To też jest Kanada: siedem zapałek w słoiku, sny o czubkach drzew, powiewające na wietrze czerwone suknie, dzieci odbierane rodzicom o świcie. I ludzie, którzy nie mówią, że są absolwentami szkół z internatem. Mówią: jesteśmy ocaleńcami. Przetrwaliśmy. – Zniszczono cały nasz naród. Nigdyśmy się nie podnieśli. W Europie ekscytujecie się modą na Kanadę, bo patrzycie na nią przez kolorowe skarpetki naszego nowoczesnego premiera.

O dramacie zakończonym skazaniem siostry Bernadetty na więzienie słyszeliśmy wszyscy. Ale jak to, co działo się w Specjalnym Ośrodku Wychowawczym Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Zabrzu przez ponad trzydzieści lat, w ogóle mogło się stać? A przecież siostra Bernadetta, naprawdę Agnieszka F., uczyła się zawodu wychowawcy, gdy dyrektorką ośrodka była siostra Scholastyka, która miała podobno jeszcze bardziej przerażające „metody wychowawcze”… Czy gdyby nie koszmar bitych i molestowanych wychowanków - chłopców i dziewczynek, mężczyzn i kobiet, ,także tych z niepełnosprawnością umysłową, w wieku od czterech do trzydziestu czterech lat - doszłoby do zamordowania małego Mateusza? W lutym 2006 chłopiec został zgwałcony i zabity przez Tomasza, byłego wychowanka ośrodka, ofiarę tamtejszej „pętli molestowania”, który zanim zaczął wykorzystywać chłopców, już jako kilkuletnie dziecko był gwałcony przez starszych wychowanków. Gdy specjaliści orzekli, że Tomasz nie ma zaburzeń pedofilnych, a jego zachowanie było najprawdopodobniej spowodowane przebywaniem w ośrodku, prokurator Joanna Smorczewska - trzydziestolatka, dodajmy, prywatnie osoba wierząca - postanowiła sprawdzić, co dzieje się za okratowanymi oknami budynku sióstr boromeuszek. Pomagał jej policjant Leszek Gajosz, a to, co zobaczyli, usłyszeli i do czego ostatecznie dotarli, nie mieści się w głowie. Zabawki schowane i wyjmowane tylko na pokaz, zakazywanie utrzymywania kontaktów z rówieśnikami poza ośrodkiem po lekcjach albo niechodzenie do szkoły jako… kara za poskarżenie się nauczycielce z zewnątrz to jeszcze nic wobec zmuszania wychowanków do jedzenia własnych wymiocin, nakazu stania godzinami i wymachiwania zasiusianym prześcieradłem, dopóki nie wyschło (wychowankowie nie mogli nic pić od godziny 18.00, żeby się nie moczyli w nocy). To z kolei wydaje się niczym wobec zamykania wszystkich w jednym pomieszczeniu z wiadrem na odchody albo bez niego na długie wieczory i noce, podczas których działy się rzeczy najstraszniejsze… Z prawnego punktu widzenia część spraw uległa przedawnieniu, ale autorka książki nie była ograniczona prawem. Z jej rozmów z wychowankami wyłania się potworna prawda o niewyobrażalnym cierpieniu, nieumiejętności odróżniania dobra od zła, zastraszeniu i sadyzmie, bo jak inaczej nazwać to, co robiły niektóre, niestety najważniejsze, siostry? Uwaga: nie wszystkie. Inne, te „lepsze”, tylko przyzwalały, godząc się z zaistniała sytuacją. "Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie" - ksiązka opisująca z różnych stron historię koszmaru w ośrodku, przygotowań do procesu i samego niezwykle trudnego procesu z przesłuchaniami zastraszonych wychowanków - to właśnie przede wszystkim porażająca opowieść o przyzwoleniu. Głośnym i cichym. I nie chodzi tylko o same boromeuszki. Dlaczego przez lata sprawy nie nagłośniły nauczycielki, skoro widziały brudnych i pobitych uczniów, przychodzących do szkół z ośrodka? Jak to możliwe, że kontroli nie sprawowało kuratorium? Pytanie: Czy Bóg wybaczy siostrze Scholastyce, Bernadetcie, Monice czy Patrycji, bijącej menażką do utraty przytomności, i próba odpowiedzi na to, kim były i są te kobiety, co spotkało je w życiu, że stały się potworami, oraz dlaczego za potwory wcale się nie uważały, to jeszcze inny problem…

