Dlaczego Romowie nie wychodzą z biedy w Europie Wschodniej? Czy są biedni, ponieważ są dyskryminowani, czy też są dyskryminowani, ponieważ są biedni? Nie lubią pracować, dopuszczają się przestępstw, a może są głupsi od innych? Takie pytania, choć najczęściej zadawane półgłosem, padają często. Odpowiedź oczywiście jest znana: „Typowi Romowie”. Długoletni korespondent na Bałkanach, Norbert Mappes-Niediek, bada fakty i dochodzi do zaskakujących wniosków. Jednocześnie poddaje zasadniczej krytyce politykę europejską wobec Romów i wspierany przez nią Gypsy industry oraz wskazuje drogi alternatywne. To, co pozytywnie kojarzy się nam ze słowem „Cygan”: żywiołowa muzyka i taniec, barwne stroje, romantyczne wędrówki taborami po świecie, bez niewolniczego przywiązania do miejsc i rzeczy – zostaje zaraz przyćmione skojarzeniami negatywnymi, które tłumią zainteresowanie Cyganami. Uprzedzenia te skutecznie utrudniają obiektywną analizę przyczyn, dla których ta grupa znajduje się w tak trudnej sytuacji ekonomicznej. Książka traktuje o Cyganach: w poszczególnych rozdziałach mówi się o ich języku, pochodzeniu, tradycjach, historii, obyczajach, ale wszystko to jest podporządkowane jednemu celowi – próbie odpowiedzi na pytanie, jak można pomóc tym ludziom wyjść z zaklętego kręgu biedy, w którym znaleźli się nie tylko, i jak pokazuje autor, nie przede wszystkim, z własnej winy.

W 1943 roku z getta w Terezinie trafiła do obozu w Auschwitz-Birkenau Dina Gottliebova, Żydówka z Brna, utalentowana studentka akademii sztuk pięknych. Skierowano ją do malowania numerów na blokach. Kiedy ozdobiła barak dziecięcy scenkami z "Królewny Śnieżki", zwrócił na nią uwagę dr Mengele, wówczas naczelny lekarz Zigeunerlager – rodzinnego obozu cygańskiego. Potrzebował kogoś, kto malowałby portrety "mieszańców cygańskich" na potrzeby jego badań nad podrasą. W 1942 roku w rodzinie oświęcimskiego kolejarza umiera najmłodsze dziecko. Trzy dni po wyzwoleniu Auschwitz jego syn idzie do obozu po sierotę, która zastąpiłaby zrozpaczonej matce utraconą córkę. Wybiera małą dziewczynkę, węgierską Żydówkę o imieniu Ewa. Jakiś więzień daje mu w prezencie akwarele, które walają się po baraku. W 1963 roku muzeum KL Auschwitz-Birkenau odkupiło obrazy od Ewy. W latach 70. udało się im odszukać autorkę prac. Dina Gottliebova mieszkała w Stanach, była żoną znanego Disneyowskiego rysownika Arta Babbitta. Przy okazji podróży do Paryża zajechała do Polski. Opowiedziała w muzeum o przeżyciach obozowych i poprosiła o fotografie portretów. Dostała je i zamilkła, nie odpowiadała na korespondencję z Oświęcimia – tak sprawę relacjonuje muzeum. W połowie lat 90. pani Babbitt zażądała zwrotu oryginałów...

Książka wydana w serii Wielkie Litery – w specjalnym formacie z dużą czcionką dla seniorów i osób słabowidzących.

Opowieść o niezłomnej odwadze i miłości matki, której sila jest większa jest większa od terroru wojny.

Prawdziwa historia Helene Hannemann - Niemki, żony Roma i matki pięciorga dzieci, która prowadziła w Auschwitz przedszkole dla romskich dzieci. Powieść powstała na podstawie świadectw byłych więźniów obozu, których wspomnienia o tej niezwykłej kobiecie stały się inspiracją do napisania tej książki.

W maju 1943 roku do domu Helene Hannemann wkracza brutalnie gestapo, które zabiera jej rodzinę do Auschwitz. Kobieta decyduje się na dobrowolną wywózkę, chociaż jako Niemka może zostać. Ma jednak nadzieję, że uda się jej ochronić swoich najbliższych.

Kiedy do obozu przybywa doktor Mengele, wybiera Helene, która jest rodowitą Niemką i pielęgniarką, do prowadzenia przedszkola dla romskich dzieci. Rozdzielona z własną rodziną rozpoczyna heroiczną walkę o życie niewinnych istot, które trafiły do obozowego piekła.

Poruszające świadectwo kobiety, której odwaga i miłość rozświetliły najgorsze mroki historii.

Inspirowana prawdziwą historią opowieść o sile matczynej miłości. Helene jest czystej krwi Niemką. Jednak kiedy policjanci z polecenia SS przychodzą po jej męża Roma i ich piątkę dzieci, decyduje się pojechać z nimi do Auschwitz. Na miejscu Mengele zmusza ją do otwarcia przedszkola dla obozowych dzieci. Jako wyszkolona pielęgniarka, Helene nie ma złudzeń, po co Mengele chce mieć maluchy tak blisko swojego laboratorium. Jednak robi wszystko, aby w tym piekle dzieci zaznały choć odrobiny człowieczeństwa.

