Światowa premiera 1 marca 2012 roku "Putin. Człowiek bez twarzy" to opowieść równie niezwykła jak zaskakująca kariera Władimira Władimirowicza Putina - pozbawionego błyskotliwych talentów funkcjonariusza KGB, który został prezydentem Rosji i niemal błyskawicznie zlikwidował dorobek demokratycznych przemian, sprawiając, że kraj ponownie stał się zagrożeniem dla świata i swoich własnych obywateli. Wyniesiony na stanowisko przez otoczenie chorego i w szybkim tempie tracącego popularność Borysa Jelcyna, Putin wydawał się idealnym kandydatem na marionetkowego prezydenta, posłusznego we wszystkim oligarchom. Jednak reżyserzy tego spektaklu grubo się pomylili. Zyskawszy stanowisko, Putin niespodziewanie pokazał swoją drugą twarz: nieustępliwego i łatwo zdobywającego popularność polityka, który zamierza stawiać światu własne warunki. Przejął kontrolę nad mediami, rozprawił się z przeciwnikami politycznymi (którzy skończyli na wygnaniu albo w grobie) i zniszczył jeszcze nieokrzepły system wyborczy, koncentrując całą władzę w rękach swoich zwolenników. "Putin. Człowiek bez twarzy" to wstrząsająca historia, ukazująca polityczne manipulacje wojną, terroryzmem i ludzkim życiem, manipulacje, które tworzą dzisiejsze oblicze rosyjskiego imperium. To bez wątpienia najbardziej prawdziwa i jednocześnie najodważniejsza książka o prezydencie Rosji.

Trzeci tom bestsellerowej, powieści, która zapoczątkowała cykl Orły na Kremlu. Poza "Samozwańcem" w jego skład mają wejść: "Moskiewska ladacznica" i "Car z żelaza". Jest rok 1605. Polskie wojska wkraczają do Moskwy. Niezrównana jazda z furią roznosi pułki cara Borysa Godunowa, wstrząsa murami miast... i ginie jak fala rozbijająca się o skalny brzeg! Bezlitosny mróz ścina bezkresne, moskiewskie pustkowia. Dumne husarskie skrzydła walają się w zamarzniętym błocie. Pękł koncerz, szabla - wierna przyjaciółka, leży złamana. Tyleż żywota zostało, co łańcucha u armaty, na którym niby psy na daleki Sybir są pędzeni. Krwawy demon zatańczył w Rusi mszcząc się w dzikim szale. Znikąd miłosierdzia. Bóg nie ochronił, a Rzeczpospolita - odwróciła wzrok i wyparła się swoich dzieci. Zostali sami... Ale nie wszystko stracone. W polskich sercach wciąż przetrwał honor i wola walki. Póki życia, póki tchu w piersiach, póty nadziei, że nie wszystko stracone.

Dwie kobiety. Dwie różne historie. I jedna tajemnica, która je połączyła. 1914 Wielka księżna Tatiana z rodu Romanowów zakochuje się w rannym oficerze kawalerii. Czas im nie sprzyja: wojna przybiera katastrofalny obrót, potężna monarchia chyli się ku upadkowi, a życiu kochanków zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo. 2016. Kitty wyjeżdża do odziedziczonego po pradziadku domku, aby uciec od problemów małżeńskich. Tam, nad brzegiem jeziora Akanabee, znajduje niezwykły, wysadzany klejnotami naszyjnik, który odkrywa przed nią rodzinny sekret... Historia wielkiej miłości, która wymaga wielu poświęceń, lecz jest w stanie przetrwać najcięższą próbę.

Romanowowie – tyrani, intryganci i łajdacy. A może nieszczęśnicy zamknięci w złotych klatkach? W barwnej opowieści autor uchyla wrót ich pałaców. Wprowadza czytelnika w świat intryg i rozpusty oraz zniewolenia i mordów. Ukazuje, jak rodzi się potęga dynastii i jak kule rażą ostatniego cara i jego rodzinę.

