Jest to książka pomocnicza adresowana do nauczycieli klas początkowych, logopedów i pedagogów szkolnych oraz nauczycieli pracujących w świetlicach. Autorki świadomie zrezygnowały z uporządkowania tematycznego oraz podziału materiału do kolejnych klas. Przedstawione pomysły plastyczne i muzyczne ułatwią organizację zajęć w taki sposób, by edukacja muzyczna i plastyczna o charakterze twórczym była jednocześnie nauką i wypoczynkiem dla dzieci, stanowiąc krótkie sekwencje codziennych zajęć zintegrowanych świetlicowych lub kompensacyjno-korekcyjnych.

Arteterapia w wąskim znaczeniu obejmuje terapię z użyciem sztuk plastycznych, w szerokim znaczeniu obejmuje natomiast muzykoterapię, biblioterapię, a ponadto działania terapeutyczne z wykorzystaniem teatru, filmu oraz malarstwa, rzeźby, grafiki i innych sztuk plastycznych. Niniejsza książka ma charakter rozważań teoretycznych, ale zawiera cenne wskazówki mogące znaleźć zastosowanie w praktyce pedagogicznej. Dlatego oprócz założeń teoretycznych w odniesieniu do każdego rodzaju terapii Autorka przedstawiła również część warsztatową oraz materiał utrwalający. Książka ta przeznaczona jest do edukacji przyszłych terapeutów, nauczycieli, pedagogów, animatorów oraz pogłębiania wiedzy przez tych wszystkich, którzy pragną pomagać innym. Źródło: empik.com

O tym, że bajki mają morał, wie każde dziecko. Ale o tym, jak morał wcielić w życie - już niekoniecznie. Każdy z nas pamięta z dzieciństwa przedziwne, magiczne baśnie, z namaszczeniem czytane przez mamę lub babcię. Baśnie, w których mówiące zwierzęta, złośliwe wiedźmy i dobre wróżki czarowały małych odbiorców, zasłuchanych z otwartą buzią. Jak jednak niezwykłe przygody Tomcia Palucha przełożyć na codzienne zmartwienia całkiem zwykłego przedszkolaka? Być może dlatego Hanna Szaga napisała Bajki terapeutyczne, czyli zbiór siedmiu krótkich opowiastek, tytułowych bajeczek, gdzie dzielnymi bohaterami są czasem bardzo nieśmiałe i zagubione przedszkolaki, a w roli złego czarnoksiężnika występują zjawiska doskonale znane małym Czytelnikom: mrok w ciemnym pokoju, autobus, który uciekł, potworna nieśmiałość, która ściska gardło. Z jaką ulgą nasz mały Czytelnik się dowie, że mrok pokoju skrywa ukochane Zabawki, autobus, który uciekł, nie był ostatnim, a nieśmiałych dzieci jest znacznie więcej, niż nam się zdawało... Bajki terapeutyczne - dla małych i dużych.

Sytuacja cywilizacyjna, w jakiej się znaleźliśmy, stwarza wiele szans zarówno edukacyjnych, jak i rozwojowych, ale przynosi także szereg zagrożeń. (…) Okazało się bowiem, że technologie rozwijają się w tempie przewyższającym nasze możliwości adaptacyjne czy poznawcze. Nie jest jeszcze pewne, czy uda nam się je przezwyciężyć, chociaż naukowcy pracują w swoich laboratoriach nad tym, aby nowe technologie udoskonalały naszą codzienną egzystencję. Zgromadzone w niniejszym tomie artykuły w różnym stopniu koncentrują się na relacji człowieka z technologią i mediami, ukazują technologiczno-medialny wpływ na różne płaszczyzny funkcjonowania człowieka, zarówno w sferze psychologicznej, jak i społecznej, edukacyjnej czy kulturowej. Ich autorami są głównie psycholodzy, kulturoznawcy oraz pedagodzy, dzięki czemu otrzymujemy interdyscyplinarne i wieloaspektowe spojrzenie na omawianą problematykę. Autorom artykułów zgromadzonych w tomie udało się ukazać niektóre z kluczowych związków człowieka z technologią i mediami. Mamy nadzieję, że problematyka ta stanie się źródłem inspiracji dla kolejnych debat i konferencji poświęconych tym zagadnieniom, właśnie w takim interdyscyplinarnym ujęciu, które daje szansę wielostronnego i wielokontekstowego ujęcia tematu. A właśnie tego wymagają nasze czasy, cywilizacja medialna, w której funkcjonujemy i jaką nadal współkreujemy.

