Niezwykły film, niezwykli twórcy, niezwykłe przesłanie. Zrealizowany w hołdzie polskiemu narodowi z wielkim rozmachem dokument, którego producentem jest jedna z najbardziej wpływowych osobistości amerykańskiego życia publicznego Newt Gingrich. Amerykańscy twórcy wychodzą z założenia, że pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Polski to jedno z najważniejszych wydarzeń XX wieku, które miało kolosalny wpływ na losy świata. „9 dni, które zmieniły świat” to materiał bezprecedensowy, ważny dla kształtowania wiadomości zachodniego widza i wzruszający w odbiorze dla nas, Polaków, wspaniale docenionych w tym dziele. Zdjęcia kręcono w kilku krajach, dotarto do niepublikowanych wcześniej materiałów archiwalnych, przy produkcji współpracowano z dziesiątkami ważnych osobistości. Powstało szalenie ważne dzieło, które powinien mieć każdy Polak. Wraz z filmem ukazuje się bogato ilustrowana książka o pierwszej pielgrzymce Jana Pawła II do ojczyzny oraz materiały dotyczące filmu. W czerwcu tego roku twórcy będą gościć w Polsce na specjalnych pokazach i konferencjach.

2240,00 zł (dwa tysiące dwieście czterdzieści złotych, zero groszy). Oto wypłata za ponad 80 interwencji w miesiącu, w tym wyjazdy do czterech ciężkich wypadków samochodowych, pięć reanimacji i cztery osoby własnoręcznie skradzione śmierci. Paragon na ludzkie życie opiewa w Polsce na 14 złotych netto za godzinę. Ratownicy medyczni, lekarze, lekarze rezydenci, pielęgniarki, transplantolodzy, funkcjonariusze służby więziennej, wreszcie – pacjenci. Opowiadają o rzeczywistości rodem z filmu akcji, w którym grają bagatelizowane role drugoplanowe. Na pierwszym planie zawsze jest jednak system. Oni z kolei, oprócz wkładania nadludzkiego wysiłku w ratowanie ludzkiego życia, próbują na co dzień ratować systemowe niedoróbki. Za wszelką cenę, czasem wbrew procedurom walczą, by zminimalizować straty. Również w ludziach. Paweł Kapusta śledzi ciąg skandalicznych absurdów i procedur utrudniających życie zarówno pacjentom, jak i lekarzom. Absurdów stanowiących często bezpośrednie zagrożenie dla ludzkiego życia, wycenianego przez urzędników niżej niż dzień pracy na kasie w supermarkecie. Lekarze – chronicznie zmęczeni, lawirujący między rzucanymi przez system kłodami – popadają we frustrację. Albo po prostu – wyjeżdżają na Zachód. Bliskie spotkania z codziennością personelu medycznego w reportażach Kapusty tworzą przejmujący obraz polskiej rzeczywistości szpitalno-ratunkowej. I bezlitośnie wskazują systemowe czarne dziury, za które płaci się zdrowiem, a czasem życiem.