Los trzydziestoletniej służącej, Marianny Zaczkiewicz, zdaje się przesądzony. Wyrokiem sądu w roku 1896 zostaje skazana na wieloletnie ciężkie roboty na Syberii. Popełniła zbrodnię i musi za nią zapłacić, choć w jej mniemaniu to ona jest skrzywdzoną ofiarą, niesłusznie skazaną i uwięzioną. Trafia na koniec świata ciężko chora i umierająca, lecz wbrew wszystkiemu się nie poddaje. Przystosowuje się do nowych warunków życia na zesłaniu i marzy o powrocie oraz… zemście. Poruszająca historia kobiety zdradzonej i wykorzystanej, która postanowiła sama wymierzyć sprawiedliwość i odnaleźć odebrane jej szczęście. Czy w pogoni za wymierzeniem kary swoim oprawcom Marianna zaleczy rany i zapomni o koszmarach przeszłości?

Los trzydziestoletniej służącej, Marianny Zaczkiewicz, zdaje się przesądzony. Wyrokiem sądu w roku 1896 zostaje skazana na wieloletnie ciężkie roboty na Syberii. Popełniła zbrodnię i musi za nią zapłacić, choć w jej mniemaniu to ona jest skrzywdzoną ofiarą, niesłusznie skazaną i uwięzioną. Trafia na koniec świata ciężko chora i umierająca, lecz wbrew wszystkiemu się nie poddaje. Przystosowuje się do nowych warunków życia na zesłaniu i marzy o powrocie oraz… zemście. Poruszająca historia kobiety zdradzonej i wykorzystanej, która postanowiła sama wymierzyć sprawiedliwość i odnaleźć odebrane jej szczęście. Czy w pogoni za wymierzeniem kary swoim oprawcom Marianna zaleczy rany i zapomni o koszmarach przeszłości?

Anastazja i Kazimierz, rozdzieleni przez wojnę i ludzką niegodziwość, usiłują na nowo ułożyć sobie życie.

Jest rok 1920. Krwawa łuna rewolucji nad dawnym imperium rosyjskim ustępuje miejsca szarej bolszewickiej codzienności.

Po wyjściu z więzienia Anastazja przyjeżdża do Petersburga, próbuje zapomnieć o Kazimierzu i zatraca się w pracy w szpitalu.

Walcząc z uprzedzeniami, zdobywa lekarskie doświadczenie i dyplom. Gdy kończy się wojna polsko-rosyjska, Kazimierz wraca na Wołyń. Opiekuje się nim nieodłączny Borys Bogdanow, który zataił przed przyjacielem, co stało się z Anastazją. Dawni kochankowie spotykają się ponownie w świecie, w którym nic już nie jest takie jak kiedyś. Czy ich namiętne uczucie zwycięży przeciwności losu?

Anastazja i Kazimierz, rozdzieleni przez wojnę i ludzką niegodziwość, usiłują na nowo ułożyć sobie życie.

Jest rok 1920. Krwawa łuna rewolucji nad dawnym imperium rosyjskim ustępuje miejsca szarej bolszewickiej codzienności.

Po wyjściu z więzienia Anastazja przyjeżdża do Petersburga, próbuje zapomnieć o Kazimierzu i zatraca się w pracy w szpitalu. Walcząc z uprzedzeniami, zdobywa lekarskie doświadczenie. Gdy kończy się wojna polsko-rosyjska, Kazimierz wraca na Wołyń. Opiekuje się nim nieodłączny Borys Bogdanow, który zataił przed przyjacielem, co stało się z Anastazją.

Dawni kochankowie spotykają się ponownie w świecie, w którym nic już nie jest takie jak kiedyś. Czy ich namiętne uczucie zwycięży przeciwności losu?

Rodzina Basiewiczów Wanda i Mieczysław wraz z synkiem Stasiem zesłani na Syberię uciekają stamtąd. Przez Japonię docierają do Kanady. Tam zaprzyjaźniają się z Indianami.