Droga Utraconej Niewinności to historia kambodżańskiej aktywistki, Somaly Mam. Mam przyszła na świat w burzliwych czasach niepokojów politycznych, po których nastąpił okres krwawego reżimu Czerwonych Khmerów. Wychowując się bez rodziców, w leśnej głuszy, pośród plemienia Phnong, żyła z dnia na dzień, śpiąc gdzie popadnie i jedząc to, co sama znalazła. Kiedy w wiosce pojawił się mężczyzna zwany Dziadkiem, dziewczynka liczyła, że jej życie się odmieni. Nie wiedziała jednak, jak dramatyczne będą te zmiany. Traktowana jak niewolnica, bita i poniżana, została zmuszona do małżeństwa z brutalnym mężczyzną, a następnie sprzedana do domu publicznego - miejsca, które odarło ją z godności, wyprało z uczuć i niemal pozbawiło życia. Była jedną z niewielu dziewcząt, którym udało się uciec i odmienić swoje życie. W dużej mierze zawdzięcza to przypadkowym ludziom, którzy okazali jej serce i współczucie. Somaly Mam nie zapomniała jednak o swojej dramatycznej przeszłości i stworzyła organizację charytatywną, której celem jest niesienie pomocy kobietom, a przede wszystkim dziewczynkom, które są sprzedawane do domów publicznych i traktowane jak seksualne niewolnice.

Prawdziwa historia kobiety, która nie bała się stanąć do walki z ludźmi, którzy zniszczyli jej dzieciństwo. Do walki z własną matką, która dopuściła się zdrady najcięższej ze wszystkich... Zwykła biedna rodzina z robotniczych przedmieść Edynburga. Za drzwiami komunalnych mieszkań i domków, dzieją się rzeczy, jakie trudno sobie wyobrazić. Dwie siostry - pięcioletnia i czteroletnia - wykorzystywane seksualnie przez ojczyma, rodzinę, obcych ludzi. A wszystko za wiedzą i przy aktywnym udziale ich rodzonej matki. Matki, która zdradziła własne dzieci. Jak ona mogła?

On ma wszystko - pieniądze, wladzę i wygrane na ringu. Ona wszystko straciła - dzieciństwo, marzenia i nadzieję. Żadne z nich nie wierzy w miłość i jej zbawczą siłę. ON - Konstanty "Kastor" Lombardzki - to mężczyzna sukcesu. Prezes sprawnie działającej firmy, uprawiającej walki MMA. Skuteczny zarówno w pracy, jak i na ringu. Twardy, nieokazujący emocji - do czasu, kiedy poznaje ją. ONA - Anita Sokoł - dziewczyna z przeszłością, która próbuje sie utzrymać na powierzchni. Pracuje w klubie i dodoatkowow zatrudnia sie do sprzątania w firmie Kastora. Kiedy się spotykają, rodzi się między nimi niezwykła więź: mogą sobie zaufać i zdjąć maski. Szczera miłość daje silę, która pozwoli im zostawić mroczną przeszłość za sobą. Czy dzięki temu pokonają zło, które zdeterminowało ich los?[okładka].

Kontynuacja tragicznej autobiografii Tylko nie mów mamie, w którym Toni Maguire opisała szokującą historię swojego dzieciństwa i zdrady matki. Matki, która przez osiem lat pozwalała,by ojciec molestował małą Antoinette - aż do chwili, gdy dziewczynka zaszła w ciążę i o mało nie przypłaciła tego śmiercią, a wszyscy ją potępili. Teraz, kiedy ojciec nareszcie zniknął z jej życia, Toni wybacza matce. Wierzy,że mogą znów być razem szczęśliwe. To jej najlepsze chwile, wypełnione spokojem i nadzieją. Bez ojca między nią a matką nawiązuje się serdeczna więź. Toni snuje plany na przyszłość, zyskuje pewność siebie, poczucie własnej wartości. Aż pewnego dnia zastaje ojca w swoim ukochanym fotelu. Tatuś wrócił.

