Henryk Cybulski był komendantem najbardziej znanego ośrodka samoobrony polskiej we wsi Przebraże na Wołyniu z okresu walk z morderczymi sotniami Ukraińskiej Powstańczej Armii w okresie okupacji hitlerowskiej. Jego publikacja obfituje w nieznane, a nieraz rewelacyjne szczegóły, i gdyby nie autentyzm faktów, można by ją uznać za książkę sensacyjną. Organizacja tej "mikrorepubliki", jej obrona przed ciągłymi atakami UPA, życie wewnątrz warownego obozu, walka z głodem, chorobami, szpiegostwem, spekulacją, relacje z okupantem, Armią Krajową i partyzantką radziecką, oto niektóre tylko wątki tego niezwykłego pamiętnika.

Sochy na Zamojszczyźnie, 1 czerwca 1943 roku. Wystarczyło parę godzin, by wieś przestała istnieć. Budynki zostały spalone. Mieszkańcy rozstrzelani. Pośród zgliszczy pozostał jeden dom, nieliczni dorośli i kilkoro dzieci. Wśród nich - dziewięcioletnia Terenia Ferenc, matka Anny Janko. Dziewczynka widziała, jak Niemcy mordują jej rodzinę. Nieludzki obraz towarzyszył jej przez lata spędzone w domu dziecka, by nigdy nie dać o sobie zapomnieć…

Przemilczana opowieść o jedynym niemieckim dziecięcym obozie koncentracyjnym na terenach Polski. Obóz przy ulicy Przemysłowej - obóz koncentracyjny dla polskich dzieci, utworzony na terenie łódzkiego getta. Trafiały tam dzieci od szóstego do szesnastego roku życia. Zmuszano je do pracy ponad siły, bito, głodzono i "wychowywano" morderczymi ćwiczeniami czy polewaniem zimną wodą i zmuszaniem do stania na mrozie. Helenka w momencie osadzenia miała jedenaście lat. Do dzisiaj w nocy budzi się co godzinę. Zuzanna też miała jedenaście lat. W pierwszej pracy po wojnie przed dyrektorem stawała jak przed komendantem. Leon trafił do obozu jako dziewięciolatek. Co noc krzyczy i płacze. Kiedy słyszą nazwisko Pohl, robi im się słabo. Eugenia Pohl była jedną z najokrutniejszych strażniczek obozu - katowała dzieci, polewaniem zimną wodą skazywała je na śmierć przez wychłodzenie. Opowieść o miejscu, które skazano na zapomnienie. Opowieść, która oddaje głos ostatnim świadkom. Opowieść o dziecięcym piekle.

Błogosławiona Siostra Julia Rodzińska, dominikanka, męczennica II wojny światowej, była człowiekiem Ośmiu Błogosławieństw i pozostawiła w sercach ludzkich na zawsze niezatarty ślad swej miłości do Boga, Zgromadzenia i bliźniego.

Błogosławiona Siostra Julia Rodzińska, dominikanka, męczennica II wojny światowej, była człowiekiem Ośmiu Błogosławieństw i pozostawiła w sercach ludzkich na zawsze niezatarty ślad swej miłości do Boga, Zgromadzenia i bliźniego.

Krzesimir Dębski, znany kompozytor, przez całe życie żył w cieniu rzezi wołyńskiej. Jego rodzice cudem uratowali się z pogromu, jaki urządzili Ukraińcy z UPA we wsi Kisielin i okolicach, gdzie zginęło okrutną śmiercią kilkudziesięciu Polaków. Relacje świadków tej rzezi, w tym rodziców Krzesimira Dębskiego, są wstrząsającym świadectwem ludobójstwa.

