opuszczało mnie wewnętrzne przeświadczenie, że ówczesna stalinowska władza wobec Polski i Polaków postąpiła wrogo. Analizowałem każdy szczegół związany z doznaną krzywdą. Szukałem odpowiedzi na zadawane sobie pytania dlaczego?... dlaczego, jak mi się wówczas wydawało, radziecka władza najdemokratyczmejsza z demokratycznych, robotniczo-chłopska, broniąca interesów ludzi pracy, tak brutalnie postąpiła z nami, z pracowitym, w swej masie ubogim polskim społeczeństwem, które (jak sama parę miesięcy wcześniej głosiła) äwyzwoliła" spod ucisku polskich obszarników i kapitalistów. Byłem wówczas jeszcze młodym, ani doświadczonym ani dostatecznie wykształconym człowiekiem i wielu rzeczy nie znałem, nie rozumiałem i rozumieć nie mogłem. Nie mogłem też nie przeprowadzać wewnętrznych refleksji, wyciągać wniosków. W okresie ponad trzyletniego pobytu na Syberii przeszedłem okrutną szkołę życia. Widziałem, słyszałem i na własnym ciele odczułem to, co wydaje się niemożliwym do zaistnienia, a tym bardziej zniesienia przez człowieka. Przymusowa katorżnicza praca, utrudniona zimą przez dokuczliwy mróz i głęboki śnieg, wiosną niebezpieczną wysoką wodą - podczas spławu drzewa, latem plagą komarów, zawsze nędznym, głodowym wyżywieniem. Ciągle pod władczym, oschłym i uwłaczającym godności ludzkiej głosem funkcjonariuszy NKWD. Wszystko to doprowadzało człowieka do wewnętrznego bezskutecznego buntu, targania się we własnej niemocy, a w rezultacie (w najlepszym przypadku) do utraty zdrowia. Choć od opisywanych wydarzeń minęło już tyle lat, nie sposób o nich zapomnieć. Nic przestaję też Bogu dziękować, że dane mi było powrócić do Polski, mojej nade wszystko ukochanej Ojczyzny. Pisząc wspomnienia syberyjskiego zesłańca, starałem się przedstawić przede wszystkim konkretne wydarzenia i fakty. Nie chodziło mi o relacjonowanie wszystkiego co może bardziej przybliżyłoby Czytelnikowi tamto środowisko, przyrodę czy krajobraz. W zasadzie mało wspominam o bezpośrednich swych kontaktach z tubylcami: rosyjskimi, gruzińskimi, tatarskimi i innymi zesłańcami, których tak samo jak nas, tylko nieco wcześniej, wyrzucono z własnych domów i deportowano na Syberię, o ich życzliwości do nas. O tych äszeregowych" i prawdziwych rosyjskich duszach, otwartych, prostolinijnych i w postępowaniu uczciwych. Oni tak jak my, Polacy, ubolewali nad swoją dolą i äbłogosławili" stalinowski ustrój społeczny. To by poszerzyło wspomnienia objętościowo, ale nie wniosło czegoś bardziej istotnego do tematu. Inaczej mówiąc, chodzi mi nie o mnogość słów, a o ilość faktów i rzeczywistych wydarzeń. We wspomnieniach wymieniłem sporo imion i nazwisk moich towarzyszy niedoli w drodze na Sybir, podczas ciężkiej pracy w tajdze, w Kon-Zawodzie nr 40 i w marianowskim więzieniu, a później w wojsku, w kościuszkowskiej dywizji. Być może popełniłem błędy szczególnie przy wymienianiu imion, za co tych wszystkich przepraszam i proszę o wybaczenie. Będę natomiast niezmiernie rad, gdy Ci, o których wspominam, napiszą do mnie, poprawią błędy - za co z góry dziękuję. Jeżeli to, o czym napisałem, przez Czytelników uznane zostanie za pomocne w poznaniu prawdy i z historycznego punktu widzenia potrzebne, będzie to dla mnie najlepszą nagrodą za włożony trud.

Książka posiada formę krótkich opowiadań, notatek, spostrzeżeń, spisanych jako luźne migawki oddających jednak całościowo obraz zastanego świata.

Wypadek czy zanach? Spór na temat przyczyny śmierci Władysława Sikorskiego toczy się juz ponad sześćdziesiąt lat, odkąd z Morza Śródziemnego wyłowiono ciało generała i osób towarzyszących mu w jego ostatnim locie. Do niedwana jadnak badacze, nadaremnie czekając na odtajnienie materiałów archiwalnych, które mogłyby zapewne wiele wyjaśnić, skazani byli głównie na domysły i - jak zwolennik tezy zamachu brytyjski historyk David Irving - mogli się poważyć jaeynie na zawoalowane sugestei. Tadeusz A. Różewicz pisząc tę pierwszą po wielu latach książke poświęconą katastrofie w Gibraltarze, oparł się na nie publikowanych dotychczas źródłach i nowych analizach- w tym materiałach z przebogatego archiwum czeskiegio historyka prof. Valenty i komputerowej symulacji lotu liberatora Sikorskiego przeprowadzonej przez prof. Maryniaka. Pozwoliło mu to z pełnym przkonaniem stwierdzić, ze katastrofa ta w żadnym razie nie mogła być skutkiem wypadku, a co więcej- zawęzić krąg podejrzanych i częściowo odtworzyć bieg wydarzeń, które doprowadziły do śmierci premiera rządu polskiego na wychodźstwie.

Różni ludzie i ich życiorysy, odmienne spojrzenie na świat i inne marzenia, jednak nadchodzi chwila, gdy ich drogi się krzyżują w jednym z bydlęcych wagonów. Pozbawieni majątku, rozdzieleni z bliskimi, pewnego dnia zostają zmuszeni, by wyruszyć w daleką podróż do miejsca, w którym nic już nie będzie takie samo. Walka o przetrwanie, głód i choroby wystawiają moralność człowieka na ciężką próbę. Postawy i wybory dokonywane w ekstremalnych sytuacjach nie są tak oczywiste, jak mogłoby się z pozoru wydawać. Czy trudy życia i brak perspektyw zmienią tych ludzi na zawsze, czy też zdołają ocalić resztki człowieczeństwa?

Pokój w Europie lat 30. ubiegłego wieku jest złudny. Hitler obiecuje Niemcom wspaniałą przyszłość. Stany Zjednoczone próbują złagodzić skutki wielkiego kryzysu. W Związku Radzieckim w atmosferze terroru gasną nadzieje na to, że rewolucja odmieni los pogrążonych w nędzy ludzi. Bohaterowie Upadku gigantów i ich potomkowie próbują się odnaleźć w coraz bardziej przerażających czasach. Rodzice i dzieci, bracia i siostry, a nawet małżonkowie niejednokrotnie stają po przeciwnych stronach barykady.

Koniec II wojny światowej nie oznaczał pokoju. Nie minął nawet rok, gdy rozpoczął się kolejny globalny konflikt, który trwał przez blisko pół wieku. Świat znalazł się w stanie zimnej wojny.