Jeśli chodzi o strukturę i treść niniejszego podręcznika, to zachowuję ujęcie eksponowane już w jego poprzednich wydaniach. Jego wyznacznikami są poszczególne składniki przedmiotu dydaktyki, poczynając od celów i treści nauczania ľ uczenia się, a kończąc na zasadach, metodach, formach organizacyjnych oraz środkach służących realizacji tego procesu. Silniej jednak niż w poprzednich wydaniach eksponuję historyczne uwarunkowania omawianych zagadnień, a także zmiany wynikające z postępu badań w zakresie dydaktyki oraz osiągnięć elektroniki. Odnosi się to głównie do trzech wielkich systemów dydaktycznych, jakie powstały w drugiej połowie XIX i w XX wieku, to znaczy tradycyjnego, progresywistycznego i współczesnego, a także do koncepcji e-learningu, która pojawiła się na przełomie wieków XX i XXI, czyli w naszych już czasach. Dzięki wspomnianym badaniom i osiągnięciom dydaktyka nie koncentruje się już wyłącznie na kształceniu realizowanym w szkole i przez szkołę, lecz rozszerza swoje zainteresowania na pozaszkolne czynności kształceniowe, w tym na wspomniane wyżej nauczanie ľ uczenie się z udziałem środków elektronicznych.

Komunikacja jest fundamentem – przypomina nam w przedmowie prof. Krystyna Ferenz. Czy rzeczywiście trzeba nam o tym przypominać? Czy w czasach, gdy wszystkie dziedziny życia podporządkowane są ściśle wymogowi szybkiej i skutecznej komunikacji, potrzebne są jeszcze powroty do podstaw? Okazuje się, że tak. Komunikacja, sprowadzona do swych fundamentów, a więc języka i towarzyszących mu kodów, nie jest tylko sposobem na wyrażenie/przekazanie informacji. Tkwiące w języku czy komunikacji możliwości stanowią bazę, nad którą nadbudowywana jest kultura i – szerzej – cywilizacja. Język jako źródło ikon i symboli, język jako zbiór norm i nakazów/zakazów, wreszcie – język jako odbicie doświadczeń pokoleniowych, staje się podstawową tkanką tradycji i przekazu kulturowego, niezbędnych do określenia własnej tożsamości oraz odnalezienia swego miejsca w wybranej społeczności. Jeśli więc z jakichkolwiek przyczyn rozwój umiejętności komunikacyjnych zostanie zakłócony, zaburzeniu ulega cała osobowość, co skazuje jednostkę na społeczne wyobcowanie – i tu bije źródło, z którego powstała najnowsza książka doktor Winczury, stanowiąca wyraz troski o dzieci, które z racji różnego rodzaju zaburzeń mają utrudniony proces przyswajania reguł komunikacji.

