Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich. To jedno zdarzenie zachwiało całym jej życiem : Jennifer Teege, mając 38 lat, dowiedziała się kim jest naprawdę. Przez przypadek znalazła w bibliotece książkę o swojej matce i dziadku Amonie Gócie. Miliony ludzi znają historię Gótha w "Liście Schindlera" Stevena Spielberga jest brutalnym komendantem obozu koncentracyjnego oraz kompanem "od kieliszka"i rywalem wybawcy Żydów Oskara Schindlera. Góth był odpowiedzialny za śmierć tysięcy osób i powieszony w 1946 r. Jego życiowa towarzyszka i ukochana babcia Jennifer Teege, Ruth Irene, w 1939r, popełniła samobójstwo. Jeenifer jest córką Niemki i Nigeryjczyka. Wychowała się w rodzinie zastępczej. Studiowała w Izraelu. Po swoim odkryciu musiała stawić czoło historii rodzinnej, od której już nigdy nie zdoła uciec. Jak jeszcze kiedyś ma spojrzeć w oczy swoim żydowskim przyjaciołom ? Co powinna powiedzieć własnym dzieciom? Jennifer postanawia zmierzyć się z przeszłością. Spotyka się z matką, której nie wdziała od wielu lat, razem z dziennikarką Nikolą Sellmair bada historię swojej rodziny, odwiedza miejsca związane z tą przeszłością, wyjeżdża do Polski i raz jeszcze do Izraela Krok po kroku, z przerażenia mrocznymi losami rodziny, tworzy historię własnego wyzwolenia.

Oryginalna i nowoczesna w formie pomoc naukowa dla uczniów szkół srednich, zwłaszcza klas maturalnych, dla nauczycieli zaś propozycja pewnego kanonu tekstów, który daje pełny obraz rzeczywistości obozowej i ludzkich zachowań. Książka zawiera wyczerpujący komentarz historycznoliteracki z analizą postaw moralnych.

Gretel Fernsby od wielu dekad mieszka w okazałym apartamencie w reprezentacyjnej dzielnicy Londynu. Pomimo przerażającej przeszłości wiedzie spokojne i wygodne życie.

Nie opowiada o ucieczce z nazistowskich Niemiec.

Nie opowiada o ponurych latach spędzonych z matką w powojennej Francji.

Nie opowiada też o ojcu, komendancie jednego z najbardziej znanych niemieckich obozów zagłady.

A przede wszystkim nie wypowiada imienia swojego brata.

Pewnego dnia do mieszkania na parterze wprowadza się młoda rodzina. Pomimo wspomnień, które przywołuje kilkuletni Henry, pomiędzy nim a Gretel nawiązuje się nić przyjaźni.

Wkrótce potem dochodzi do awantury pomiędzy piękną matką Henry'ego a jego despotycznym ojcem.

Gretel staje na podobnym rozdrożu, na jakim znalazła się dawno temu. Wtedy nie zrobiła nic, teraz, decydując się na uratowanie małego chłopca, ma szansę zmierzyć się z poczuciem winy, żalu i z wyrzutami sumienia.

By to zrobić, konieczne może okazać się ujawnienie tajemnic, które skrywała przez całe życie…

Porywający thriller autora bestsellerowego reportażu M jak Morderca. Karol Kot wampir z Krakowa. Każda rodzina ma swoje tajemnice. Takie, o których pod żadnym pozorem się nie mówi i najchętniej zabiera ze sobą do grobu. Kasia, młoda energiczna bizneswoman, dowiaduje się, że ma siostrę, Małgorzatę, o której istnieniu nikt wcześniej nie wspominał. Kobiety wspólnie próbują wyjaśnić, dlaczego ta druga zaraz po urodzeniu została oddana do adopcji. Pogrzeb ich matki jest okazją do poznania przerażającego rodzinnego sekretu. Staje się również okazją do zrozumienia, jak daleko mogą posunąć się ludzie, żeby zachować pozory normalności. Konfrontacja i odtwarzana z trudem historia prowadzi siostry wprost do piekła Auschwitz-Birkenau. To, co wydarzyło się w czasie II Wojny Światowej, za drutami obozu koncentracyjnego, staje się kluczem do zrozumienia losów sióstr i kolejnych pokoleń.

To jedna z najbardziej wpływowych książek w literaturze psychiatrycznej od czasu dzieł Freuda. Frankl, więzień Auschwitz, w głębokim i poruszającym eseju opisuje swoje obozowe doświadczenia, by na ich podstawie odkryć najsilniejszy z ludzkich popędów – dążenie do poszukiwania sensu.

