Publikacja poświęcona jest zajęciom muzyczno-rytmicznym organizowanym dla dzieci trzy- i czteroletnich. Zajęcia umuzykalniające powinny trwać w grupie dzieci młodszych od 15 do 20 minut. Planując zajęcia, nauczyciel powinien dbać o różnorodność form aktywności, ponieważ małe dzieci szybko się nudzą wykonywaniem jednej i tej samej czynności. Stopień trudności zabaw ruchowych powinien być także dostosowany do możliwości małego dziecka w tym zakresie. Autorka zamieściła w książce kilka piosenek z opracowaniem ruchowym, które dodatkowo uatrakcyjnią zajęcia.

Książka ma na celu ukazanie problematyki wychowania muzycznego w przedszkolu poprzez przedstawienie wielu propozycji wprowadzenia dziecka w świat muzyki. Publikacja adresowana jest do nauczycieli, którzy prowadzą zajęcia muzyczne w przedszkolu i mimo odpowiedniego przygotowania, mają problemy ze zorganizowaniem ciekawych, wciągających dzieci zajęć. Opracowane, gotowe plany zajęć, mają za zadanie pomóc we wzbogaceniu spotkań z dziećmi o nowe, ciekawe pomysły. Zajęcia podzielone są na miesiące. Rozpoczynają się od października, gdzie znajdują się m.in., pomysły na pierwszy dzień w przedszkolu, jesienne zbiory, a kończą na miesiącu czerwcu, gdzie znajdziemy tematy związane z kolorową szkołą, ogrodem botanicznym, wyjazdem na wakacje, czy pożegnaniem przedszkola.

Kwestionariusz ten może być wykorzystywany do diagnozy logopedycznej dzieci przedszkolnych i szkolnych. Składa się z obrazków, których nazwy zawierają samogłoski i spółgłoski w trzech pozycjach, w których mogą pojawić się w wyrazie: w nagłosie, śródgłosie i wygłosie. Głoski występujące w nazwach obrazków ułożone są w kolejności zgodnej z tym jak pojawiają się w rozwoju mowy dziecka. Uwzględnia spółgłoski wargowe, wargowo-zębowe, przedniojęzykowo-zębowe, przedniojęzykowo-dziąsłowe, środkowojęzykowe, tylnojęzykowe oraz samogłoski podstawowe + ą, ę. Do kwestionariusza dołączona jest karta badania mowy, której kolejność zapisu głosek jest zgodna z kolejnością pojawiających się wyrazów.

Opracowany kwestionariusz diagnozy jest efektem wieloletniej pracy reedukacyjno-terapeutycznej w szkole integracyjnej. Kwestionariusz diagnozy jest podzielony na 9 części, związanych z konkretnymi zaburzeniami. Każda część składa się z podpunktów, które umożliwiają dokładne rozpoznanie problemu. Części kwestionariusza dotyczą najistotniejszych zagadnień koniecznych do właściwego zdiagnozowania zaburzenia przed rozpoczęciem pracy terapeutyczno-reedukacyjnej. Do każdej części zamieszczono szczegółowy instruktaż i odpowiednie narzędzia badawcze.

Niniejsza książka jest próbą przedstawienia najczęściej stosowanych metod i technik w badaniach pedagogicznych. Każda z metod poddana jest bardziej lub mniej szczegółowej charakterystyce łącznie z przypisywaną jej wartością poznawczą, w tym z zarówno przysługującymi jej zaletami jak i niedomaganiami pod względem merytorycznym. Szeroko omawia warunki, od spełnienia których uzależnia się poprawne zastosowanie poszczególnych metod i technik badawczych. Publikacja jest adresowana szczególnie do studentów studiów pedagogiki i młodszych pracowników naukowo-dydaktycznych, podejmujących prace badawcze dotyczące szeroko rozumianej problematyki pedagogicznej. Może być przydatna także w pisaniu prac dyplomowych i magisterskich, rozpraw doktorskich i habilitacyjnych.