Niniejsza książka to szeroka perspektywa postrzegania dziecka 6-letniego jako potencjalnego ucznia szkoły podstawowej, któremu rzeczywistość kreuje los bardziej lub mniej odpowiadający osobistym preferencjom. W wyniku kontrowersji zogniskowanych wokół reformy oświaty, a w niej wcześniejszego rozpoczynania edukacji już przez dzieci 6-letnie, akcentuje się w niej holistyczny ogląd dziecka. Przedstawione możliwości i ograniczenia w rozwoju poszczególnych sfer dają możliwość antycypacji obrazu funkcjonowania tego dziecka w szkolnej rzeczywistości, co wyznacza się jego gotowością edukacyjną. Jednak gotowość szkolna dziecka to nie tylko jego dojrzałość biologiczna, ale też gotowość szkoły przejawiająca się w wielu aspektach jej instytucjonalnej i zadaniowej działalności. To współbrzmienie obu podmiotów edukacyjnych zmagań gwarantujących małemu dziecku osiąganie szkolnych efektów. Warunkiem poznania dziecka i jego całościowego oglądu są działania diagnostyczne, których szeroki wachlarz prezentowany jest kandydatom na nauczycieli, jak i nauczycielom czynnie pracującym. Bogata oferta narzędzi badawczych pozwala na koncentrowanie się na tych obszarach rozwoju sześciolatka, które stanowią istotę jego gotowości do podejmowania zadań szkolnych. W kompetencjach diagnostycznych nauczyciela mieści się też możliwość jego działań pomocowych aktywizujących gorzej funkcjonujące sfery, wyróżnione podczas diagnozy. Tak więc studenci, nauczyciele, jak też i rodzice, którym zależy na dobru dziecka, mając bogate źródło wiedzy dotyczącej gotowości szkolnej dziecka, przekraczającego próg szkoły, mogą wzbogacić swój zasób wiedzy o te elementy, które jako aktualne, wydają się ważne i niezbędne w ich wyposażeniu.

Celem opracowania jest przybliżenie nauczycielom problematyki zaburzeń rozwoju i zachowania, zarówno od strony teoretycznej, jak i praktycznej, aby potrafili pomóc dzieciom o specjalnych potrzebach edukacyjnych, obecnym w ich klasie szkolnej, oraz aby umieli postępować z dzieckiem stosownie do jego możliwości i ograniczeń, a także wiedzieli, gdzie szukać specjalistycznej pomocy. Książka ma jednocześnie charakter podręcznika i poradnika ze wskazówkami i zaleceniami do pracy terapeutycznej dla osób niezajmujących się terapią zaburzeń rozwojowych w sposób profesjonalny, a mających z nimi kontakt na co dzień z uwagi na wykonywany zawód. Publikacja jest adresowana do nauczycieli kształcenia zintegrowanego oraz integracyjnego, a także do pedagogów i rodziców.

To interdyscyplinarne, nie zawaham się stwierdzić, fundamentalne dzieło, stanowi nie tylko pełne treści kompendium wiedzy, ale także interdyscyplinarne studium wzajemnych relacji tego, co polityczne i tego co edukacyjne. Bogusław Śliwerski pokazuje w jaki sposób polityka wkracza inwazyjnie, zwykle za pomocą „prawodawczego cięcia” w życie oświatowe, modyfikując, odwracając, zmuszając i selekcjonując. Książka profesora Bogusław Śliwerskiego stanowi nie tylko znakomite interdyscyplinarne kompendium wiedzy z najnowszej historii Polski, w którym analizy socjologiczne, pedagogiczne i psychologiczne splatają się z rozważaniami o charakterze filozoficznym, a także – w oczywisty sposób – politologicznym. Nie ulega dla mnie żadnych wątpliwości, że najnowsza książka Bogusława Śliwerskiego stanowi ważny wkład do rozwoju współczesnych polskich nauk o edukacji (w tym kontekście zadziwia wręcz fenomenalna erudycja Autora i jego wiedza). [...]