"Doczekać świtu" Marii Horodyskiej to pasjonująca opowieść o wojennej tułaczce młodej kobiety, która po kapitulacji powstania warszawskiego została wywieziona na roboty do Niemiec. Kolejne etapy jej losów w Niemczech to ciężka praca w zakładach Kruppa, długotrwałe leczenie szpitalne po zranieniu przez alianckiego lotnika, a po upadku III Rzeszy udział w organizowaniu polskiego szkolnictwa w Niemczech. Wspomnienia Marii Horodyskiej stanowią cenny materiał dokumentalny, gdyż w memuarystyce lat wojny niewiele mamy relacji traktujących o kształceniu młodzieży polskiej w powojennych Niemczech. Po powrocie do kraju w 1946 roku Autorka podjęła pracę w dziennikarstwie, w którym już przed wojną stawiała pierwsze kroki. Maria Horodyska zmarła 9 IV 1989 r. w Warszawie.

Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt - obóz po dziś dzień mało znany, nadal leży poza granicami naszej świadomości, naszego poznania, a nawet naszej wyobraźni… To miejsce, w którym prawo chroniące dzieci umarło z chwilą jego powstania. (…) Jakakolwiek ocena jest zbędna, słowa zbyt słabe, by oddać bestialstwo, bezmiar cierpienia i krzywdy, jakich doznały dzieci w łódzkim obozie przy ulicy Przemysłowej. Nie wolno nam dopuścić, by to, co się wydarzyło w obozie dla polskich dzieci w Łodzi, poszło w zapomnienie.

Niemcy, rok 1943. Hans Heigel, oficer rezerwy SS z miasteczka Osnabrück, nie rozumie ani nie wspiera polityki Trzeciej Rzeszy. Jednak z obawy przed represjami wobec rodziny zachowuje swoje poglądy wyłącznie dla siebie. Najważniejsza dla niego jest opieka nad żoną i córeczką Hanne. Odsuwa na bok wartości za cenę spokoju, lecz jak długo uda mu się uciekać przed prawdą o okropnościach wojny? Hans musi stawić czoło rzeczywistości w chwili, gdy spotyka go największa tragedia, jaka może spotkać ojca. Jednocześnie dowiaduje się, że zostanie wysłany do okupowanej Polski, do obozu zagłady Sobibór. Po dotarciu na miejsce nie może już przymykać oczu na potworności, do których dochodzi w obozie. Pewnego dnia wśród więźniów wyselekcjonowanych do komór gazowych spotyka Leę, dziewczynkę łudząco podobną do ukochanej córeczki. Nazista postanawia ocalić żydowską dziewczynkę przed śmiercią. Co dzień wymyśla nowe strategie, szuka sprzymierzeńców wśród więźniów, okłamuje przełożonych, podejmuje straszliwe decyzje, ryzykuje. Wszystko po to, aby nie pozwolić dziewczynce umrzeć. Inspirowana dramatycznymi losami więźniów nazistowskich obozów zagłady powieść o rozdziale historii, którego nie wolno zapomnieć. Czy ludzie są w stanie przezwyciężyć zło i dać się poprowadzić człowieczeństwu? [nota wydawcy]

Wspomnienia obejmują lata drugiej wojny światowej i dotyczą działalności niepodległościowej Autorki na terenie Podhala, a następnie pobytu w więzieniu "Palace" w Zakopanem i obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Okrutna prawda kobiecego obozu na Majdanku nie była jeszcze przez nikogo opisywana; dogłębnie znałyśmy ją tylko my, byłe więźniarki. Organizatorzy konkursu na wspomnienia majdankowskie postanowili przerwać tę tamę milczenia i niewiedzy, zachęcając byłych więźniów do pisania i nadsyłania prac. Uległam i ja tym sugestiom i po przełamaniu pewnych wewnętrznych oporów napisałam te wspomnienia. Moje wewnętrzne opory wynikały z tego, że chyba nikt ż nas, byłych więźniów, chętnie nie wraca myślowo do tamtych czasów i tamtych przeżyć Ś a niestety, gdy się już zacznie o nich myśleć, natłok wspomnień jest tak intensywny, że przerwać go nie sposób. A gdy się zacznie pisać, nie można się już od tego oderwać, nie można zahamować coraz nowej fali natrętnych obozowych obrazów, narzucających się z taką mocą, że musi się pisać dalej, aby wyładować z siebie wszystkie myśli, które uparcie nas teraz osaczają Ś i to zaczyna działać jak zły narkotyk. A zatem Ś pisanie o obozie niesie w sobie ogromny ładunek emocjonalny, musi kosztować sporo nerwów, a naviet wewnętrznego niepokoju. My, byli więźniowie, nie możemy sobie bezkarnie pozwolić na przypominanie tamtych lat Ś z tego nie potrafimy się wyzwolić Ś tak jest i tak już pozostanie. To jest właśnie ten nasz, minimalny już teraz, uraz poobozowy, to jest ta nasza, nieznaczna i niedostrzegalna äinność", która jednocześnie czyni z nas pewm-go rodzaju ogromną obozową rodziną, Pisałam zatem, te wspomnienia nie dla rozrywki i z samorzutnej chęci pisarskiej, pisząc je, chciałam W ten sposób spłacić choć część długu wobec losu, któ-i pozwolił przeżyć obóz. Zamierzeniem moim nie był pamiętnik, tylko opis całokształtu majdankowskiej rzeczywistości.