Opowieść o miejscach, od których zależy więcej, niż nam się wydaje. Strefy chaosu i punkty zapalne. Kraje niespełnionych marzeń i wielkich obietnic. W polskich mediach niewiele się o nich mówi, ale to właśnie tam dokonuje się zmiana, która wpłynie na naszą europejską rzeczywistość. Reportaże Wojciecha Jagielskiego zmuszają do porzucenia bezpiecznych stereotypów. Mistrz reportażu, opowiadając o Bliskim Wschodzie, Afryce, Indiach i krajach Kaukazu, łączy niezwykłą wiedzę, dogłębną znajomość miejsc i charakterystyczny dla siebie styl. Z opowieści zwykłych ludzi i biografii władców tworzy barwny i spójny obraz współczesnego świata. Pozwala nam poznać i zrozumieć miejsca, w których rozstrzyga się kształt przyszłości.

Tak mało wiedziano o Syberii, w tak niewielkim stopniu wykorzystywano niezmierzone bogactwa tej krainy. Syberia była krainą grozy, krajem zsyłki i deportacji, nie chciano o niej nic więcej wiedzieć. Wydawało się, że całe jej piękno i bogactwa są przeklęte a przez tę klątwę odcięte od wszelkiego postępu, nieskończone w swoich wymiarach i melancholii. Kiedy rozpoczyna się I wojna światowa, Theodor Kröger, Niemiec mieszkający w Petersburgu, słyszy wyrok, którego obawiają się wszyscy przeciwnicy Rosji: zesłanie. W ten sposób trafia do Nikitino, wsi w głębi groźnej Syberii, gdzie lato jest krótkie i upalne, a zima mroźna i śmiertelnie niebezpieczna. Dzięki funduszom otrzymanym od ojca udaje mu się uzyskać ograniczoną swobodę ruchów i rozpoczyna swoją walkę o przetrwanie i powrót do domu. Okazuje się jednak, że Syberia ma mu do zaoferowania znacznie więcej, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać: cel, pracę, przyjaźń, a nawet miłość. Jednym słowem - życie. Historia zesłańca, będąca opowieścią o poszukiwaniu szczęścia i sensu życia tam, gdzie pozornie nie sposób ich odnaleźć.

Opowieść o uczuciu silniejszym niż syberyjski wiatr. Kalina musi zostawić wszystko, co kocha. Oszukana przez wspólniczkę, wraca do Polski po wielu latach nieobecności i zaczyna pracę w fabryce porcelany należącej do jej bogatej babki. W nowych obowiązkach ma jej pomóc Sergiusz, prawa ręka starszej pani. Mężczyzna jest od początku zaskakująco wrogo nastawiony do Kaliny. Jednak za każdym razem, kiedy dziewczyna patrzy w jego oczy – głębokie niczym jezioro Bajkał – czuje, że skrywa on jakąś tajemnicę. Pewnego dnia babka prosi Kalinę, by odebrała z Petersburga dziwną przesyłkę. W podróży towarzyszyć ma dziewczynie Sergiusz. Dwie tajemnice – babki i Sergiusza – splecione ze sobą, zawiodą Kalinę aż na Syberię. To tam za przewodnika dziewczyna będzie musiała obrać własne serce. Tylko czy odważy się go posłuchać? I co się stanie, gdy do jej serca wtargnie uczucie silniejsze niż sam buran, porywisty syberyjski wiatr?

Trzeci tom bestsellerowej serii Wiatr ze wschodu.

Milkną echa rewolucji bolszewickiej, świat wraca na dawne tory. Wczorajsi wyzwoliciele okazują się jedynie kolejnymi władcami absolutnymi, a równość pozostaje mitem. Włodzimierz Lenin podupada na zdrowiu - rozpoczyna się brutalna walka o władzę. Borys Bogdanow stawia wszystko na jedną kartę, na Stalina, bezwzględnie wykorzystując bliskich do własnych celów.

Kazimierzowi z pozoru niczego nie brakuje. Ma piękną żonę, syna, pieniądze, dobrą pracę… A jednak czuje się samotny, nie widzi się w roli męża i ojca. Coraz częściej myśli o ucieczce. I o Anastazji, której nie potrafi zapomnieć.

Tymczasem Anastazja wyjeżdża z Serhijem na Ukrainę, by przyłączyć się do nacjonalistów i walczyć o niepodległość ojczyzny. Trafia do amerykańskiego obozu ARA, gdzie pomaga łagodzić skutki fali głodu wywołanego nieurodzajem. Praca na nowo rozpala jej nadzieje na lepszą przyszłość.