Zbrodnia katyńska, nazywana jest „zbrodnią nad zbrodniami”. Okupanci nie tylko pozbawili Polskę wielu wybitnych postaci, ale również zabronili czcić ich pamięć. Przez wiele lat prawda o tym, co wydarzyło się w katyńskim lesie była ukrywana. Nasz naród pozbawiono możliwości publicznego oddania hołdu zamordowanym i uczczenia ich pamięci. A przecież pamięć o poległych sądeczanach jest częścią naszej tożsamości. W 10. rocznicę katastrofy smoleńskiej i 80-tą rocznicę zbrodni katyńskiej, Jerzy Giza oddaje w ręce czytelników uzupełnioną listę zamordowanych. Lista z 2009 roku, która zawierała 224 nazwiska została uzupełniona o kolejne biogramy. „Nowosądecka lista katyńska” obejmuje zamordowanych sądeczan, a także tych, których życie było powiązane z naszym regionem poprzez naukę, służbę czy zamieszkanie. Jerzy Giza opisuje biogramy poległych w Katyniu (Obóz Kozielsk), Miednoje (Obóz Ostaszków), Charkowie (Obóz Starobielsk) oraz Bykowni (Kijów, Lista Ukraińska). Trzecie wydanie „Nowosądeckiej listy katyńskiej” obejmuje już 256 ofiar, plus jednego zmarłego w obozie. W 1940 roku zginęło 41 sądeczan, 89 mieszkańców regionu sądeckiego oraz 125 osób związanych z Sądecczyzną. Podobnie jak przy poprzednich wydaniach, ofiary upamiętni tablica na ścianie w kościele św. Kazimierza. Jak wspomina autor, badania prowadzone nad zbrodniami ubiegłego wieku, wydania i tablice upamiętniające ofiary, są po to, aby każdego z nich „zawołać po imieniu”. Nawet jeśli ich szczątki wciąż znajdują się poza ojczyzną. Musimy dbać o swoją historię, przypominać to, co się wydarzyło, ponieważ wydarzenia z przeszłości wciąż oddziałują na przyszłość. „Ci, którzy żyją, otrzymali mandat od tych wszystkich, którzy zamilkli na zawsze” – pisze Jerzy Giza we wstępie swej cennej publikacji.

Książka wydana w dwudziestą piątą rocznicę 6 listopada 1939 roku przez Związek Bojowników o Wolność i Demokrację.

Zbrodnia Wołyńska. Nowe fakty, nowe spojrzenie. Wszystko, co powinieneś wiedzieć, żeby zrozumieć film Wołyń Wojciech Smarzowski Pięć lat po wydaniu świetnie przyjętej i szeroko dyskutowanej książki Od rzezi wołyńskiej do akcji "Wisła" Grzegorz Motyka powraca do mrocznej karty w historii dwóch narodów. Wołyń '43 to niewielka, ale bardzo ważna książka. Czytelnik niezaznajomiony z historią rzezi wołyńskiej znajdzie tutaj wszystkie najważniejsze fakty, a odbiorcy bardziej zorientowani w tej tematyce - poznają najnowsze badania i ustalenia historyków. Autor, uznawany za jednego z najlepszych znawców stosunków polsko-ukraińskich, jednoznacznie dowodzi, że rzeź wołyńska była zaplanowanym ludobójstwem, a nie spontaniczną akcją odwetową. W tej książce Grzegorz Motyka nie ogranicza się jednak do samej historii - podsumowuje też, jak wyglądają dzisiaj pamięć historyczna i polityka historyczna w Polsce i na Ukrainie. Za swoją poprzednią pracę poświęconą tej tematyce Grzegorz Motyka został uhonorowany Nagrodą Historyczną "Polityki". Wołyń '43 to arcyważny głos w dyskusji, jaką tej jesieni z pewnością wywoła premiera filmu Wojciecha Smarzowskiego Wołyń. Wśród niemałego grona historyków, którzy badają ten tragiczny fragment dziejów Polski i jej relacji z sąsiadami, prof. Grzegorz Motyka z pewnością zajmuje czołowe miejsce.

Autor, lekarz, od pierwszych dni okupacji Krakowa przez Niemców, był świadkiem zaplanowanej i z żelazną konsekwencją przeprowadzanej akcji eksterminacji Żydów. Doktor Biberstein prowadził podczas okupacji notatki, które zachował i uzupełniał w obozie w Gross-Rosen, a po wojnie odtworzył ich treść z pamięci i z rozmów z pozostałymi przy życiu...

Zdjęcia - autentyczne fotografie niemieckie z archiwów GKBZH.