Jerzy Bahr - dyskretny i skuteczny dyplomata, poliglota i kolekcjoner sztuki - przez lata był mało znany w kraju, poza kręgiem polityków i służby zagranicznej. Polska zobaczyła go 10 kwietnia 2010 roku na lotnisku w Smoleńsku. Jako polski ambasador w Moskwie miał powitać prezydenta RP i delegację, która leciała na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Jako jeden z pierwszych poinformował polskie władze o katastrofie. A potem z premierem Rosji Władimirem Putinem w imieniu Rzeczypospolitej żegnał trumnę ze zwłokami prezydenta Lecha Kaczyńskiego przed jej odlotem do kraju. Teraz, gdy jest już na emeryturze, opowiada niezwyczajną historię swego życia. Łączą się w nim fascynacje Europą Środkowo-Wschodnią, patriotyzm oraz szczera życzliwość dla Innego z doświadczeniami pracownika Ministerstwa Spraw Zagranicznych czasów PRL, uciekiniera politycznego, analityka w szwajcarskim instytucie sowietologicznym. A wreszcie wytrawnego dyplomaty w wolnej Polsce - konsula w Królewcu, ambasadora w Kijowie, Aszchabadzie, Wilnie i Moskwie, szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Wielkie kino, wielka polityka i codzienne życie najwybitniejszego twórcy polskiego kina Jego życiem interesowali się osobiście szef KGB, 10 generałów polskiej bezpieki oraz ministrowie Moczar i Kiszczak. Jego filmy śledzili kolejni szefowie partii i państwa: od Gomułki, plującego na pesymizm „Niewinnych czarodziejów”, poprzez Gierka, któremu żona kazała usunąć pornografię z „Ziemi obiecanej”, po Jaruzelskiego, który przy okazji „Człowieka z żelaza” chciałby udowodnić, że w Grudniu 1970 roku armia była niewinna. Autorzy opisują życie swego bohatera na skrzyżowaniu polityki, codzienności i pracy nad kolejnymi filmami, z których wiele stanie się arcydziełami światowego kina. Kłopoty z cenzurą, władzami kinematografii i nacjonalistami, którzy go od zawsze nienawidzą. Sięgają po nieznane materiały z archiwów - również PRL-owskiej bezpieki - ale przede wszystkim rozmawiają z samym Andrzejem Wajdą, świadkiem epoki. Książka stanowi ważne dopełnienie dyskusji jaka toczy się wokół filmu „Wałęsa. Człowiek z nadziei“ Andrzeja Wajdy.

Jan Rodowicz „Anoda” był legendą Szarych Szeregów. To on pierwszy rzucił butelkę z benzyną podczas akcji pod Arsenałem. UB przyszło po niego w Wigilię 1948 r. Dwa tygodnie później już nie żył. Oficjalna wersja mówiła: wyskoczył z okna czwartego piętra gmachu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Czy dowiemy się kiedykolwiek, jak było naprawdę?

Niniejszy tom jest piątym (trzecim wydanym przez IPN) w serii przedstawiającej dokumenty centrali aparatu bezpieczeństwa publicznego, tym razem Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego. Zbiór obejmuje materiały z narad, odpraw, posiedzeń i zebrań komitetu (protokoły, referaty, wypowiedzi i informacje), poświęconych kluczowym kierunkom działania resortu oraz wydarzeniom, które w nim zaszły. Ukazuje on działalność aparatu bezpieczeństwa w trudnym dla niego okresie odwilży.

Wstrząsająca historia biednej Hinduski, która służyła możnym tego świata. Opowieść o Bibi Shaik, jednej z milionów służących w bogatych krajach Zatoki Perskiej, żyjącej w systemie współczesnego niewolnictwa. Laila Shukri wysłuchała jej historii, aby móc opowiedzieć ją światu. Dziesięcioletnia Bibi zostaje wysłana przez swoją matkę do pracy do Kuwejtu. Musi nauczyć się służyć tak, żeby pracodawcy byli z niej zadowoleni. Z czasem odkrywa, że jest od nich całkowicie zależna. Oni decydują o jej prawie do wolności, prawie do jedzenia, prawie do życia. Jak wygląda życie służących w arabskich domach i pałacach? Jaka jest cena, którą można płacić za namiastkę normalnego życia? Odległy świat, odrębna mentalność i obyczaje. To wszystko szokuje Europejczyków.