„Trudno sobie wyobrazić, aby kiedykolwiek powstało lepsze dzieło niż znakomita książka Nikolausa Wachsmanna. Oparta na ogromnym zasobie materiałów archiwalnych, stanowi fascynujace, wszechstronne i wiarygodne opracowanie tego ponurego, lecz niezwykle ważnego tematu” - sir Ian Kershaw, autor książek Hitler (3 tomy), Hitler, Niemcy i ostateczne rozwiązanie. „Ta książka to niezwykłe osiągnięcie. Nikolaus Wachsmann napisał pierwszą wyczerpującą historię hitlerowskich obozów koncentracyjnych, omawiając w jednej pracy polityczne podłoże ich powstania, kontekst, w którym rozwijał się potworny system KL, a także jego etapy i aspekty zapisane i zapamiętane przez ofiary. Książka jest niezbędna do głębszego zrozumienia Trzeciej Rzeszy” - Saul Friedländer, autor książki Czas eksterminacji: nazistowskie Niemcy i Żydzi 1939-1945 (zdobywca Nagrody Pulitzera). „Nikolaus Wachsmann napisał znakomite opracowanie historyczne na temat hitlerowskich obozów koncentracyjnych, umiejętnie łącząc dorobek naukowy ostatnich kilkudziesięciu lat z własnymi badaniami. Ukazał zarówno trajektorię, jak i dynamikę zmian, którym podlegał system obozów, a także doświadczenia i działania - jakkolwiek ograniczone - społeczności więziennej. Jest to imponująca i ważna książka” - Christopher R. Browning, autor książki Zwyczajni ludzie: 101. Policyjny Batalion Rezerwy i „ostateczne rozwiązanie” w Polsce. Nikolaus Wachsmann jest profesorem współczesnej historii europejskiej w Birkbeck College na Uniwersytecie Londyńskim, autorem nagrodzonej książki Hitler’s Prisons oraz współredaktorem pracy Concentration Camps in Nazi Germany: The New Histories.

Zbiór opowiadań obozowych, których bohaterem jest kapo - więzień funkcyjny, nadzorujący drużyny robocze. Autor opowiada to co przeżył, widział, zapamiętał z przeszło trzyletniego pobytu w obozach koncentracyjnych. Urodził się w Tarnowie, pochodził z biednej żydowskiej rodziny. Po wojnie zamieszkał w Paryżu gdzie zmarł w 1973 r.

Jesteś kobietą? Jesteś rzeczą. Jesteś martwa. Kobiecość, która kulturowo postrzegana jest jako źródło życia, w rękach nazistów zmieniła się w źródło dehumanizacji totalnej. Kobiety w ciąży, matki małych dzieci i opiekunki osób uznanych za niezdolne do ciężkiej pracy – wszystkie wysyłano bezpośrednio do komór gazowych… A nawet jeśli nie zostały wybrane na śmierć, ich szanse na przetrwanie w obozie były drastycznie niższe, niż mężczyzn. Dzięki zeznaniom tych, które przeżyły nazistowskie ludobójstwo oraz historiom tych, po których zostało tylko wspomnienie, Zoë Waxman nie tylko rekonstruuje horror lat 40., ale też pozwala nam na głębsze zrozumienie go i zmusza nas do ponownego przemyślenia roli płci w historii.

Są ludzie, którzy raz spotkani - zostają z nami na zawsze Druga woja światowa, Polska. Do leśnych partyzantów dołączają dwie siostry z pobliskiej wsi: Danusia i Jadwiga. Starsza -Danusia - brutalnie zgwałcona i pobita przez Sowietów umiera podczas porodu, zostawiając na świecie swoją małą córeczkę, również Danusię. Między młodszą z sióstr, Jadwigą, a partyzantem o pseudonimie Ryś rodzi się uczucie. Jednak zakochani nie będą mogli długo cieszyć się swoją obecnością: ktoś wsypał oddział partyzantów i w wyniku aresztowań Jadzia i „Ryś” zostają rozdzieleni. Ją wywożą na roboty do Niemiec, on trafia do obozu koncentracyjnego. Mała Danusia znajduje opiekę u sióstr szarytek. Współcześnie. Pewnego dnia na skutek niespodziewanego splotu wydarzeń Alicja spotyka bezdomnego starszego mężczyznę, który stracił pamięć, Zygmunta, i mimo niechęci męża proponuje mu mieszkanie w swoim domku dla gości. Za wikt i opierunek mężczyzna opiekuje się jej ogrodem. Zygmunt nie wie kim jest, skąd pochodzi, nie pamięta swojej przeszłości, ale nie może się pozbyć natarczywego wrażenie, że twarz Alicji nie jest mu obca… Czy tę dwójkę coś łączy? Dlaczego Zygmuntowi niekiedy stają przed oczami obrazy lasu, jakiejś młodej dziewczyny i czemu wciąż powraca do niego zapach konwalii…?