Niniejsza publikacja stanowi szczególną pozycję wśród książek przedmiotowo-metodycznych służących kandydatom i młodym nauczycielom w najwcześniejszym okresie ich aktywności. Zawiera ona wiadomości rzeczowe z różnych działów języka polskiego oraz ogólne i szczegółowe treści i metody pracy, przykłady lekcji, a także wiele informacji bibliograficznych. Istotnym walorem opracowania są praktyczne zalecenia i uwagi z zakresu nauki o języku, co wiąże się z dalszym rozwojem umysłowym dzieci i możliwością doskonalszego poznawania rzeczywistości. Głównym celem książki jest pomoc studentom i nauczycielom w procesie opanowywania niezbędnej wiedzy polonistycznej, m.in. na temat sposobów pracy z tekstami literackimi, wzbogacania słownictwa i związków frazeologicznych, jak również stosowania różnorodnych konstrukcji składniowych w nauczaniu uczniów formułowania dłuższych form wypowiedzi typu: opowiadanie, opis, sprawozdanie, notatka, list itd. Ponadto celem książki jest uświadamianie i przypominanie niezbędnych wiadomości merytorycznych i metodycznych stanowiących podstawę zintegrowanej wiedzy polonistycznej, umożliwiającej właściwy rozwój języka ojczystego dzieci, zgodnie z ich psychofizjologicznymi właściwościami. Celowi temu służą między innymi rozdziały poświęcone ćwiczeniom gramatycznym i ortograficznym, rozwijaniu aktywności twórczej, zabawom dramatycznym i dydaktycznym. Książka ta umożliwia również zapoznanie się z najnowszymi osiągnięciami dydaktycznymi i naukowymi tej dyscypliny pedagogicznej. Istotną jej cechą jest możliwość pogłębiania wiedzy i umiejętności pedagogicznych nauczycieli oraz inspirowanie ich do doskonalenia swego warsztatu zawodowego.

W obecnej rzeczywistości dostrzega się wzrost zachowań dewiacyjnych wśród różnych grup wiekowych, co sprawia, że nie maleje zainteresowanie poszukiwaniem skutecznych sposobów ich eliminowania i zapobiegania. […] W kręgu powyższych, społecznie i pedagogicznie ważnych oraz aktualnych kwestii pozostają zagadnienia resocjalizacji instytucjonalnej młodzieży niedostosowanej społecznie, które są podejmowane przez dra Michała Kranca w niniejszej publikacji. Autor analizuje je pod kątem metodycznym dotyczącym formalno-prawnej organizacji, założeń teoretycznych odnoszących się do poszczególnych obszarów zadaniowych oraz sposobów ich osiągania. […] Na podstawie dokonanych analiz formułuje także postulat o potrzebie modernizowania i reformowania młodzieżowych ośrodków wychowawczych. Wskazania do proponowanych zmian organizacyjno-metodycznych przedstawia w autorskim opracowaniu, tj. Ramowym rozkładzie dnia pracy resocjalizacyjnej w młodzieżowym ośrodku wychowawczym oraz Podstawie programowej wychowania resocjalizacyjnego dla młodzieżowych ośrodków wychowawczych. […] Ponadto należy podkreślić, że książka jest poznawczo wartościowa, wyróżnia ją bowiem praktyczna użyteczność dla potrzeb kształcenia i doskonalenia kadr placówek resocjalizacyjnych”. – z recenzji dr hab. Danuty Kowalczyk, prof. UO

Mnemoliterki to ćwiczenia do wprowadzania i utrwalania liter podobnych pod względem kształtu - wykorzystujące mnemotechnikę w postaci zakładek obrazowych, ponieważ najbardziej naturalnym sposobem uczenia się dziecka jest uczenie wykorzystujące obraz, emocje oraz ruch, co z kolei `uruchomia` wyobraźnię, pozwalając na ukonkretnienie materiału abstrakcyjnego, jakim są litery.

Motywacyjna rola dramy w glottodydaktyce to próba nowego spojrzenia na proces uczenia się języka angielskiego perspektywy psychopedagogicznej, a także inną analizę motywacji wewnętrznej, która jest przedmiotem wielu publikacji czysto psychologicznych. Prowadząc badania nad motywacją wewnętrzną, w książce tej uwzględniono również taką właściwość jak poczucie kontroli jednostki oraz typ osobowości ucznia. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie: jak stymulować motywację do nauki języka obcego, jak rozbudzić rzeczywiste zainteresowanie językiem obcym. Drama będąca głównym zagadnieniem niniejszej pozycji wydaje się odpowiedzią na postawione pytania. Drama to niekonwencjonalny, twórczy sposób nauki poprzez aktywną identyfikację z wyobrażonymi rolami i sytuacjami. Drama to metoda nauczanie, która uwzględnia wiedzę o uczącym się, procesie uczenia się oraz rzeczywistości społecznej, w jakiej żyjemy. Nauka języka obcego to proces interakcji i komunikacji pomiędzy nauczycielem a uczniem, będący odbiciem zróżnicowanych stanów emocjonalnych i intelektualnych wobec konkretnych sytuacji. Wiele osób niechętnie konwersuje w języku obcym, bo brak wiedzy i świadomość popełnionych błędów wprawiają je w zakłopotanie. Zaletą dramy jest to, że nadaje ona sytuacji dynamiczne, interpersonalne tło, które wymaga od uczestnika natychmiastowej odpowiedzi. Uczestnicząc w niej, uczniowie często zapominają o brakach językowych, przełamują lęk i optymalnie wykorzystują posiadane wiadomości. Niniejsza książka to próba twórczego spojrzenia na proces uczenia się języków obcych oraz propozycje praktycznych rozwiązań pedagogiczno-metodycznych.