Wstrząsający reportaż o więziennym życiu z perspektywy strażników. Ludzi, którzy dzień w dzień, przez lata wyjątkowo trudnej służby, pilnują sprawców najokrutniejszych przestępstw. Paweł Kapusta oddaje głos gadom - tak w gwarze więziennej nazywa się klawiszy. Oddziałowi, dowódcy zmian, wychowawcy, dyrektorzy mówią o brudzie tej roboty, już do końca życia pozostającym w psychice. O szokujących zdarzeniach, z którymi muszą się mierzyć niemal każdego dnia. O codziennym kontakcie z bandytami, z którymi na wolności nikt nie chciałby mieć do czynienia. Odwiedzając zakłady karne, prześwietlając oddziały, cele i gabinety, Kapusta szuka dziur w niewydolnym systemie. W systemie, w którym zbrodniarze mają często więcej przywilejów niż pilnujący ich klawisze. W którym pojęcie resocjalizacja stanowi dla osadzonego jedynie sposób uzyskania dodatkowej przepustki. Który - według funkcjonariuszy - w dużej mierze bandytów produkuje, a nie nawraca. Który zaczyna się chwiać. Bo kto chce iść do pracy, w której napięcie sięga zenitu, a pensja bruku? Bohaterowie mówią też wprost: tak, w polskich więzieniach bije się osadzonych. Tak, w polskich więzieniach problemem jest nielegalny kontakt ze skazanymi - przemyt, handel, noszenie grypsów, telefonów komórkowych, alkoholu. Kontakty seksualne strażników z więźniami. Praca operacyjna służb specjalnych, pozwalających bandytom na prowadzenie nielegalnych biznesów zza więziennych murów. Kto powie, że nowa książka Kapusty jest brudna, będzie miał całkowitą rację. Ktoś doda, że jest wulgarna, momentami wręcz obrzydliwa i szokująca - też się nie pomyli. Najważniejsze, że jest prawdziwa. A prawda w niej zawarta ścina momentami z nóg. Druga książka reporterska finalisty Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za książkę "Agonia. Lekarze i pacjenci w stanie krytycznym".

Bękart, darmozjad, posługaczka.

Opowieść o wiejskiej dziewczynie, która została służącą do wszystkiego.

Gdy pochodzenie wydaje się przesądzać o dalszym losie, siła charakteru może zmienić wiele.

Bycie nieślubnym dzieckiem nie jest łatwe, szczególnie na XIX-wiecznej wsi, gdzie wszyscy wytykają cię palcami.

Józia mieszka z surowym ojczymem i matką, która nie potrafi sprzeciwić się mężowi.

Ciężka praca i brak możliwości rozwoju nie zniechęcają dziewczyny do własnych poszukiwań.

Zafascynowana pojawieniem się w okolicy znanego malarza robi wszystko, aby znaleźć się na jednym z jego obrazów.

Decyzją ojczyma Józia musi opuścić wieś i trafia do mieszczańskiego domu, gdzie pracuje niemal za darmo jako służąca do wszystkiego.

Myje podłogi, ceruje, pierze, pomaga w kuchni.

Po dniu wypełnionym ciężką pracą czeka, aż wszyscy położą się spać.

Dopiero wtedy może rozłożyć swój siennik na podłodze przy piecu.

Powieść, która oddaje realia polskiej wsi XIX wieku. Młode dziewczęta opuszczają domy i wyjeżdżają do miasta, by zaznać pozornie lepszego życia.

Pracują bez przerwy, bez odpoczynku, bez prawa do wolnego czasu.

Wyzysk, niesprawiedliwość i wykorzystania seksualne są na porządku dziennym, bo dobra służąca musi być posłuszna we wszystkim.

Jest przecież tylko pachołkiem, popychadłem, gorzej urodzoną.

To jedyna pełna opowieść o życiu i śmierci, o kulcie i o cudach błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki. Opowieść o kapłanie, który w czasach przemocy i beznadziei stał się sumieniem Kościoła i narodu. Kiedy inni się bali, on podczas mszy św. za ojczyznę w kościele św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu upominał się o prawdę, wolność i solidarność w życiu społecznym. Moc, która w skromnym chłopaku z Białostocczyzny objawiła się w sierpniu 1980 roku, przyciągała wszystkich – od robotników po intelektualistów i artystów, ludzi różnych przekonań, także niewierzących. Mordercom ks. Jerzego nie udało się go uciszyć. Dziś kult błogosławionego ks. Popiełuszki rozwija się na całym świecie. Autorzy książki opisują liczne cuda za sprawą błogosławionego, również medycznie niewytłumaczalne uzdrowienie w 2012 r. François Audelana z Francji, które prawdopodobnie będzie podstawą zbliżającej się kanonizacji ks. Jerzego. W książce zebrano wszystkie teorie na temat przyczyn porwania oraz czasu i miejsca zamordowania ks. Jerzego Popiełuszki.

