Autorka dokonała przeglądu prac, w tym również własnych badań, by zwrócić uwagę na korzyści i zagrożenia płynące dla człowieka decydującego się na angażowanie swojego ciała i psychiki w świadomą aktywność fizyczną. Przegląd publikacji o zakresie światowym [...] jest autorską narracją badacza, uporządkowaną problemowo, według własnego zamysłu podziału na blaski i cienie [...]. Praca ma charakter dojrzałej monografii, o czym świadczy bogata bibliografia dokonań badawczych, często rozproszonych w specjalistycznych pismach lub drukach zwartych. Dzięki temu śmiało można powiedzieć, że mamy do czynienia z podręcznikiem akademickim dla studiujących zarówno wychowanie fizyczne, jak i kierunki prozdrowotne, w tym psychologię. Z recenzji wydawniczej prof.dr. hab. lek. med. Waldemara Tłokińskiego.

W niniejszej monografii autorzy poruszają problem znaczenia wczesnej edukacji dla funkcjonowania i kreowania społeczeństwa dostosowanego do ciągle zmieniającego się - w kierunku trudnym do określenia- świata. W pierwszej części autorzy debatują nad sposobem funkcjonowania dziecka we wspólczesnym świecie z uwzględnieniem jego własnej perspektywy i perspektywy dorosłych. Część druga stanowi próbe oceny rzeczywistośi edukacyjnej, obejmującej edukację wczesnoszkolną i przedszkolną, a także różne kontekst jej poprawy. Lektura przedstawionego opracowania pozwala sądzić, że mieści się ono w humanistycznym nurcie myślenia o miejscu dzieck we wspólczesnym świecie. Jest to wartościowa pozycja z punktu widzenia poznawczego, a także formalnego i metodologicznego.

Nowa książka Henryka Dominiczaka jest pierwszą pozycją monograficzną obejmującą całościowo, choć syntetycznie, bardzo złożoną problematykę dziejów kresów i granicy Rzeczypospolitej na Wschodzie – od czasów najdawniejszych po rok 1945. Polska wkroczyła na te ziemie zabużańskie w drugiej połowie XIV wieku w wyniku: 1) spadku dziedzicznego Kazimierza Wielkiego, który po Piaście mazowieckim otrzymał Ruś Halicką ze Lwowem; 2) zawarcia unii z Litwą wraz z podbitymi przez nią rozległymi obszarami Rusi. Powstało wówczas zjednoczone państwo polsko-litewskie rozciągające się od Bałtyku po Morze Czarne, a na Wschodzie sięgające granicami poza Dniepr. Polska nie podbiła tych ziem, jak to usiłuje wmawiać historiografia rosyjska, lecz stała się ich współwłaścicielem drogą legalną, zgodnie z panującym ówczesnym prawem międzynarodowym. Obejmując te ziemie, Polska traktowała je jak własne – na Zachodzie pilnie je zagospodarowując oraz broniąc. Unia z Litwą to nie tylko chwała wielkości i potęgi stworzonego państwa polsko-litewskiego, lecz ogromny wkład Polski materialny i ludzki w zagospodarowanie, ucywilizowanie i obronę tego terytorium, często odbywany kosztem ziem rdzennych Polski. Sytuacja była tam wielce skomplikowana wewnętrznie (duże zniszczenia, problemy etnograficzne, religijne i polityczne) i zewnętrznie – zagrożenia ze strony Tatarów, Turków, Moskwy, Szwedów i zakonu krzyżackiego. Mimo wielu trudności państwo polsko-litewskie przetrwało ponad czterysta lat (1385–1795), padło dopiero w wyniku zmowy trzech potężnych zaborców ówczesnej Europy. Znaczne obszary ziem tego państwa (około 170 tys. km2) przyłączyła w roku 1920 II Rzeczpospolita. Pamięć o ogromnym wysiłku pracy rąk i poświęceniu obrony tych ziem przez polskich przodków, których dziesiątki tysięcy tam poległo bądź zostali wchłonięci przez nację rosyjską, nie powinna nigdy zaginąć.

Rozwój człoweka stanowi przedmot nieustannych badań naukowych i refleksji, bo jest procesem nie tylko fascynującym, ale i wciąż tajemniczym. Na ogół przyjmuje się zgodnie, że rwzwój jest procesem, postępem, progresją, przyrostem, ciagiem zmian, czy wreszcie ewoluowaniem od-do. W czasiach najnowszych akceptację znajduje pogląd, ze istotą rozwoju są zmiany nie tylko progresywne, ale także regresywne. Owe zmiany polegają zas na zastępowaniu czynności wcześniejszych przez późniejsze na ich modfikacjo lub na tworzeniu sie nowych całośći. nadal zaś żywe dyskusje i spory budzą pytania dotyczące natury rozwoju, a mianowicie: czy ma on charakter liniowy czy stadialy oraz w jekiej mierze składają się nań zmiany ilościowe, a w jakiej jakściowe. Niezależnie od tych spornych kwestii możemy stwierdzić, że rozwój nie przebiega jednotorowo, ale zmierza do jakiegoś "pożądanego" stanu, czyli dojrzałości w zakresie strefy bilogicznej (fizycznej), intelektualnej, emocjonalnej oraz społeczno-moralnej człowieka.

Polityka energetyczna jest jednym z filarów współczesnej gospodarki. Implikuje konieczność wypracowania swoistej doktryny tej polityki, która wykazywałaby związek rynku energetycznego z innymi strategicznymi segmentami rozwoju kraju. Szeroko pojęte bezpieczeństwo energetyczne państwa nakazuje wykształcenie odpowiednich mechanizmów konkurencji, zasad nadzoru właścicielskiego państwa nad infrastrukturą przesyłową, reguł współpracy administracji rządowej i samorządowej w zakresie realizacji polityki energetycznej oraz działań prognostycznych i planistycznych.

