W okupacyjnym Krakowie młody żołnierz Wehrmachtu zakochuje się w piętnastoletnim Żydzie - z wzajemnością. I choć wydaje się, że ten romans nie ma żadnych szans na przetrwanie, to siła uczuć niejednokrotnie potrafi czynić cuda... Czy istnieje miłość tak silna, że potrafi ocalić życie? I czy nie wymażą jej lata wojennego koszmaru? Zaczerpnięta z życia historia wybitnego skrzypka, dla którego śmiertelny wróg stał się wybawcą.

Niezapomniana opowieść o wytrzymałości, odwadze i sile dobroci, które odmieniają serca, budują mosty, a nawet ratują życia.

Niepełnosprawny chłopiec, Julien, chroni żydowską dziewczynkę, Sarę, przed wywiezieniem do obozu koncentracyjnego.

Pomaga jej, choć wcześniej Sara razem z innymi dziećmi śmiała się z niego i nigdy go nie broniła.

Dobro, które ich połączyło, przetrwało II wojnę światową.

I kiełkuje nadal, w kolejnych pokoleniach dzieci, które znajdują w sobie odwagę, aby być dobrymi dla innych.

Historia opowiedziana w "Białym ptaku" przypomina, że dobro trzeba czynić zawsze.

Nawet w czasach, kiedy można za to zapłacić najwyższą cenę.

Nawet jeśli jest się tylko dzieckiem.

Nowa książka Mario Escobara, autora bestsellerowej "Kołysanki z Auschwitz". Poruszająca opowieść o dramatycznej ucieczce, ogromnym poświęceniu i sile nadziei w ogarniętych wojną czasach. Sierpień 1942 roku. Bracia Jakob i Moise Stein przebywają u ciotki w Paryżu, będącym pod nazistowską okupacją. Rodzice chłopców, para znanych dramaturgów, zostawili ich pod opieką ciotki na jakiś czas, zanim znajdą bezpieczną przystań dla rodziny. Przerażająca obława krzyżuje ich plany. Francuska żandarmeria pod rozkazami nazistów aresztuje chłopców i zabiera ich do Vélodrome d’Hiver – ogromnej posępnej budowli w pobliżu wieży Eiffla, gdzie przetrzymywane są tysiące francuskich Żydów.

Nowa książka Mario Escobara, autora bestsellerowej „Kołysanki z Auschwitz”. Poruszająca opowieść o dramatycznej ucieczce, ogromnym poświęceniu i sile nadziei w ogarniętych wojną czasach. Sierpień 1942 roku. Bracia Jakob i Moïse Stein przebywają u ciotki w Paryżu, będącym pod nazistowską okupacją. Rodzice chłopców, para znanych dramaturgów, zostawili ich pod opieką ciotki na jakiś czas, zanim znajdą bezpieczną przystań dla rodziny. Przerażająca obława krzyżuje ich plany. Francuska żandarmeria pod rozkazami nazistów aresztuje chłopców i zabiera ich do Vélodrome d’Hiver – ogromnej posępnej budowli w pobliżu wieży Eiffla, gdzie przetrzymywane są tysiące francuskich Żydów. Jakob i Moïse wiedzą, że aby przeżyć, muszą uciekać i odnaleźć rodziców. Ich jedyną wskazówką są listy wysłane z południa Francji. Podczas niebezpiecznej wędrówki przez okupowany kraj chłopcy spotkają wielu życzliwych ludzi, gotowych, aby ich chronić. Niektórzy z nich zapłacą za to najwyższą cenę.