Wojciech Sumliński dotarł do rewelacyjnych, do dzisiaj nieznanych większości opinii publicznej dokumentów, które nakazują całkowite zrewidowanie naszej wiedzy o okolicznościach zbrodni na księdzu Jerzym Popiełuszko, o procesie toruńskim, o osobach sprawców i o tym, co wokół tej zbrodni działo się już po śmierci księdza Jerzego. Książka relacjonuje śledztwo, prowadzone przez lubelskich prokuratorów IPN - śledztwo odebrane prokuratorom i praktycznie zamordowane. Lektura książki skłania do pytania - i udziela na nie odpowiedzi - jak to możliwe, że po powstaniu III Rzeczypospolitej nie można wyjaśnić zagadki morderstwa księdza Jerzego, do dziś najgłośniejszej i najbardziej tajemniczej zbrodni w powojennej Polsce.

Zabójstwo księdza Jerzego Popiełuszki, nie bez racji określane, jako zbrodnia założycielska III RP, przeszło do historii jako najgłośniejsze, a zarazem najbardziej tajemnicze morderstwo w powojennej Polsce. Jego oficjalną wersję podważył dopiero prokurator Andrzej Witkowski, który w dynamicznie prowadzonym śledztwie od początku napotykał liczne przeszkody, decyzją zwierzchników dwukrotnie w kluczowych momentach śledztwo przerywano i ostatecznie Witkowskiemu odebrano. W efekcie choć od zbrodni mija 30 lat, tajemnica śmierci kapelana Solidarności do dziś nie została wyjaśniona. "Lobotomia 3.0", to powieść, która prezentuje nieznane opinii publicznej ustalenia i fakty całkowicie zmieniające dotychczasową wiedzę o zabójstwie księdza Popiełuszki oraz o jego zleceniodawcach, nadzorcach i okolicznościach. Wbrew pozorom to nie jest historia - lecz coś, co wciąż trwa...

Cieszący się śladowym poparciem społecznym komuniści nie mogliby zaprowadzić w Polsce systemu totalitarnego wyłącznie dzięki wsparciu Sowietów. Siłą reżimu stali się reprezentanci społecznych nizin, którzy dzięki serwilizmowi szybko awansowali w partyjnych i urzędowych strukturach. Bezpieka tłumiąca wszelkie przejawy społecznej niezależności czy nawet próby krytyki władzy zapewniała możliwość trwania narzuconego Polsce przemocą systemu. W niniejszym tomie zaprezentowano funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa z powiatu nowosądeckiego. W latach 1945-1956 byli narzędziem służącym do zwalczania dążeń niepodległościowych i demokratycznych, do likwidacji niezależności Kościoła i dławienia wolności słowa w tej części Małopolski.

äAutor tej książki dał się już poznać czytelnikom jako wybitny popularyzator historii medycyny polskiej Obecna publikacja przedstawia zarys historii medycyny w Warszawie w okresie ostatnich dwustu lat. Od ukazania doskonałych metod leczenia w wieku XVIII poprzez sugestywnie przedstawiony ogromny postęp w zakresie lecznictwa od początku wieku XIX aż do wielkiej doniosłości wytężonej działalności na tym polu Tytusa Chałubińskiego Ś autor zobrazowł tylko dzieje warszawskiej medycyny, ale również przypomniał sprawy ogólne, dziś zupełnie obce świadomości warszawiaków, a mianowicie największe klęski w postaci groźnych wówczas epidemii: dżumy, ospy i cholery, które co pewien czas doprowadzały do wyludnienia stolicy. Brak rozeznania w sprawach higieny i profilaktyki sprzyjał panoszeniu się tu zabobonnej trwogi nawet przed takimi następstwami niskiego poziomu sanitarnego jak kołtun, itp. Narrację o dziejach medycyny ożywia autor zapomnianymi już od dawna anegdotami o czasach leczenia i o sławnych lekarzach. Bardzo ciekawa lektura tej książki pozwoli czytelnikom poznać ľ jakby mimochodem ľ ważny odcinek życia zbiorowego w Warszawie w ciągu dwóch ostatnich stuleci, które i pod innymi względami miały przełomowe znaczenie w dziejach stolicy i całego kraju.ö