Publikacja ta zawiera kilkanaście tekstów, które mają na celu dokonanie pewnego przeglądu zarówno zagrożeń związanych z nadmierną eksploatacją środowiska naturalnego, związaną z wykorzystaniem nieodnawialnych źródeł energii, jak i wskazania alternatywy, jaką są źródła odnawialne.

Praca składa się z sześciu rozdziałów. Prezentują one samorząd terytorialny w jego obecnym kształcie oraz zachodzące w nim zmiany w państwach Europy Zachodniej w następującej kolejności: Belgia, Francja, Hiszpania, Wielka Brytania, Niemcy, Królestwo Niderlandów. W załączniku zostały przedstawione podstawy prawne, poziomy / szczeble samorządu terytorialnego, główne organy, ich zadania wszystkich 27 państw członkowskich Unii Europejskiej.

Poprawiona i uzupełniona Historia integracji europejskiej w usystematyzowany sposób ujmuje procesy jednoczenia Europy od najdawniejszych idei do XXI wieku. Autor wyróżnia cztery zasadnicze etapy procesu integracyjnego: 1. okres idei i początkowych działań integracyjnych; 2. etap zacieśniania i rozszerzania integracji (wszerz" i w głąb"); 3. etap powstania i kierunki działalności Unii Europejskiej; 4. etap rozszerzenia integracji na państwa Europy Środkowej i Wschodniej.Pracę wzbogacają tabele, kronika działań integracyjnych, wykazy struktur i osób funkcyjnych oraz podstawowa literatura przedmiotu.

Książka przedstawia rózne oblicza komunikacji w światach realnym i wirtualnym, w których uczestnicy: indywidualne osoby, grupy, instytucje, wykorzystując tradycyjne oraz nowoczesne media, podejmują działania mające na celu zanzaczenie swojej obecności w społeczeństwie, nawiązanie porozumienia i zaistnienie w świadomości zbiorowej czy indywiduanej oraz stawanie się bardziej lub mniej aktywnym człowiekiem określonej komunikacjo wspólnoty.

Praca stanowi kompetentną i rzetelną dyskusję pojęcia "kapitał społeczny" i związanych z tym pojęciem szerszych koncepcji teoretycznych. Warto też wskazać na to, że - dla polityków społecznych - praca może okazać się nieocenionym źródłem inspiracji w ich praktycznej działalności, ale też źródłem przestróg dotyczących nierozważnych kroków budowania äkapitału społecznego" za wszelką cenę i jako dobra oczywistego - niezależnego od szerszego kontekstu.

Kultura ekonomiczna stanowi część szeroko rozumianej kultury, dorobek społeczeństwa wpływający istotnie na otoczenie, w którym zachodzą procesy ekonomiczne, a także na wzory zachowań ludzi, jakość stosunków międzyludzkich w organizacjach oraz warunki rozwijania wiedzy o procesach ekonomicznych. Jest kategorią badawczą, która daje wiele możliwości określenia siły i kierunku związków cech kulturowych z rozwojem gospodarczym. Dla obszarów wiejskich rozpoznanie jej istoty może oznaczać konstruowanie celowanej polityki rozwoju najbardziej adekwatnie odpowiadającej na potrzeby regionu i jego mieszkańców, przy optymalnym wykorzystaniu istniejących zasobów. Kulturę ekonomiczną definiowaną jako sposób myślenia i działania jednostek oraz zbiorowości społecznych w sferze gospodarki należy uznać za czynnik rozwoju gospodarczego.

Zdrowie jest nie tylko stanem organizmu, lecz także kategorią pojęciową, którą najczęściej rozpatruje się w kontekście paradygmatu medycznego i psychologicznego. Łączne uwzględnienie tych podejść przy rozpatrywaniu zdrowotnych aspektów życia małżeńskiego i rodzinnego wydaje się nieuniknione ze względu na ich silne wzajemne powiązania oraz możliwość lepszego wyjaśniania zachowań człowieka w konkretnych sytuacjach życiowych i w kontekście jakości życia. Zgodnie z teorią systemową w ujęciu psychologicznym to, co dzieje się w podsystemie małżeńskim, ma znaczący wpływ na stan zdrowia i jakość relacji nie tylko między małżonkami, lecz także między członkami w innych podsystemach rodzinnych, np. między dziećmi i rodzicami czy między rodzeństwem. I odwrotnie ľ problemy, które bezpośrednio lub pośrednio dotykają innych członków rodziny, mogą integrować lub dezintegrować relacje małżonków [...]. Książka ta jest zbiorem opracowań autorskich wielu znaczących polskich psychologów, którzy na podstawie własnych badań bądź odnosząc się do światowej literatury przedmiotu, starają się wyjaśnić funkcjonowanie człowieka w złożonych i trudnych rolach małżeńskich i rodzicielskich. Pracę podzielono na dwie części. Pierwszą poświęcono zdrowotnym aspektom życia małżeńskiego, drugą zaś zdrowotnym aspektom rodzicielstwa. [...] Zaprezentowane w niniejszej książce zagadnienia z pewnością nie wyczerpują problematyki dotyczącej zdrowotnych aspektów życia małżeńskiego i rodzinnego, ale podkreślają złożoność, różnorodność oraz psychologiczne konsekwencje choroby dla jakości życia człowieka.