Niemcy, rok 1943. Hans Heigel, oficer rezerwy SS z miasteczka Osnabrück, nie rozumie ani nie wspiera polityki Trzeciej Rzeszy. Jednak z obawy przed represjami wobec rodziny zachowuje swoje poglądy wyłącznie dla siebie. Najważniejsza dla niego jest opieka nad żoną i córeczką Hanne. Odsuwa na bok wartości za cenę spokoju, lecz jak długo uda mu się uciekać przed prawdą o okropnościach wojny? Hans musi stawić czoło rzeczywistości w chwili, gdy spotyka go największa tragedia, jaka może spotkać ojca. Jednocześnie dowiaduje się, że zostanie wysłany do okupowanej Polski, do obozu zagłady Sobibór. Po dotarciu na miejsce nie może już przymykać oczu na potworności, do których dochodzi w obozie. Pewnego dnia wśród więźniów wyselekcjonowanych do komór gazowych spotyka Leę, dziewczynkę łudząco podobną do ukochanej córeczki. Nazista postanawia ocalić żydowską dziewczynkę przed śmiercią. Co dzień wymyśla nowe strategie, szuka sprzymierzeńców wśród więźniów, okłamuje przełożonych, podejmuje straszliwe decyzje, ryzykuje. Wszystko po to, aby nie pozwolić dziewczynce umrzeć. Inspirowana dramatycznymi losami więźniów nazistowskich obozów zagłady powieść o rozdziale historii, którego nie wolno zapomnieć. Czy ludzie są w stanie przezwyciężyć zło i dać się poprowadzić człowieczeństwu? [nota wydawcy]

Giza, półtoraroczne żydowskie dziecko, zostaje wyniesiona z warszawskiego getta w pielęgniarskiej walizce i trafia do rodziny Danuty Gałkowej (z domu Ślązak), gdzie przez kilka lat uchodzi za jej starszą siostrę. Rodzice Gizy giną w Treblince i Oświęcimiu. Po wojnie dziewczynka zostaje oddana dalszym krewnym, z którymi ucieka do Urugwaju. Kontakt między Gizą a Danutą ulega zerwaniu. Giza pozostaje nieświadoma swojej przeszłości i tego, że Danuta próbuje ją odnaleźć. Po 65 latach wreszcie udaje im się ponownie spotkać. Giza narodziła się dwa razy. Pierwszy raz wydała ją na świat matka. Drugi raz przyszła na świat, gdy wynoszono ją w walizce. Choć miała tylko półtora roku, nie wydała z siebie głosu, gdy mijali strażnika przy bramie getta. Giza mieszka w Urugwaju, prowadzi własną firmę, ma męża i dwie córki (starszą koniecznie chciała nazwać Stefania). Danuta, starsza o 16 lat, mieszka w Polsce. Ma jedno życzenie: odnaleźć "siostrzyczkę", z którą rozdzieliła ją wojna.[gandalf].

“Dziewczyny sprawiedliwe” to poruszająca opowieść o kobietach, które ryzykując życiem swoim i swoich bliskich, postanowiły ratować Żydów przed niechybną zagładą. Kolejny znakomity reportaż Anny Herbich. Jednym z podstawowych założeń ideologii głoszonej przez Adolfa Hitlera była wyższość Aryjczyków, zwłaszcza zaś Niemców, nad innymi rasami czy narodami. Słowian naziści uważali za podludzi, natomiast osobistą nienawiścią do Żydów Hitler zaraził miliony swoich zwolenników. W 1942 roku, dokładnie 20 stycznia w willi przy Großer Wannsee 56/58 w Berlinie odbyło się spotkanie wysokiej rangi urzędników niemieckiej administracji państwowej pod przewodnictwem Reinharda Heydricha. Tematem tego spotkania było ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej, tym eufemistycznym mianem określono masowe ludobójstwo Żydów, które faktycznie miało już miejsce. Na podbitych przez Niemców terenach Żydów zamykano w gettach, które były następnie systematycznie likwidowane. Miliony ludzi wywieziono do obozów koncentracyjnych, będących faktycznie obozami zagłady. O masowych mordach cyklonem B i śmierci w krematoryjnych piecach napisano już wiele historycznych rozpraw. Natomiast na kartach tej książki autorka oddaje głos tym, którzy starali się ratować Żydów przed zagładą. Poznajcie historię Łucji, która wydostała z murów getta swoją najlepszą przyjaciółkę, Belę. A oto Irena. Jej rodzina pod samym nosem Gestapo ukrywała na strychu trzyosobową, żydowską rodzinę. Ich pomoc nie była powodowana żadną chęcią korzyści. Uważały po prostu, że kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat. I nie mogły spokojnie patrzeć na to, jaki los zgotowali Żydom naziści. Wieści o obozach zagłady docierały jeszcze wówczas rzadko - były skąpe i tak przerażająco wręcz niewiarygodne, że umysł wzdragał się przed ich przyjęciem. Ale na ulicach Warszawy, Krakowa i innych miast również rozgrywały się dantejskie sceny. Żydzi ginęli tu codziennie - wśród polskich kobiet były takie, które nie mogły bezczynnie się temu przyglądać. Oto one! “Dziewczyny sprawiedliwe” to poruszająca opowieść o kobietach, które odważyły się ratować ludzi przed niechybną śmiercią. A przecież mogły żyć w miarę spokojnie jako Aryjki, przynajmniej na tyle, na ile pozwalały okupacyjne warunki. Musimy bowiem pamiętać, że na terenach okupowanej Polski Niemcy wprowadzili brutalny terror. Śmierć mogła spotkać tu każdego i w każdej chwili. Łapanki i wywózki stanowiły chleb powszedni, a rozstrzelanym można było zostać jedynie za to, że było się Polakiem. Los Żydów był jeszcze bardziej przerażający. W ich przypadku cały naród poddany został przez nazistów masowej, systematycznej eksterminacji. Jedynie nielicznym udało się przetrwać wojnę. Ci, którzy przeżyli, nierzadko zawdzięczali życie bezinteresownej pomocy innych, często zupełnie obcych ludzi. Wśród nich były też bohaterki tej oto książki. Bohaterki, o których pamięć nigdy nie powinna przeminąć!