„Kukolka” to boleśnie realistyczna i wzruszająca powieść o wyzysku i przemocy, a także głęboko skrytych marzeniach o lepszym życiu.

Ukraina w latach 90. – niektórzy tańczą i jedzą do syta na gruzach Związku Radzieckiego, a inni, w poszukiwaniu wolności i dobrobytu, wciąż próbują się dostać do lepszego świata, czyli na Zachód.

Jedną z takich osób jest tytułowa Kukolka – siedmioletnia Samira.

Samira oraz kilkoro innych dzieci mieszkają w domu bez prądu i ciepłej wody.

Ona jednak stara się nie narzekać – ma przecież własną sofę i pracę, w której jest dobra.

Zajmuje się żebraniem – nikt nie może się oprzeć tak pięknej dziewczynce.

Zebrane pieniądze chce przeznaczyć na wyjazd do Berlina.

Urodę Samiry zauważa także Rocky.

To właśnie on nazwał dziewczynkę Laleczką – Kukolką.

Gdy Kukolka masuje go wystarczająco długo, dostaje czekoladę i przez chwilę wszystko wydaje się idealne.

Samira trzyma się swojego marzenia i nieugaszonego pragnienia życia.

Jednak Berlin może okazać się nie tak wspaniały, jak sobie wyobrażała.

Lana Lux w swojej powieści bezlitośnie obnażyła prawdę o życiu na marginesie społeczeństwa. Mimo to tytułowa Kukolka nie mogła być bardziej kolorowa.

Przez większość czasu sądziłem, że mam najcudowniejszą mamę na świecie. Ale czasami coś się z nią działo i wtedy się zmieniałaů Chwytająca za serce opowieść o przemocy, znęcaniu się, zdradzie i przebaczeniu. Autobiograficzna opowieść o traumatycznym dzieciństwie Davida Thomasa ľ miał wspaniałą kochającą matkę, idealną, gdy była trzeźwa. Gdy się napiła, traciła kontakt z rzeczywistością i katowała swoje dziecko. Stawała się bardzo agresywna. A potem nic nie pamiętała.

Chociaż życzymy wszystkim dzieciom beztroskiego, szczęśliwego dzieciństwa, wiemy z badań naukowych, że dzieci często cierpią z powodu grzechów ludzi dorosłych. W USA już co druga dziewczynka i co szósty chłopiec doświadczają jakiejś odmiany przemocy ...

Robbie ma pięć lat, kiedy jego ojciec po samobójczej próbie trafia do szpitala psychiatrycznego. Matka wcześniej zajęta wyłącznie kolejnymi kochankami, teraz znika na dobre. Starszy brat Robbiego zostaje umieszczony w domu dziecka Haut de la Garenne, a Robbie i jego trzyletni braciszek - w Sacré-Coeur, sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne. Ogromny ponury gmach przeraża chłopców od pierwszej chwili. Ale gorsze jest to, co dzieje się za jego murami.

Po uzyskaniu licencji detektywa Dioniza Remańska kupuje dom w Strzygomiu. Przyjmuje kilka prostych zleceń i powoli rozkręca firmę. Pewnego dnia w agencji pojawia się Maria Pisarek. Zrozpaczona kobieta twierdzi, że jej syn, Paweł, który zdaniem policji zaginął, został tak naprawdę zamordowany. Podejrzewa prawie wszystkich mieszkańców miejscowości Osiny, którzy rzekomo szykanowali jej dziecko, a w końcu doprowadzili do śmierci chłopaka. Z czasem wychodzi na jaw, że Paweł Pisarek, młody i zdolny informatyk, szantażował wiele osób, jednak z powodu braku dowodów śledztwo zostaje zawieszone. Równolegle prowadzona jest sprawa bestialsko skatowanego proboszcza. Czy zniknięcie Pawła może mieć coś wspólnego z morderstwem proboszcza, w którego komputerze chłopak znalazł dowody na to, że ksiądz wykorzystywał seksualnie nieletnich? Dioniza wie, że poszukiwanie mordercy przyniesie więcej pytań niż odpowiedzi. [nota wydawcy]

Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia. Chłopiec jest torturowany przez matką, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno... Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna... Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata... Kiedy miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na oczach matki. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł nie tylko mówić, ale nawet krzyczeć. Ale najgorsze miało dopiero nastąpić... Ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację. Historia jego dzieciństwa Płacz niemymi łzami stała się i pozostawała przez wiele tygodni w Anglii bestsellerem numer 1. Jej sukces powtórzył ciąg dalszy autobiografii Joe Petersa: Cry Myself to Sleep (Ukołysz mnie płaczem do snu).