Książka w przystępny sposób przybliża Czytelnikom problem mutyzmu wybiórczego. W kolejnych rozdziałach omawia istotę zaburzenia, proces diagnostyczny i terapeutyczny [...].

[…] wszystkie refleksje Autorki wypływają wprost z jej doświadczeń, a właściwa narracja wzbogacona jest przykładami różnych przypadków terapeutycznych, fragmentami wypowiedzi pacjentów i ich rodziców, tekstami z blogów. Wiele wniosków i spostrzeżeń Maria Bystrzanowska popiera badaniami sondażowymi (np. zrealizowanymi wśród 100 rodziców dzieci z mutyzmem).

Ważną część stanowi obszerny aneks, zawierający: narzędzia diagnostyczne (np. arkusze obserwacji dla rodziców i nauczycieli, kwestionariusz wywiadu z rodzicami) i terapeutyczne (mapa mowy, drabina z zadaniami), opisy procedur diagnostycznych, wskazówki dla dzieci z mutyzmem wybiórczym oraz różnych grup osób, z którymi dziecko z mutyzmem wybiórczym może się zetknąć: nauczycieli, rehabilitantów, lekarzy [...].

Rodzice i nauczyciele otrzymują do ręki poradnik, z którego dowiedzą się, jak rozpoznać mutyzm, jak postępować z dzieckiem z tą przypadłością, gdzie szukać pomocy, jak wygląda diagnostyka i proces terapii. Specjaliści zaś mogą skonfrontować własne doświadczenia z doświadczeniami Autorki […].

Książka składa się z dwóch głównych części. W pierwszej, bardziej teoretycznej części (rozdziały 1–3) Ewelina Bystrzanowska i Maria Bystrzanowska przedstawiły istotę mutyzmu wybiórczego oraz znaczenie wczesnej diagnozy i terapii dzieci z tym zaburzeniem. Poznamy również następstwa niewłaściwej terapii lub jej braku.

W drugiej, praktycznej części książki (rozdział 4) – po krótkim wprowadzeniu Marii Bystrzanowskiej, zawierającym przegląd skutecznych metod terapii MW, sporządzony na podstawie wyników najnowszych badań naukowych oraz doświadczeń własnych autorki - znajdują się opisy i analizy konkretnych terapii i oddziaływań prowadzonych na terenie naszego kraju przez różnych specjalistów (psychologów, logopedów i pedagogów), a także nauczycieli oraz rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym.

W niniejszej publikacji pragniemy przedstawić specjalistom, nauczycielom, rodzicom oraz wszystkim osobom zainteresowanym problematyką mutyzmu wybiórczego nasze doświadczenia i różne podejścia do tego zaburzenia. Uważamy, że każde dziecko dotknięte mutyzmem – choć zachowuje się podobnie jak inne dzieci niemówiące – wymaga odpowiednio dobranych metod i technik terapeutycznych, działań, które nazywamy „terapią szytą na miarę dziecka”. Należy pamiętać, że brak mowy w różnych sytuacjach społecznych jest tylko jednym z objawów mutyzmu, a jego kluczową przyczyną są zaburzenia lękowe. Ważne, aby w trakcie terapii uwzględnić inne aspekty funkcjonowania dziecka, przepracować z nim umiejętność radzenia sobie z lękiem w różnych sytuacjach, także tych, które nie zawsze są bezpośrednio związane z mówieniem. W książce przedstawiamy doświadczenia terapeutów dotyczące zarówno pracy indywidualnej, jak i grupowej. Dzielimy się również naszymi wątpliwościami i rozważaniami, które często towarzyszą naszej pracy w gabinecie, szkole czy przedszkolu. Jako pierwszy został opisany przypadek dziecka uczęszczającego do żłobka, chociaż mutyzm wybiórczy diagnozuje się z reguły u starszych dzieci

Książka Bogusława Śliwerskiego stanowi kolejne potwierdzenie niezwykle wysokiego statusu tego naukowca we współczesnych naukach o edukacji. Stoi pod każdym względem na bardzo wysokim poziomie merytorycznym, posiadając przy tym wszystkie te cechy, które charakteryzują dzieła wybitne: oryginalność idei, swobodę i wartkość narracji, integralność wywodów, odwoływanie się do bogatej i reprezentatywnej literatury przedmiotu, erudycyjność, wreszcie "mądrą metanarracyjność".