Gdy wygląd decydował o życiu lub śmierci… W okupowanej przez Niemców Warszawie doktor Mada Walter wpada na brawurowy pomysł. Na ulicy Marszałkowskiej zakłada Instytut Piękności, by ratować skazane na zagładę Żydówki. W tym niezwykłym gabinecie kosmetycznym, oprócz zabiegów upiększających i kamuflujących semickie rysy, kobiety wyprowadzone z getta przystosowują się do życia po aryjskiej stronie… Mada Walter pokazuje im, jak wykonać makijaż i fryzurę, żeby nie wyróżniać się na ulicy. Przygotowuje je do egzaminów przeprowadzanych przez gestapo, ucząc pacierza, zwyczajów wielkanocnych, przepisów na niekoszerne dania. Dla Sary, Zoi, Lei i Dalili życie pod przybraną tożsamością jest jedyną szansą na przetrwanie. Czy zdołają się wtopić w tłum? "Instytut Piękności" to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami ponadczasowa opowieść o potędze kobiecej przyjaźni.

Pewnego dnia 1941 roku siostra Jolanta zrozumiała, że to, co robi dla zamkniętych w getcie przyjaciół, nie wystarczy, aby ich ocalić. „Będę pomagać inaczej”, postanawia, i narażając życie swoje i ogromnej siatki ludzi, którzy myślą jak ona, codziennie ratuje kilkoro dzieci. Ich lista, umieszczona w zwykłej butelce po mleku, którą Jolanta zakopuje pewnego dnia pod jabłonką, liczy… dwa i pół tysiąca dzieci! „Ja tylko próbowałam żyć po ludzku… To przecież nic takiego. Każdy by tak zrobił. Trzeba podać rękę tonącemu. Nawet, jeśli nie umie się pływać, zawsze jakoś można pomóc. Nauczył mnie tego mój tatuś…” Poznajcie historię życia Ireny Sendlerowej.

We wrześniu 1939 roku wszystkim wydawało się, że wojna potrwa tylko parę tygodni, a już z pewnością nie dotrze do niewielkiej willi stojącej przy jednej z uliczek na obrzeżach Lwowa. Wiele mówi się o bohaterach ginących w nierównej walce tam, gdzie szalała wielka wojna, zaś ci, którzy prowadzili swoją małą wojnę, pomagając najsłabszym tego świata – dzieciom, starcom, chorym – odeszli w zapomnienie. Nie walczyli przy pomocy broni, używali serca jak tajemniczy Maestro, którego jedno jedyne zdjęcie zachowało się w rodzinnym albumie – ale ginęli jak żołnierze.