Cassie miała straszne dzieciństwo. Niekochana i zaniedbywana przez matkę, wykorzystywana seksualnie od najmłodszych lat przez kochanka matki, który okazał się jej biologicznym ojcem. A mimo to rozpaczliwie czekała na miłość wyrodnej rodzicielki. W dorosłym życiu przeszła dwa trudne rozwody, ale wreszcie udało jej się wyjść na prostą. Jej doświadczenia są przerażające, ale mogą pomóc innym skrzywdzonym powrócić do życia.

Jej dzieciństwo wypełniał strach. Sarah była ofi arą przemocy od trzeciego roku życia: molestowana seksualnie najpierw w domu rodzinnym, potem w domu dziecka. Mimo to nie załamała się: skończyła szkołę pielęgniarską. Szansy na normalne życie próbowała szukać poza Anglią. Chciała uciec jak najdalej od bolesnych wspomnień. Ogłoszenie o pracy w żłobku w Amsterdamie wydało się jej darem od losu. Ale okazało się zaproszeniem do piekła... Na lotnisku wita ją wyzywająco ubrana kobieta z mocnym makijażem. W samochodzie ktoś przystawia jej do skroni pistolet. Zabiera paszport. Nie ma żadnego żłobka ani pracy. Jest obskurny motel na przedmieściach. Psy, które jej pilnują i sutener, dla którego będzie pracować. Wkrótce nie ma już niewinnej młodej dziewczyny. Jest faszerowana kokainą przerażona prostytutka, trzymana pod kluczem i zmuszana do pracy w dzielnicy Czerwonych Latarni. Przez rok Sarah codziennie obsługuje klientów, gwałcona, szprycowana narkotykami, sparaliżowana strachem. Wreszcie los zsyła jej możliwość ucieczki, a ona znajduje w sobie siłę i odwagę, by się wyzwolić. Sarah Forsyth ocalała. Ale jej koszmar się nie skończył. Oto jej przejmująca historia.

Rozmowy z pedofilem to książka trudna w lekturze, a zarazem niezwykle potrzebna.

Jej autorka, dr Amy Zabin, jest terapeutką, która dociera do swoich pacjentów za pomocą muzyki.

Tak też dotarła do mężczyzny, którego nazywa na użytek tej książki Alanem.

Mężczyzna odsiaduje wyrok dożywotniego więzienia za czyny pedofilskie.

Ta książka jest zapisem licznych rozmów, które z nim odbyła, zarówno bezpośrednio, jak i poprzez listy.

Alan odsłania swoją historię od najwcześniejszego dzieciństwa, dociera do motywacji swoich czynów.

Wiedza ta jest bezcenna dla wszystkich, którym leży na sercu dobro dzieci, gdyż tylko wiedza może pomóc je ustrzec.

Claire Wang zostaje wysłana przez rodziców z Chin do szkoły w Kalifornii.

W ciągu chwili musi się przyzwyczaić do nowej rzeczywistości: życia w obcym kraju, wśród obcych ludzi.

Nie ma tutaj nikogo, kto mówiłby jej, co ma robić, a Claire szybko zaczyna wykorzystywać swoją nowo odkrytą wolność.

Dani De La Cruz, której mama wynajęła Claire pokój, nie jest zachwycona wizją nowej członkini rodziny.

Jedyne, na czym chce się teraz skupić, to otrzymanie stypendium otwierającego drzwi do Yale.

Nawet jeśli oznacza to rywalizację z bogatymi uczniami, którzy drogę na szczyt mogą sobie kupić.

Plan Dani zbacza z kursu, kiedy jeden z nauczycieli niebezpiecznie przekracza granice ich relacji. .

Dani i Claire desperacko próbują się unikać.

Okazuje się jednak, że obie zmagają się z doświadczeniami, które znacząco na nie wpływają.