"Lata dzieciństwa" to pierwsza i jedyna praca literacka Jony Oberskiego (ur. w 1938r.) - pracownika naukowego Instytutu Fizyki Jądrowej w Amsterdamie. Jest to mozaika wspomnień małego żydowskiego chłopca, w którego beztroskie dzieciństwo brutalnie wtargnęła wojenna rzeczywistość. Trzy lata - od czwartego do siódmego roku życia - spędził wraz z rodzicami w hitlerowskich obozach koncentracyjnych - Westerbork i Bergen-Belsen. Obozowa codzienność ukazana jest oczami dziecka, które nie rozumiejąc w pełni tragicznych zdarzeń, nie obejmując swą świadomością realiów. Chłopcu udaje się doczekać wyzwolenia, jednak obozowa gehenna odcisnęła na jego psychice niezatarte piętno. Książka ta, wydana w 1978r. w Hadze, spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem krytyków i czytelników. Została przetłumaczona na wiele języków europejskich.

Styczeń 1945 r. W Auschwitz-Birkenau pozostaje 4800 więźniów, którzy nie nadawali się nawet do pędzenia na zachód w marszach śmierci. Komory gazowe wysadzono w powietrze, a wojska sowieckie wdzierają się w głąb obrony hitlerowskiej w takim tempie, że obozowi SS-mani nie zdążyli zabić garstki ocaleńców. 5 lutego Józef Bellert wraz z grupą ponad trzydziestu krakowskich lekarzy i pielęgniarek wyjeżdża do Oświęcimia. Przez osiem miesięcy prowadzi prawdopodobnie największy szpital polowy w Europie. Mimo braku kanalizacji, wody, jedzenia i leków niesie pomoc medyczną wyzwolonym więźniom. Jego pacjenci ważą średnio 25-30 kg. Zapadają na dur brzuszny i gruźlicę, nękają ich biegunki głodowe, obrzęki i odleżyny. Boją się ludzi w kitlach i strzykawek, które kojarzą im się z zastrzykami z fenolu, którymi niemieccy zwyrodnialcy uśmiercali chorych więźniów. Największy szpital polowy II Wojny światowej. Trudno w to uwierzyć, ale z 4800 chorych wróciło do życia i zdrowia 4400 pacjentów. Józef Bellert - cichy bohater, którego biografią można obdzielić kilkanaście osób. Konspirator PPS, żołnierz Legionów i sanitariusz brygady Piłsudskiego, działacz niepodległościowy i społeczny, żołnierz września 1939 i Powstaniec Warszawski. Skromny lekarz powiatowy z Pińczowa. „Odznaczeń wojskowych nie posiadam, gdyż o nie nie dbałem, ani nie starałem się”. „Jeszcze pod koniec życia samotnym chorym robił zakupy lub palił w piecu”. Lekarz, który ocalonym z piekła przywrócił godność, zdrowie i wiarę w człowieka.

Arcydzieło tłumaczone na 52 języki. 5 nominacji do Oscara dla filmu! Pamiętna ekranizacja S. Daldry’ego - Kate Winslet, David Kross i Ralph Fiennes w rolach głównych. Pięć nominacji do Oscara i statuetka, a także Złoty Glob i nagroda Bafty dla Kate Winslet, odtwórczyni Hanny Piętnastoletni Michael Berg poznaje piękną dojrzałą kobietę, w której zakochuje się bez pamięci. Rodzi się między nimi namiętny romans, ale i czuła bliskość, gdy chłopak czyta Hannie na głos książki. Po jakimś czasie Hanna jednak znika niespodziewanie, bez śladu. Już jako student prawa Michael spotyka ją przypadkowo na procesie strażniczek w obozie koncentracyjnym - na ławie oskarżonych. Poznaje mroczną przeszłość ukochanej, ale zaczyna też rozumieć, że Hanna skrywa znacznie dla niej boleśniejszą tajemnicę… Powieść o niezbywalnym prawie człowieka do wolności i godności, o konsekwencjach trudnych wyborów, o etyce w świetle sprawiedliwości - a wszystko to osnute na kanwie żarliwego, burzliwego uczucia.