We wrześniu 1939 roku wszystkim wydawało się, że wojna potrwa tylko parę tygodni, a już z pewnością nie dotrze do niewielkiej willi stojącej przy jednej z uliczek na obrzeżach Lwowa.

Wiele mówi się o bohaterach ginących w nierównej walce tam, gdzie szalała wielka wojna, zaś ci, którzy prowadzili swoją małą wojnę, pomagając najsłabszym tego świata - dzieciom, starcom, chorym - odeszli w zapomnienie. Nie walczyli przy pomocy broni, używali serca jak tajemniczy Maestro, którego jedno jedyne zdjęcie zachowało się w rodzinnym albumie - ale ginęli jak żołnierze.

Inspirowana książką Antoniny Żabińskiej Zwierzęta i ludzie opowieść o niezwykłej działalności Antoniny i Jana Żabińskich, którzy podczas II wojny światowej nieśli pomoc ukrywającym się Żydom, dając im schronienie w swojej willi i w opustoszałych pomieszczeniach warszawskiego zoo. W tę konspiracyjną działalność na równi z rodzicami zaangażowany był kilkuletni Ryś, który zanosił ukrywającym się ludziom jedzenie i niejednokrotnie musiał wykazać się pomysłowością oraz odwagą. Niebagatelną rolę w tej historii odgrywały też zwierzęta, które zawsze były w willi Żabińskich domownikami i najlepszymi przyjaciółmi Rysia. Napisana prostym językiem, pełna ciepłego humoru i wzruszająca książka o trudnych czasach i pięknych ludziach.

Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat.

"Tam każda sekunda to była śmierć" – mówi dziś Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, jeden z bohaterów książki.

Dwadzieścia rozmów. Kilkadziesiąt uratowanych istnień. Prawdziwe wspomnienia, ludzkie emocje i opowieści ostatnich żyjących uczestników tamtych wydarzeń. Nieraz trudno uwierzyć, że te historie wydarzyły się naprawdę. Helena Goldstein zostaje Marią Bożek. Koleżanka ze szkolnej ławki pomaga jej wydostać się z krakowskiego getta, ukrywa na strychu kamienicy, organizuje wyjazd do Warszawy. I dzieli się z nią własną tożsamością. Władysław Misiuna pracuje w królikarni przy nazistowskim obozie. Jedzenie, które dostaje od nazistów, zamiast dla królików trafia do ludzi… Józef Walaszczyk przyjmuje do zarządzanej przez siebie fabryki trzydziestu Żydów. By ich ocalić, musi negocjować z Niemcami. Po wojnie nazwą go polskim Schindlerem. Jeszcze kilkanaście lat temu przeprowadzenie tych rozmów byłoby niemożliwe. Bohaterowie długo dojrzewali do opowiedzenia światu o tym, co przeżyli i jak wiele ryzykowali, by ratować życie: krewnych i przyjaciół, ale także nieznajomych, przypadkowo spotkanych ludzi. O tym, co robili, często nie wiedzieli nawet ich najbliżsi. Dziś szczególnie potrzebujemy takich opowieści – pełnych życzliwości, solidarności i bezinteresowności. Opowieści, które powinniśmy szanować i dbać, by nie były instrumentalnie wykorzystywane w naszych doraźnych sporach. Niezwykła książka przedstawiająca wspomnienia Polaków obdarzonych tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Bohaterowie opowiadają historie swoje i ludzi, którym pomogli.