Kelly Yang mistrzowsko buduje poruszającą opowieść o losach imigrantów, relacjach rodzinnych i miłosnych oraz władzy pieniądza.

Prawdziwa historia najboleśniejszej zdrady. Miłość mamy dawała mi poczucie bezpieczeństwa. Byłam pewna, że każe mu przestać. Ale nie kazała. Matka i córka. Nie widziały się od lat. Teraz Toni czuwa przy umierającej matce i czeka na prośbę o przebaczenie... Patrzy na matkę i widzi siebie - małą, śliczną Antoinette, dziewczynkę, którą była. I o której wspomnienie musiała ukryć głęboko w niepamięci. Żeby móc dalej żyć. Pierwsze lata życia Antoinette to idylla, u boku dystyngowanej matki i kochającej babci. Ale wszystko się zmienia, kiedy tata wraca z wojska. A po przeprowadzce do Irlandii, do rodzinnej wsi ojca, zaczyna się koszmar. Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją... nie tak jak ojciec całuje córkę. "Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać." Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną "tajemnicę" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję siłę na zbudowanie szczęśliwego życia. Tylko nie mów mamie, jej prawdziwa historia dzieciństwa, przebaczenia sobie samej i triumfu nad przeszłością, to napisana pięknym językiem, przejmująca i wzruszająca opowieść. Nic więc dziwnego, że została wydana w 12 krajach. W Wielkiej Brytanii zajmowała 1. miejsce na listach bestsellerów i przez wiele tygodni pozostawała w pierwszej dziesiątce. Swoje dalsze losy Toni Maguire opisała w książce Kiedy tata wraca do domu. Dziś wykorzystuje swoje tragiczne doświadczenia i swój wyjątkowy talent literacki, spisując traumatyczne wspomnienia innych molestowanych przez rodziców i opiekunów, by mogli się z nimi uporać.

Rozdzierająca serce historia córki prześladowanej wspomnieniami zbyt koszmarnymi, by pamiętać, zbyt bolesnymi, by zapomnieć. Wspomnienia Katie z dzieciństwa były pełne białych plam. Pamiętała agresję, przemoc i wściekłość ojca. Ale o wielu rzeczach zapomniała. Te uśpione wspomnienia ożyły, wydobyte podczas terapii, którą rozpoczęła, gdy w wieku dwudziestu czterech lat urodziła synka. Okazały się przerażające... Powrócił paniczny strach, jaki czuła za każdym razem, gdy ojciec brutalnie chwytał ją za ramię. Gdy słyszała krzyk matki, którą katował, zadając wymyślne tortury. Jak wtedy, kiedy miała trzy lata i ojciec zamknął ją na cały weekend w pokoju bez jedzenia i picia. Albo tej nocy, gdy sprowadził do domu kobietę, i wyrzucił Katie i jej matkę na śnieg w samych tylko nocnych koszulach... A potem napłynęły jeszcze potworniejsze obrazy... Ojciec zgwałcił ją po raz pierwszy, kiedy miała trzy lata. Gdy podrosła, "udostępniał" ją swoim kolegom podczas alkoholowych libacji. Uchylone drzwi pamięci Katie odsłoniły cały koszmar jej przeszłości. Ale i otworzyły drogę do uporania się z traumą. Jej autobiografia Wszystko pamiętam, tatusiu to bolesna i inspirująca historia walki z osobistymi demonami, wiodącej przez depresję, psychozę, próby samobójcze. To opowieść o odbudowaniu życia naznaczonego dramatem.

Shy Keenan już we wczesnym dzieciństwie poznała, co to piekło na ziemi. Skrzywdzili ją ludzie, którzy powinni kochać swoje dziecko i się o nie troszczyć. Rodzice. Dorośli. Opiekunowie. Doświadczenia Shy są tak straszne, że trudno o nich myśleć bez bólu, a co dopiero z nimi żyć. A jednak ta poniżana, bita, gwałcona i pozostawiona na pewną śmierć dziewczynka nie tylko znalazła w sobie siłę, by przeżyć, ale i by zacząć wszystko od nowa i wymierzyć sprawiedliwość. Udowodniła, że nawet najgorsza trauma może stać się punktem wyjścia do czegoś dobrego. Dziś pomaga innym krzywdzonym dzieciom uporać się z demonami przeszłości.