W prezentowanej książce przede wszystkim postarano się uzasadnić tezę, iż współczesna działalność resocjalizacyjna nie powinna być tym, czym jest w chwili obecnej, a więc „narzucaniem” określonych postaw i zachowań na drodze instytucjonalnego, zalegalizowanego administracyjnie przymusu, zakamuflowanego pod pojęciem oddziaływań resocjalizacyjnych. Książka przeznaczona jest dla szerokiego grona czytelników: od studentów nauk społecznych (pedagogiki, prawa, psychologii, socjologii, pracy socjalnej) poczynając poprzez przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości (sędziów, kuratorów sądowych, wychowawców zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich, wychowawców w zakładach karnych i aresztach śledczych), pracowników resortu edukacji (pedagogów i psychologów szkolnych, wychowawców placówekwychowawczych, specjalnych, socjoterapeutycznych i resocjalizacyjnych), działaczy i wolontariuszy z organizacji pozarządowych, na pracownikach szeroko rozumianego sektora pomocy społecznej kończąc (pracownicy socjalni, wychowawcy w placówkach socjalizacyjnych, zakładach opiekuńczo-wychowawczych, asystenci rodziny itp.). Przedstawiona pozycja wydawnicza jest próbą przybliżenia uwikłanego w spory teoretyczne i aksjologiczne oblicza współczesnej polskiej pedagogiki resocjalizacyjnej. Przede wszystkim jednak ma za zadanie uporządkowanie jej przestrzeni merytorycznej i wskazanie, w jakim kierunku należy podążać, aby przezwyciężyć kryzys zmiany i osiągać bardziej realne sukcesy resocjalizacyjne.

Czym [...] są "Portrety imion dziecięcych"? Są niewątpliwie poetyckimi i baśniowymi portretami radosnych dzieci, które poetka podpatruje w zabawie: Ania kręci się na karuzeli, Klara pędzi na rowerze, Jaś puszcza w kałuży statki z papieru, Kamil zaś zbiera kamyki na plaży. Są to portrety dzieci marzących o wielkości, o byciu księżniczką, kosmonautą, rycerzem, ale też otoczonych miłością, „słonecznym lodów smakiem”, jak w wierszu Ewa czy utworze Grześ, wyraźnie kompozycyjnie inspirowanym sypaniem piasku, niczym w wierszu Idzie Grześ przez wieś Juliana Tuwima [...]. W swoim portretowaniu dziecięcych imion wykorzystuje jednocześnie poetka bogatą skarbnicę folkloru dziecięcego, dziecięcych powiedzonek, przezwisk, takich jak: Ewka marchewka (Ewa), Izabelka mirabelka (Iza), Karolina jarzębina (Karolina), Marek zegarek (Marek), Zosia samosia (Zosia), Zuzanka wyliczanka, skakanka, malowanka (Zuzanka). Takie humorystyczne powiedzonka, budowane na zasadzie rymowanki, mają często w poezji Zofii Olek-Redlarskiej swą rozwiniętą, poetycką formułę [...]. Przy czym przezwiska tworzone od dziecięcych imion, ujęte w mowę wiązaną, nabierają nowego wymiaru. Tracą swój obraźliwy charakter, jaki często posiadają w świecie rzeczywistym (i co z konsekwencją wykorzystują same dzieci, by na przykład komuś dokuczyć). Pozwalają na uzyskanie dystansu, pozwalają z humorem spojrzeć na siebie i innych […].

Publikacja ta jest najważniejszą i najlepszą polską książką z pedagogiki ogólnej od czasu ukazania się ostatnich monografii późnego K. Sośnickiego ponad czterdzieści lat temu. Teraz pedagogika polska otrzymuje niezwykły prezent w postaci głębokiego i szerokiego zarazem współczesnego odczytania dzieła aż siedmiu mistrzów pedagogiki polskiej, których najważniejsze prace powstały w okresie międzywojnia, a uczyniono wiele starań o to, by pozostali zapomniani i byli traktowani zdawkowo jako postacie muzealne, a książki tylko archiwalne. Tymczasem wykonali oni ogromną pracę analityczną i twórczą. Doprowadzili pedagogikę polską na szczyty i na próg jej własnej teoretyczności.