"...książka Marioli Jąder porusza ważną problematykę współczesnej edukacji dziecka. Aktualnie zachodzącym przemianom społecznym i edekacyjnym towarzyszy troska o efekty edukacyjne i ich zgodność z warunkami rzeczywistości społecznej i wymaganiami edukacyjnym..." Bożena Muchacka

W poradniku autorka przedstawia problemy, które mogą być przeoczone, a są ważne dla ogólnego rozwoju dziecka, szczególnie dla rozwoju jego mowy. Wyjaśnia i sygnalizuje, kiedy rodzice powinni szukać pomocy u specjalisty i na jakie objawy należy zwrócić szczególną uwagę. Praca ta oraz zamieszczone w niej tzw. logoporady są nowym ujęciem tematyki wczesnego rozwoju. mgr Grażyna Sklarzyk, logopeda, specjalista neurologopeda Książka ta może się stać logopedycznym vademecum dla osób sprawujących opiekę nad dzieckiem rozwijającym i doskonalącym swoją mowę. Twórczy charakter tego poradnika pokazuje, że osoby dorosłe wnikliwie obserwujące dziecko mogą już w pierwszych latach jego życia podejmować, w formie miłej zabawy, działania sprzyjające prawidłowemu funkcjonowaniu artykulatorów, przeciwdziałające jąkaniu wczesnodziecięcemu, służące wydłużeniu fazy oddechu, sprzyjające ukształtowaniu prawidłowego zgryzu. Autorka uświadamia, jak istotna jest rola słownego i emocjonalnego kontaktu z dzieckiem, które dzięki zabawom logopedycznym może uniknąć wielu rozczarowań i szkolnych niepowodzeń. Zaletą publikacji, oprócz jej praktycznego aspektu, jest komunikatywny język. dr Grażyna Pietruszewska-Kobiela

Sprawność aparatu oddechowego i aparatu artykulacyjnego ma ogromny wpływ na prawidłową mowę dzieci. Ćwiczenia doskonalące i rozwijające motorykę narządów artykulacyjnych oraz kształtujące prawidłowy tor oddechowy stanowią podstawową część terapii logopedycznej. Pozwalają na świadome kierowanie ruchami narządów artykulacyjnych, usprawniają mięsień języka, wargi, podniebienie miękkie i żuchwę. Dzięki nim dziecko rozróżnia wdech i wydech, poszerza pojemność płuc i wzmacnia mięśnie oddechowe. Ćwiczenia zamieszczone w książeczce mogą również być podstawą zajęć przeprowadzanych w ramach profilaktyki logopedycznej. Przeznaczone są dla dzieci w wieku przedszkolnym, mogą być wykorzystywane przez logopedów, nauczycieli oraz rodziców do samodzielnej pracy w domu. Wszystkie zadania powinny być wykonywane dokładnie, powoli, każde z nich powtarzamy z dzieckiem co najmniej pięciokrotnie. Rolą dorosłego jest pokazanie poprawnie wykonanego ćwiczenia i zachęcenie dziecka do wspólnej pracy.

W książce zaprezentowano scenariusze wykorzystujące elementy Gimnastyki Mózgu (wg Dennisonów) - bazowego programu w ramach Kinezjologii Edukacyjnej. Propozycje w nich zawarte adresowane skierowane są do nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Proste i możliwe do wykonania w każdych warunkach ćwiczenia, mogą być zastosowane jako: relaksujące, w przerwie między zajęciami, wyciszające po zajęciach, koncentrujące przed wysiłkiem, usprawniające przed czynnościami pisania, czytania, zapamiętywania. Scenariusze mogą być wykorzystane do pracy z dziećmi 6-7-letnimi. Zawierają one zestaw ćwiczeń nakierowanych na konkretny cel, taki jak: rozwijanie umiejętności samodzielnego uczenia się i koncentracji, wspomaganie uważnego słuchania i jasnego wypowiadania się, doskonalenie umiejętności czytania, pisania i rysowania, rozwijanie umiejętności matematycznych oraz kształtowanie postaw twórczych. W scenariuszach znalazły także zastosowanie techniki twórczego myślenia według Edwarda Nęcki. Połączenie ćwiczeń z zakresu Kinezjologii Edukacyjnej i technik twórczego myślenia przynosi zaskakujące rezultaty w pracy z małymi dziećmi.