Oto jesteśmy świadkami wyniesienia na ołtarze rodziny Ulmów - Ojciec Święty wyraził zgodę na beatyfikację Sług Bożych polecając opublikowanie odnośnego dekretu o ich męczeństwie. Rodzina Ulmów z Markowej zginęła z rąk niemieckiego okupanta za to, że pomogła ośmiorgu Żydom skazanym na zagładę. Ulmowie to prawdziwi Samarytanie XX wieku. Ich życie jest dla nas wzorem, w jaki sposób można żyć Ewangelią i świadczyć o Chrystusie, zarówno wielkością zwyczajności i największą miłością, jaką jest oddanie życia za bliźniego. W dzisiejszych czasach braku poszanowania dla życia nienarodzonego tym silniejszym akcentem staje się fakt beatyfikacji całej rodziny Ulmów, wraz z nienarodzonym jeszcze dzieckiem. Przygotowaliśmy specjalne wydanie, które ma przedstawić męczenników z Markowej szerokim rzeszom katolików, aby inspirować i promować postawę bezgranicznej miłości i poświęcenia oraz jedności w rodzinie. Niewątpliwym atutem wydania są liczne archiwalne zdjęcia przywołujące realia życia błogosławionych.

Wyniesienie na ołtarze całej rodziny: Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich siedmiorga dzieci, w tym nienarodzonego, było wydarzeniem bezprecedensowym. Ci bohaterowie codzienności z pierwszej połowy XX wieku pozostawili po sobie świadectwo pięknego, ewangelicznego życia. Losy rodziny Ulmów zestawione zostały ze scenami tajemnic różańcowych, co przekłada się na wspaniałe świadectwo tego, jak można w naszych rodzinach wypełniać przykazanie miłości Boga i człowieka. Niniejsza książka jest doskonałą inspiracją do realizacji prawd ewangelicznych w naszych domach. Na nowo odkrywa przed nami modlitwę różańcową, która nabiera realnego wymiaru, a sceny z życia świętej rodziny znajdują odbicie w obecnym świecie.

W 2001 roku przyjechała do Polski grupa amerykańskich uczennic, które napisały sztukę o Polce ratującej w czasie wojny żydowskie dzieci. Z dnia na dzień po latach zapomnienia Irena Sendlerowa stała się bohaterką mediów i symbolem wszystkich tych, którzy mieli odwagę sprzeciwić się złu. Do zorganizowania pomocy potrzebny był sprawnie działający system, pieniądze i siatka zaangażowanych osób, gotowych zaryzykować życie. Jak wspominał profesor Bartoszewski, „łatwiej było znaleźć mieszkanie do przechowania skrzyni broni niż dla jednego Żyda”. Irena Sendlerowa, kobieta, która niewątpliwie robiła rzeczy wielkie, zasługujące na podziw, i to w najtrudniejszych czasach, wyłania się w tej książce powoli spośród grona ludzi, których złączył wspólny los - ratujących i ratowanych. Tych, którzy udzielali schronienia, i tych, którzy schronienia szukali. To opowieść o niezwykłych Polkach i uratowanych przez nie setkach dzieci.

Myli się ten, kto sądzi, że imiona zapisane w Yad Vashem to ostateczny rachunek. Władze Izraela mogą upamiętnić jedynie tych, których nazwiska zostały im przekazane i przeszły niezwykle surową weryfikację. Nie wiemy nic o bardzo wielu innych ludziach: tych, którzy dawali schronienie żydowskim rodzinom, nawet jeśli tylko na dwa lub trzy dni w chwilach największego zagrożenia, tych, których naziści mordowali razem z ich żydowskimi gośćmi, zacierając tym samym wszelkie ślady ich bohaterstwa, tych, którzy spełnili swój obowiązek podczas wojny, a potem zachowali milczenie. Istnieje zatem jeszcze jedno istotne rozróżnienie: „sprawiedliwi Polacy” znani Yad Vashem i inni Polacy, znani jedynie Bogu. 


Przejmująca powieść oparta na prawdziwej historii sióstr Podgórskich - Heleny i Stefanii, które podczas II wojny światowej ocaliły trzynaścioro Żydów, ukrywając ich na poddaszu własnego domu.

Jedno pukanie do drzwi mogło dla wszystkich oznaczać śmierć…

Przemyśl, 1943 rok. Nastoletnia Stefania Podgórska, nazywana od dziecka Fusią, pracuje w sklepie rodziny Diamantów. Jest zaręczona z jednym z ich synów, co młodzi muszą jednak utrzymywać w tajemnicy - ona jest katoliczką, on Żydem.

