W jakiego Boga wierzą naukowcy? Co wspólnego z modlitwą ma rozwiązywanie równań? Dlaczego nie należy zapychać Bogiem dziur w nauce? Co nauka może dać teologii? Czemu teoria ewolucji jest aż teorią, a koncepcja Inteligentnego Projektu zahacza o herezję? Michał Heller w pasjonującej rozmowie z włoskim dziennikarzem Giulio Brottim opowiada o dwóch na pozór wykluczających się wartościach, które ukształtowały jego życie: religii i nauce. Wybitny uczony wspomina również wydarzenia ze swojego życia: trudy dzieciństwa na Syberii, studia, pracę duszpasterską i naukową w czasach komunizmu, a także dzieli się refleksją nad kondycją współczesnego chrześcijaństwa i powszechnej znajomości nauki. Spośród moich licznych fascynacji dwie okazały się szczególnie uporczywe i odporne na upływanie czasu: nauka i religia. Moją wadą jest to, że jestem zbyt ambitny. Zawsze chciałem robić tylko rzeczy najważniejsze. A czy może być coś ważniejszego od nauki i religii? Nauka daje nam Wiedzę, a religia daje nam Sens. Zarówno Wiedza jak i Sens są niezbędnymi warunkami godnego życia. I jest paradoksem, że obie te wartości często pozostają w konflikcie. Nierzadko spotykam się z pytaniem: jak potrafię je godzić? Gdy takie pytanie bywa zadawane przez naukowca lub filozofa, nieodmiennie dziwię się, jak wykształceni ludzie mogą nie dostrzegać, iż nauka nie czyni nic innego, jak tylko eksploruje Dzieło Stworzenia. ks. prof. Michał Heller äCzęsto, mówiąc o nauce i wierze, formułuje się banalne i płytkie stwierdzenia (np. äcząsteczka Bogaö) ľ ks. Heller przeciwstawia im poważne i odpowiedzialne zadanie formacji äludzi-mostówö (on sam jest taką osobąö) LĺOsservatore Romano äZazwyczaj dialog między nauką a wiarą przypomina rozmowę dwóch głuchych ľ rzadko spotyka się osoby, które łączą w swoim życiu naukę i wiarę: jedną z nich jest ks. Hellerö Il Manifesto Prof. Michał Heller (ur. 1936), uczony, kosmolog, filozof i teolog, który w matematycznych równaniach teorii naukowych potrafi dostrzec dzieła sztuki, a wielkich fizyków uważa za genialnych artystów tworzących swe kompozycje z liczb i matematycznych formuł. Sam w swoich licznych książkach i artykułach naukowych z powodzeniem odnajduje się w obu rolach: naukowca-artysty i pisarza-uczonego. W 2008 roku otrzymał Nagrodę Templetona, przyznawaną co roku przez amerykańską fundację o tej samej nazwie osobowościom, które wnoszą äwyjątkowy wkład w postęp badań i odkryć dotyczących rzeczywistości duchowejö. Nakładem Copernicus Center Press ukazały się jego książki Filozofia przypadku i Filozofia kosmologii.

Człowiekowi od zawsze - niezależnie od czasu, miejsca i kultury, w których żyje - towarzyszy namiętne i niegasnące pragnienie poznania i zrozumienia wszechświata. Współczesna nauka pozwala odkrywać świat tego, co nieskończenie małe i tego, co nieskończenie duże. Odkrycia te ukazują nam istnienie rzeczy wielkich i niewiarygodnych. Nieskończone bogactwo wszechświata, tajemnice i paradoksy, które nieustannie pojawiają się w trakcie badań, niezmienne wrażenie, że badania naukowe nigdy nie będą miały końca - wszystko to prowadzi do jednego źródła. A tym źródłem jest Bóg. Niektórzy twierdzą, że wszechświat powstał wskutek działania praw fizyki, ale skąd właściwie wzięły się te prawa? W jaki sposób nauka zbada siłę miłości, nadziei, tęsknoty czy sens cierpienia? Co ma wspólnego nauka z sensem życia? Czy nauka może odpowiedzieć na pytania, które człowiekowi towarzyszą od zawsze - skąd pochodzi i jak powstał świat? O tym właśnie jest ta ksiażka.

Książka zawiera 6 rozdziałów: Pytania o Stwórcę ; Wszechświat fizyki Newtona ; Jedność materialna świata ; Trudności kosmogonii ; Smierć cieplna wszechświata ; Religia czy nauka.