Pewnego dnia drogi kochanków znów przetną się w mieście białych nocy. Czy łączące ich uczucie zapłonie na nowo? Jaką cenę będą gotowi zapłacić za szczęście?

"Jeżeli zapomnę o nich, Ty Boże na niebie, Zapomnij o mnie" - słowa te jakże często przywoływano w kontekście Zbrodni Katyńskiej. Wymordowanie wiosną 1940 r. mocą decyzji najwyższych władz sowieckich 14,5 tysiąca polskich jeńców: oficerów i policjantów, więzionych w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie, przez pół wieku okryte było, nie tylko na Wschodzie, kłamstwem, strachem i pełnym hipokryzji milczeniem. Książka mecenasa Stanisława Mikke "Śpij, mężny w Katyniu, Charkowie, Miednoje", niezwykle starannie wydana wysiłkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, bogato ilustrowana unikatowymi fotografiami, opatrzona wstępem Zbigniewa Brzezińskiego, dokumentuje jeden z ostatnich etapów katyńskiego dramatu: prace ekshumacyjne, prowadzone od 1991 r. w miejscach kaźni, najpierw jako część śledztwa Naczelnej Prokuratury Wojskowej ZSRR, później w celu założenia polskich cmentarzy wojskowych. Autor, początkowo tylko dziennikarz, obserwator, szybko stał się pełnoprawnym członkiem polskiej misji. Własnymi rękami wydobywał z dołów szczątki pomordowanych, składał w bratnich mogiłach przestrzelone czaszki, dzielił wszystkie fizyczne i psychiczne trudy kolejnych ekspedycji. Jego relacja, bardzo osobista, przesycona emocjami, jest zarazem zwięzła i powściągliwa. Mikke starannie, z wielką wrażliwością waży słowo. Opisuje ludobójstwo, unikając wrażenia epatowania potwornością zbrodni, równie daleki od taniej sensacji, jak od patosu i patriotycznego frazesu. Oddaje sprawiedliwość poświęceniu i determinacji niewielkiej grupy ludzi tworzących ekspedycje, pracujących w skrajnie trudnych warunkach, pośród chaosu postsowieckiej transformacji, wbrew niechęci i przeszkodom piętrzonym przez stronę rosyjską. Kronika katyńskich ekshumacji to jednak tylko jeden z wymiarów tej niezwykłej książki. Jest ona jednocześnie świadectwem zmagań Rosjan i Ukraińców z własną przeszłością, z ponurym dziedzictwem komunizmu. Ich wyniki nie wypadają pomyślnie. Mimo znaczących wyjątków (Swietłana Fiłonowa), dominują tam postawy ksenofobiczne, stare nawyki i uprzedzenia, przybierające niekiedy szokujące formy. Fakt, że zbrodnia katyńska pozostaje obiektem przemilczeń i manipulacji, wciąż nie jest wolna od politycznych uwikłań, ciążąc nad stosunkami polsko-rosyjskimi, musi napawać smutkiem i niepokojem. Autor stawia także istotne pytanie o miejsce zbrodni katyńskiej, będącej w potocznym odczuciu ważnym symbolem kształtującym poczucie narodowej tożsamości, w zbiorowej świadomości współczesnego pokolenia Polaków. Jak wytłumaczyć zaskakującą i zawstydzającą obojętność polskich czynników oficjalnych i mediów wobec prowadzonych z takim trudem prac? (Nieliczne wyjątki w tym względzie były potwierdzeniem reguły.) Jak interpretować niezręczności, niekiedy wręcz ekscesy niektórych towarzyszących ekipie osób? Dlaczego uczestnicy ekspedycji tak często doświadczali poczucia osamotnienia? Za tymi pytaniami kryje się inne, wielekroć ważniejsze - pytanie o wartość polskiego patriotyzmu czasów obecnych. Dla Stanisława Mikke udział w pracach ekshumacyjnych i utrwalenie relacji z ich przebiegu stanowiły swoistą misję, obowiązek moralny nie tylko wobec zgładzonych oficerów, ale także wobec ich dzieci i wnuków. Misja została wypełniona. Powstała książka ważna i mądra, świadectwo prawdy, że są ludzie, którzy o nich nie zapomnieli.