Wszystko się zmienia, kiedy do Przemyśla wkracza armia niemiecka. Diamantowie zostają zesłani do getta, a matka i brat Fusi na roboty przymusowe do Niemiec. Stefania zostaje sama w okupowanym mieście, mając pod opieką kilkuletnią siostrę Helenkę. Nagle rozlega się pukanie do drzwi. To Max Diamant, który wyskoczył z pociągu jadącego do obozu śmierci. Siostry podejmują odważną decyzję o ukryciu Maxa, a potem dwunastu kolejnych Żydów.

Odtąd znów czekają na pukanie do drzwi, które może oznaczać koniec dla wszystkich.

„Książka jest wierna prawdziwej historii dzięki gruntownym i skrupulatnym badaniom, jakich dokonała autorka, przygotowując się do jej napisania. Sharon stworzyła porywającą opowieść, która łączy w sobie poczucie wszechogarniającego strachu z pewną niefrasobliwością oraz ukazuje niezwykłą wewnętrzną siłę młodej kobiety, mojej Mamy. "Światło ukryte w mroku" przekroczyło moje najśmielsze oczekiwania”. - Ed Burzminski, syn Stefanii Podgórskiej

Dlaczego Kościół chce ogłosić błogosławionymi właśnie ich – biedną, wielodzietną rodzinę z Markowej na Podkarpaciu – która w czasie wojny ukrywała Żydów?

Przecież taki los spotkał wielu Polaków w czasie II wojny światowej.

Ich egzekucja stała się symbolem martyrologii Polaków mordowanych za niesienie pomocy Żydom.

Jednak nie to jest kluczem do zrozumienia ich historii.

Agnieszka Bugała z dziennikarską precyzją przestudiowała tysiące dokumentów, przeprowadziła wiele poruszających rozmów z osobami z otoczenia Ulmów, aby ukazać portret rodziny, która swoje proste życie poświęciła wypełnianiu Bożej woli.

Ich wierność Ewangelii, niespodziewanie wydało owoc w ekstremalnie niebezpiecznych warunkach.

Była dla nich punktem wyjścia w podejmowaniu decyzji.

Bez kalkulacji i bez szacowania ryzyka, gdy chodziło o udzielanie pomocy drugiemu człowiekowi.

Ulmowie nazywani Miłosiernymi Samarytanami z Markowej dzisiaj mogą być dla nas wzorem prostego, codziennego i wytrwałego wypełniania Bożej woli: „Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny” (Łk 16, 10).

W książce zamieszczono niepublikowane dotąd zdjęcia rodziny Ulmów.

Wojna trwała, terror narastał, głód był coraz większy, a Wiktoria i Józef Ulmowie nie tracili ducha i dalej promieniowali miłością.

Mieli już sześcioro dzieci, kiedy przyjęli do swego domu osiem osób skazanych przez niemieckich okupantów na śmierć dlatego, że były Żydami.

Kto wtedy mógł powiedzieć, że naprawdę zrobił wszystko dla ratowania bliźniego?

Co Ulmom dawało siłę?

Z czego czerpali nadzieję?

Na co postawili?

W Tobie Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki.

Piękne słowa, łatwo je zaśpiewać, ale jak z nimi żyć?

Autorka stawia najtrudniejsze pytania i szuka odpowiedzi – przegląda dokumenty, rozmawia ze świadkami, rozważa argumenty.

Pokazuje niezwykłe, piękne, trudne i spełnione życie.

Wzór dla nas i dla świata całego.

Na każdy czas.

Barbara Sułek-Kowalska, publicystka Tygodnika TVP członek Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem: O bohaterskiej a nawet heroicznej postawie rodziny Ulmów, słyszeli już i docenili ją, niemal wszyscy Polacy. Ta książka daje odpowiedź na arcyważne pytanie: dlaczego to zrobili? Dlaczego poświęcili siebie dla innych? Co jest kluczem do takich postaw. To bardzo ważne także i dziś. W czasach, kiedy większość ceni bardziej własną wygodę niż miłosierdzie.