„Kukolka” to boleśnie realistyczna i wzruszająca powieść o wyzysku i przemocy, a także głęboko skrytych marzeniach o lepszym życiu.

Ukraina w latach 90. – niektórzy tańczą i jedzą do syta na gruzach Związku Radzieckiego, a inni, w poszukiwaniu wolności i dobrobytu, wciąż próbują się dostać do lepszego świata, czyli na Zachód.

Jedną z takich osób jest tytułowa Kukolka – siedmioletnia Samira.

Samira oraz kilkoro innych dzieci mieszkają w domu bez prądu i ciepłej wody.

Ona jednak stara się nie narzekać – ma przecież własną sofę i pracę, w której jest dobra.

Zajmuje się żebraniem – nikt nie może się oprzeć tak pięknej dziewczynce.

Zebrane pieniądze chce przeznaczyć na wyjazd do Berlina.

Urodę Samiry zauważa także Rocky.

To właśnie on nazwał dziewczynkę Laleczką – Kukolką.

Gdy Kukolka masuje go wystarczająco długo, dostaje czekoladę i przez chwilę wszystko wydaje się idealne.

Samira trzyma się swojego marzenia i nieugaszonego pragnienia życia.

Jednak Berlin może okazać się nie tak wspaniały, jak sobie wyobrażała.

Lana Lux w swojej powieści bezlitośnie obnażyła prawdę o życiu na marginesie społeczeństwa. Mimo to tytułowa Kukolka nie mogła być bardziej kolorowa.

Prześlicznie wydana książeczka z cudownymi ilustracjami Andrzeja Wróblewskiego.

Żona i córka robotnika z Ursynowa giną tragicznie w niewyjaśnionych okolicznościach. Ich polisa na życie jest tak duża, że towarzystwo ubezpieczeniowe nie spieszy się z jej wypłaceniem. Pogrążony w żałobie mężczyzna spodziewa się problemów, ale to, co go spotyka, przechodzi jego najśmielsze obawy... Ubezpieczyciel odmawia wypłaty, twierdząc, że to robotnik zamordował rodzinę. Zaraz potem prokuratura stawia mu zarzuty, a on rozpoczyna walkę o uniewinnienie i własny honor. Pomaga mu prawniczka, która niedawno pogrzebała całą swoją karierę.

Wyjątkowa opowieść – po części saga rodzinna, po części baśń – która zręcznie wciąga nas w zawikłaną historię pochodzenia siedmiu sióstr. "Sześć sióstr. Choć urodziły się na różnych kontynentach, wychowały się w bajecznej posiadłości na prywatnym półwyspie Jeziora Genewskiego. Adopcyjny ojciec, nazywany przez nie Pa Saltem, nadał im imiona mitycznych Plejad. Każda ułożyła sobie życie po swojemu i rzadko mają okazję spotkać się wszystkie razem. Do domu ściąga je niespodziewana śmierć ojca, który zostawił każdej list i wskazówki mogące im pomóc w odkryciu własnych korzeni. I w odnalezieniu odpowiedzi na pytanie, co się stało z siódmą siostrą." Tiggy po śmierci ojca przeprowadza się do dzikiej Szkocji, by robić to, co zawsze kochała – opiekować się zwierzętami. Trafia do odosobnionej posiadłości Kinnaird, której właścicielem jest tajemniczy Charlie. Wkrótce spotyka odwiecznego mieszkańca majątku – starego Cygana. I dowiaduje się od niego, że w jej żyłach płynie krew ludzi posiadających dar uzdrawiania. Oraz że dawno temu przepowiedziano mu, że kiedy Tiggy do niego przybędzie, ma wskazać jej drogę do spalonej słońcem Granady. W cieniu okazałych murów Alhambry Tiggy odkrywa swój związek z członkami słynnej cygańskiej społeczności Sacromonte, którzy zostali zmuszeni do ucieczki ze swych domów podczas wojny domowej, i z La Candelą – największą tancerką flamenco swojego pokolenia. A pod okiem cygańskiej wiedźmy zaczyna uczyć się leczyć. Przyjdzie jednak czas, kiedy los każe jej wybierać, czy powinna zostać z nowo poznaną rodziną, czy wrócić do Kinnaird, do Charliego…

Kiedy wszystko się wali, w twój samochód uderza piorun i spotykasz miłość swojego życia. Miłość niemożliwą. Julia ma dwoje nastoletnich dzieci – nastoletnią córkę Marysię i ośmioletniego syna Kubę. Mąż pracuje w Norwegii na platformie wiertniczej i niespecjalnie interesuje się żoną i dziećmi. Rodzice fundują jej wczasy w Beskidach, u prawdziwego szeptuna leczącego ziołami. Na miejscu okazuje się, że to żaden staruszek zbierający lecznicze zioła, tylko odludek, wyklęty przez miejscowych pół-Cygan, do tego młody i szalenie przystojny. Już na pierwszy rzut oka widać, że nie dogada się z nauczycielką z Gdańska. Iskrzy od samego początku, w samochód Julii bowiem trafia piorun… [okł.]